Раскалённый шёлк - Verba & Оля Пулатова

В этом неистовом шторме,

Не один хрупкий парус сломан,

Не один упал самолет.

На тропинке с виду спокойной

Погиб не один пешеход.

Я лежу на асфальте-кровати.

Быть хочу легкомысленной феей,

Тупой, бесчувственной куклой,

С нежной кожей, ногами от шеи.

И сегодня я не пойду

Пить вино и нести ерунду

В лихорадочном липком бреду.

Я лежу на асфальте-кровати

В мятом, испачканном платье.

Быть хочу грибом безучастным,

Растением или камнем,

Бессмысленным и прекрасным,

Ухоженным и аккуратным.

Опять пришлось смирить лед и пламя, пламя и лед.

Во мне леденеет всё и горит.

Разве это само пройдет?

Во мне как-то встретились нехорошо две упрямых стихии эти,

Но пока не слепили меня в снежок и мой не развеяли пепел.

Хорошо, что мозг еще цел.

Подо мной раскаленный шелк.

Из тончайших отравленных стрел.

Смятый смысл и рассыпана суть,

Я лежу, пытаясь уснуть

Я стояла в море текилы,

Зажигалкой в дрожащей руке,

Я летела с грузом тротила

В самолете, ушедшем в пике.

Опять наводить пришлось мне мосты между раем и адом

И может быть небо уже взорвалось над неловким таким дипломатом.

И ярость, и нежность сплелись, и метели, и протуберанцы.

И как это вместе собрать, сложить, ведь я же могу поломаться.

In deze hevige storm

Meer dan één breekbaar zeil is gebroken,

Geen enkel vliegtuig stortte neer.

Op een schijnbaar rustig pad

Meer dan één voetganger is overleden.

Ik lig op een asfaltbed.

Ik wil een frivole fee zijn,

Stomme, ongevoelige pop,

Met tere huid, benen vanuit de nek.

En vandaag ga ik niet

Drink wijn en praat onzin

In koortsig kleverig delirium.

Ik lig op een asfaltbed

In een verkreukelde, vuile jurk.

Ik wil een onverschillige paddenstoel zijn

Plant of steen

Zinloos en mooi

Goed verzorgd en netjes.

Opnieuw moest ik ijs en vuur, vuur en ijs bedwingen.

Alles in mij bevriest en brandt.

Gaat het vanzelf weg?

Op de een of andere manier ontmoetten deze twee koppige elementen slecht in mij,

Maar totdat ze me verblindden tot een sneeuwbal en mijn as verstrooiden.

Het is goed dat de hersenen nog intact zijn.

Onder me ligt gloeiend hete zijde.

Van de dunste vergiftigde pijlen.

Verfrommeld betekenis en verspreide essentie,

Ik lieg terwijl ik probeer te slapen

Ik stond in een zee van tequila

Een aansteker in een trillende hand,

Ik vloog met een lading TNT

In een vliegtuig dat in een duikvlucht ging.

Opnieuw moest ik bruggen bouwen tussen hemel en hel

En misschien is de lucht al ontploft boven zo'n ongemakkelijke diplomaat.

Zowel woede als tederheid waren met elkaar verweven, en sneeuwstormen en protuberansen.

En hoe het in elkaar te zetten, in elkaar te zetten, want ik kan breken.