Пластилин - Verba & Оля Пулатова

Вокруг все известно, изведано, чётко и предрешено.

Смешные иллюзии, это мне, правда, ужасно смешно.

Быть может, мы плаваем в жидкости, спим пузырьками в стекле,

Шевелятся щупальца наши, в тумане идем, не ногами и не по земле.

Мир вокруг нас — цветной пластилин, тягучий и вязкий.

Лепятся, перетекая, картины в отличные сказки.

Мир вокруг — пластилин, а я — мастер, пусть и не слишком умелый,

Но лучше пробовать, комкая, чем сомневаться, не зная, что делать.

Вот я занимаюсь как раз построением тоннелей и лестниц

В радужный солнечный мир из гнетущего мира депрессий

Вот слеплен уже мир депрессий, тоннели и лестницы тоже.

А радужный мир не выходит.

Как это лепить?

На что он похож?

Мир вокруг нас — цветной пластилин, тягучий и вязкий.

Лепятся, перетекая, картины в отличные сказки.

Вот мой радужный город растет, постепенно, за площадью площадь.

Лепит каждый из нас свой мираж, в пустоте, продвигаясь на ощупь.

Alles eromheen is bekend, bekend, duidelijk en vooraf bepaald.

Belachelijke illusies, dit vind ik echt verschrikkelijk grappig.

Misschien zwemmen we in vloeistof, slaapbellen in glas,

Onze tentakels bewegen, we lopen in de mist, niet met onze voeten en niet op de grond.

De wereld om ons heen is gekleurd plasticine, kneedbaar en stroperig.

Foto's zijn gegoten en vloeien over in uitstekende sprookjes.

De wereld om je heen is plasticine, en ik ben een meester, hoewel niet al te bekwaam,

Maar het is beter om te proberen, klonterig, dan te twijfelen, niet wetend wat te doen.

Hier ben ik gewoon tunnels en trappen aan het bouwen

Naar de regenboog zonnige wereld vanuit de onderdrukkende wereld van depressies

De wereld van depressies is al gevormd, tunnels en trappen ook.

En de regenboogwereld komt er niet uit.

Hoe het te beeldhouwen?

Hoe ziet hij eruit?

De wereld om ons heen is gekleurd plasticine, kneedbaar en stroperig.

Foto's zijn gegoten en vloeien over in uitstekende sprookjes.

Hier groeit mijn regenboogstad, geleidelijk, achter het plein.

Ieder van ons beeldhouwt zijn eigen luchtspiegeling, in de leegte, voortschrijdend door aanraking.