Национальная идея - Вася Обломов

Порубал Иван Царевич змея, пробудил царевну ото сна,

А национальная идея между тем осталась неясна.

Сжег в печи лохмотья жабьей кожи, выкрав их, пока жена спала.

Акция сработала, но тоже ясности особой не внесла.

А проблем добавилось к тому же — был эффект совсем не тот, что ждал:

Обстановка в доме стала хуже и возник классический скандал.

Проломил Иван дыру в заборе и ушел на подвиги с мечом.

Срезал все дубы у Лукоморья, на одном сундук нашел, причем.

Разломал Иван сундук на части — даже не мечом, а головой.

Думал, в сундуке найдется счастье, а нашелся заяц — как живой.

И сказал Иван, мол, эта шутка — не смешная, как плевок в лицо.

Зайца разрубил, а в зайце — утка.

Утку разломал — а там яйцо.

И уже предчувствуя победу, взял Иван минутный перекур.

И разбил яйцо — как били деды золотые яйца личных кур.

И в ошметках скорлупы и слизи, медленно стекавшей по стволу,

Наш Иван Царевич, взгляд приблизив, обнаружил ржавую иглу.

И рефлекс, отточенный веками, снова в этом случае не спит:

Бац!

Сломал иглу двумя руками заработав гепатит и СПИД.

И убил Бессмертного Кощея, и дворец Кощея сжег дотла.

А национальная идея так же непонятна, как была.

А домой вернулся — там всё то же: мусор, грязь, поломанный забор,

Запах жженой лягушачьей кожи и в глазах жены немой укор.

Плюнул на пол, выбил дверь ногою и ушел геройствовать в ночи.

Пободался с Бабою Ягою — на лопате сжег ее в печи.

Сжег избу куриную в нагрузку, а затем, отчаян и жесток,

Запихал с размаху прямо в гузку Соловью-разбойнику свисток.

А затем вскричал Иван с тоскою: «Господи, ну господи, ну шо?

Шо бы нам сломать еще такое, чтобы разом стало хорошо?»

Где же эта штука?

Кто я?

Где я?

А ведь скоро сказочке конец!

Тут национальная идея стала проясняться наконец.

Даже сам Господь расправил руку, гордо обводя родимый край:

«Верно мыслишь!

Есть в России штука, поломать ее — и будет рай!»

В общем, цель, задача и работа — и в быту, и в сказках, и в кино

— Это взять и поломать чего-то.

Но чего — понять нам не дано.

Что бы нам такое поломать бы?

Но ломаем — и понятно: зря.

Вот сожгли помещечьи усадьбы.

Вот убили веру и царя.

Кулака, эсера и кадета, нэпмана, затем большевика.

Если кто-то не поломан где-то — значит не дошла еще рука.

Всех переломали, вроде чисто.

Счастье наступило?

Вот же х*р!

Ладно, поломали коммунистов.

Поломали весь СССР.

Если в годы прежнего застоя мы сносили храмы с площадей,

То теперь, полив святой водою, разломали статуи вождей.

Следом поломали демократов, снова укрепили вертикаль.

Что ни поломаешь — все утрата.

Что ни поломаешь — будет жаль.

Бьемся, бьемся, вкладываем душу, искренне ломаем, как никто!

Только каждый раз, чего порушим, всё опять окажется не то!

Ждем мы, что возвысится культура, возродятся фабрики, кино,

И в музей вернется жабья шкура, что спалили мы давным-давно.

Пропадут коррупция и пробки, медицина встанет в полный рост…

Но никто не слышит голос робкий, а ответ необычайно прост:

Чтоб Иван Царевич вышел принцем и от бед избавился на раз,

Поломать-то нужно главный принцип: принцип все ломать, что видит глаз.

Ivan Tsarevich hakte de slang in stukken, wekte de prinses uit haar slaap,

Ondertussen bleef het nationale idee onduidelijk.

Hij verbrandde vodden van paddenhuid in de oven en stal ze terwijl zijn vrouw sliep.

De actie werkte, maar bracht ook niet veel duidelijkheid.

En daar kwamen de problemen bij - het effect was helemaal niet wat werd verwacht:

De situatie in huis werd erger en er ontstond een klassiek schandaal.

Ivan brak een gat in het hek en ging tekeer met een zwaard.

Ik heb alle eiken in de buurt van Lukomorye gekapt en bovendien een kist op één ervan gevonden.

Ivan brak de kist in stukken - niet eens met een zwaard, maar met zijn hoofd.

Ik dacht dat er geluk in de borst zou zijn, maar er was een haas - alsof hij leefde.

En Ivan zei, zeggen ze, deze grap is niet grappig, zoals in het gezicht spugen.

Hij sneed de haas door en in de haas zat een eend.

Ik heb de eend gebroken - en er is een ei.

En al vooruitlopend op de overwinning nam Ivan een minuut rookpauze.

En hij brak een ei - zoals grootvaders de gouden eieren van persoonlijke kippen slaan.

En in brokken schelp en slijm, langzaam langs de romp stromend,

Onze Ivan Tsarevich, die beter keek, vond een roestige naald.

En de reflex, door de eeuwen heen aangescherpt, slaapt ook in dit geval niet:

Knal!

Hij brak de naald met beide handen en verdiende hepatitis en aids.

En hij doodde de onsterfelijke Koshchei en brandde Koshchei's paleis tot de grond af.

En het nationale idee is net zo onbegrijpelijk als het was.

En hij keerde terug naar huis - alles is daar hetzelfde: afval, vuil, een kapot hek,

De geur van verbrande kikkerhuid en een stom verwijt in de ogen van zijn vrouw.

Hij spuugde op de grond, schopte de deur open en vertrok om zich als een held in de nacht te gedragen.

Hij botste met Baba Yaga - verbrandde haar op een schop in de oven.

Hij brandde de kippenhut helemaal af en toen, wanhopig en wreed,

Hij schoof een fluitje recht in de staart van de Nachtegaal de Rover.

En toen riep Ivan van angst uit: 'Heer, wel, Heer, wel?

Waarom zouden we iets anders breken zodat het in één keer goed wordt?"

Waar is dit ding?

Wie ben ik?

Waar ik ben?

En binnenkort zal het sprookje eindigen!

Hier begon het nationale idee eindelijk op te klaren.

Zelfs de Heer zelf spreidde zijn hand uit en cirkelde trots rond zijn geboorteland:

“Je denkt goed!

Er is iets in Rusland, breek het - en er zal een paradijs zijn!

Over het algemeen het doel, de taak en het werk - zowel in het dagelijks leven als in sprookjes en in de bioscoop

- Het is iets pakken en breken.

Maar wat is ons niet gegeven om te begrijpen.

Wat zouden we zo breken?

Maar we breken - en het is duidelijk: tevergeefs.

Ze hebben de herenhuizen platgebrand.

Ze hebben het geloof en de koning gedood.

Kulak, sociaal-revolutionair en cadet, Nepman, daarna bolsjewiek.

Als iemand niet ergens gebroken is, heeft de hand het nog niet bereikt.

Alles kapot, het lijkt schoon.

Is het geluk gekomen?

Hier is x * r!

Oké, brak de communisten.

Ze hebben de hele USSR gebroken.

Als we in de jaren van de vorige stagnatie tempels van pleinen hebben gesloopt,

Nu, nadat ze wijwater hadden gegoten, braken ze de standbeelden van de leiders.

Toen werden de Democraten gebroken en werd de verticaal weer versterkt.

Wat je ook breekt, het is allemaal verlies.

Wat je ook breekt, het zal jammer zijn.

We vechten, we vechten, we stoppen onze ziel erin, we breken oprecht als geen ander!

Alleen elke keer dat we iets vernielen, blijkt alles weer fout te zijn!

We wachten op de opkomst van cultuur, fabrieken, bioscoop,

En de paddenhuid die we lang geleden hebben verbrand, keert terug naar het museum.

Corruptie en files zullen verdwijnen, de geneeskunde zal tot haar volle hoogte stijgen...

Maar niemand hoort de schuchtere stem en het antwoord is buitengewoon eenvoudig:

Zodat Ivan Tsarevich als prins tevoorschijn komt en meteen van de problemen afkomt,

Je moet het hoofdprincipe breken: het principe om alles te breken wat het oog ziet.