Грубым дается радость - Вася Обломов

Грубым даётся радость, нежным даётся печаль.

Мне ничего не надо, мне никого не жаль.

Жаль мне себя немного, жалко бездомных собак

Эта прямая дорог меня привела в кабак.

Что ж вы ругаетесь, дьяволы?

Иль я не сын страны?

Каждый из нас закладывал, за рюмку свои штаны,

Мутно гляжу на окна в сердце тоска и зной,

Катится, в солнце измокнув улица передо мной.

А на улице мальчик сопливый, воздух поджарен и сух.

Мальчик такой счастливый и ковыряет в носу.

Ковыряй, ковыряй, мой милый!

Суй туда палец весь!

Только вот с этой силой в душу свою не лезь.

Я уж готов, я робкий.

Глянь на бутылок рать.

Я собираю пробки, душу мою затыкать.

Я уж готов, я робкий.

Глянь на бутылок рать.

Я собираю пробки, душу мою затыкать.

Vreugde wordt gegeven aan de ruwe, droefheid wordt gegeven aan de zachtaardige.

Ik heb niets nodig, ik heb met niemand medelijden.

Ik heb een beetje medelijden met mezelf, ik heb medelijden met zwerfhonden

Deze rechte weg leidde me naar een taverne.

Waarom maken jullie ruzie, duivels?

Ben ik geen zoon van het land?

Ieder van ons verpandde, voor een glas van zijn broek,

Ik kijk vaag naar de ramen in het hart van melancholie en hitte,

Rollend, in de zon de straat voor me nat makend.

En op straat is de jongen snotterig, de lucht is gebakken en droog.

De jongen is zo blij en peutert in zijn neus.

Kies, kies, mijn liefste!

Steek je hele vinger erin!

Alleen met deze kracht ga je niet in je ziel.

Ik ben er klaar voor, ik ben timide.

Kijk naar de flessen van het leger.

Ik verzamel kurken, stop mijn ziel.

Ik ben er klaar voor, ik ben timide.

Kijk naar de flessen van het leger.

Ik verzamel kurken, stop mijn ziel.