На Ордынке - Вадим Байков

Я тебя провожаю по улицам длинным.

Мы кружим по бульварам, как в зале старинном —

Каждый раз выбирая дорогу длиннее

Потому, что расстаться трудней и труднее.

Припев:

На Ордынке, на Ордынке, где фасады по старинке

Щурят маленькие окна на плафоны фонарей.

На Ордынке, на Ордынке, ты растаяла, как в дымке,

Мне оставив только эхо растревоженных дверей.

Я тебя вспоминаю, на улицах длинных,

Где с тобою кружили под серебряным ливнем.

В этом медленном танце доверясь друг другу —

Мы две птицы, летящие с севера к югу.

Припев:

На Ордынке, на Ордынке, где фасады по старинке

Щурят маленькие окна на плафоны фонарей.

На Ордынке, на Ордынке, ты растаяла, как в дымке,

Мне оставив только эхо растревоженных дверей.

На Ордынке, на Ордынке, где фасады по старинке

Щурят маленькие окна на плафоны фонарей.

На Ордынке, на Ордынке, ты растаяла, как в дымке,

Мне оставив только эхо растревоженных дверей.

Ik begeleid je door de lange straten.

We cirkelen langs de boulevards, als in een oude hal -

Elke keer de weg langer kiezen

Omdat afscheid nemen steeds moeilijker wordt.

Refrein:

Op Ordynka, op Ordynka, waar de gevels ouderwets zijn

Kleine ramen loensen op lampenkappen.

Op Ordynka, op Ordynka, smolt je als in een waas,

Ik laat alleen de echo van gestoorde deuren achter.

Ik herinner me jou, in de lange straten,

Waar ze met je omcirkelden onder een zilveren douche.

In deze langzame dans, elkaar vertrouwend -

Wij zijn twee vogels die van noord naar zuid vliegen.

Refrein:

Op Ordynka, op Ordynka, waar de gevels ouderwets zijn

Kleine ramen loensen op lampenkappen.

Op Ordynka, op Ordynka, smolt je als in een waas,

Ik laat alleen de echo van gestoorde deuren achter.

Op Ordynka, op Ordynka, waar de gevels ouderwets zijn

Kleine ramen loensen op lampenkappen.

Op Ordynka, op Ordynka, smolt je als in een waas,

Ik laat alleen de echo van gestoorde deuren achter.