Weill: Die Dreigroschenoper - Tango Ballad - Ute Lemper, Neil Hannon, The Divine Comedy

There was a time, now very far away

When we set up together, I and she

I got the brain, and she supplied the breast

I saw her right, and she looked after me

A way of life then, if not quite the best

And when a client came, I’d slide out of our bed

And treat him nice, and go and have a drink instead

And when he paid up, I’d address him, «Sir

Come any night you feel you fancy her»

That time’s long past, but what would I not give

To see that whorehouse where we used to live?

That was the time, now very far away

He was so sweet and bashed me where it hurt

And when the cash ran out, the feathers really flew

He’d up and say, «I'm going to pawn your skirt

A skirt is nicer, but no skirt will do.»

Just like his cheek, he had me fairly stewing

I’d ask him straight to say what he thought he was doing

Then he’d lash out and knock me headlong down the stairs

I had the bruises off and on for years

That time’s long past, but what would I not give

To see that whorehouse where we used to live?

That was the time, now very far away

Not that the bloody times seem to have looked up

When afternoons were all I had for you

I told you she was generally booked up

The night’s more normal, yeah, but daytime will do

And when a client came, he’d slide out of our bed

And treat him nice, and go and have a drink instead

And when he paid up I’d address him, «Sir

Come any night you feel you fancy her»

That time’s long past, but what would we not give

To see that whorehouse where we used to live?

Er was een tijd, nu heel ver weg

Toen we samen begonnen, ik en zij

Ik kreeg de hersenen, en zij leverde de borst

Ik zag haar goed, en ze zorgde voor mij

Een manier van leven dus, zo niet helemaal de beste

En als er een klant kwam, glipte ik uit ons bed

En behandel hem aardig, en ga in plaats daarvan iets drinken

En toen hij betaalde, zou ik hem aanspreken: "Sir"

Kom elke avond dat je haar leuk vindt»

Die tijd is lang voorbij, maar wat zou ik niet geven?

Om dat hoerenhuis te zien waar we woonden?

Dat was de tijd, nu heel ver weg

Hij was zo lief en sloeg me waar het pijn deed

En toen het geld op was, vlogen de veren er echt uit

Hij stond op en zei: "Ik ga je rok verpanden"

Een rok is mooier, maar geen enkele rok is voldoende.»

Net als zijn wang, liet hij me redelijk stoven

Ik zou hem rechtstreeks vragen om te zeggen wat hij dacht dat hij aan het doen was

Dan zou hij uithalen en me met het hoofd van de trap slaan

Ik had de blauwe plekken al jaren af ​​en toe

Die tijd is lang voorbij, maar wat zou ik niet geven?

Om dat hoerenhuis te zien waar we woonden?

Dat was de tijd, nu heel ver weg

Niet dat de verdomde tijden lijken te hebben opgekeken

Toen de middagen alles waren wat ik voor je had

Ik zei toch dat ze over het algemeen volgeboekt was

De nacht is normaler, ja, maar overdag is genoeg

En als er een klant kwam, gleed hij uit ons bed

En behandel hem aardig, en ga in plaats daarvan iets drinken

En als hij betaalde, zou ik hem aanspreken: "Sir"

Kom elke avond dat je haar leuk vindt»

Die tijd is lang voorbij, maar wat zouden we niet geven?

Om dat hoerenhuis te zien waar we woonden?