Solitude - Tunisiano, Amel Bent

Elle est venue sans prévenir, sans le savoir elle m’a prise

Elle m’a marqué de son étreinte, m’a fait rentrer dans sa matrice

Sa présence fait réfléchir, mon esprit est en crise

Oui elle m’a laissé son empreinte, observe donc comme elle m’attriste

Solitude

Tu me fais peur et ta présence est si rude

Ton silence brise le cœur, oui je, frise les pleurs

Lorsque je pense à ma famille, j’ai si peur

De perdre ces gens qui peuplent ma vie

J’ai vu, des amis changer, cherchant à se venger

Me traitant tel un étranger, sous prétexte que j’aurais mangé

En ayant trouvé un public, j’y ai laissé des proches

Car ma présence se fait plus rare que ce que je me mets dans les poches

À quoi bon briller, faire des tonnes d’enragés, tu sais

À quoi bon kiffer, sans pouvoir partager, c’est vrai

Que je remplis des salles, grâce à ma sale gueule

Mais le soir, face au miroir, au final, je suis seul

Seuls

J’ai si peur d'être sans vous mais sans vous je suis si seule

Parce que le temps sépare, parce qu’on vient et on part

On est seuls

Sans personne pour entendre ni comprendre

Comme on est seuls

Parce que le temps sépare même si le temps répare

Je suis seule et sans recours, dans ma tête tout se trame

Sans pouvoir appeler au secours, sans pouvoir verser de larmes

Y a tant de choses qui me font peur, quand j’imagine le futur

Un jour on vit, un jour on meurt, partir le dernier c’est dur

Je veux être naïve et croire, que tout est éternel

Que l’amour c’est pour la vie et que les amis sont tous fidèles

De ne jamais, jamais penser, à ce jour tant redouté

Où je perdrai ma mère, ma moitié

J’ai, j’ai, si peur

Qu’on me tourne le dos

Et si j’en pleure

C’est que c’est le genre de maux qui ne se soignent pas par des mots

Et j’ai si peur

Je trouve pas de repos

Et si j’en meurs

Je crèverai seule en sortant avec moi ce fardeau

J'écris, ce que j’endure, mes blessures sont des récits

Ma carapace est une armure qui m'écrase contre les récifs

Tout ceci me rend ouf, j’aimerais vous dire ce que j'éprouve

C’est fou comme je souffre et comme ce silence me bouffe

Hey Aketh', Blacko

J’aimerai vous dire comme je regrette et comme je vous ai dans la peau

J’en pleure quand je suis seul, cette fierté me tuera

Si Sniper meurt, c’est une partie de moi-même qui s’en va

Hey les gars, même si à cette heure-ci je saigne

Les gars, faut qu’je vous dise comme je vous aime

Les gars, vous pourrez toujours compter sur moi

Les gars, comment en sommes-nous arrivés là?

T’sais, je viens parler avec le cœur, j’en suis bouleversé

Chaque larme qui coule a la couleur du sang versé

Prendre le temps et l’inverser, repartir en arrière

Mais tout refaire, mais en mieux car aujourd’hui je me sens si

C’est ce sentiment qui peut parler à tout l’monde

On a tous peur de s’retrouver seuls

Que serait Amel sans sa mère

Bachir sans S.N.I.P.E.R

Ze kwam zonder waarschuwing, zonder het te weten nam ze me mee

Ze markeerde me met haar omhelzing, deed me haar baarmoeder binnengaan

Zijn aanwezigheid zet me aan het denken, mijn geest verkeert in een crisis

Ja, ze heeft haar stempel op mij gedrukt, dus kijk hoe ze me verdrietig maakt

Eenzaamheid

Je maakt me bang en je aanwezigheid is zo hard

Je stilte is hartverscheurend, ja ik, bijna huilend

Als ik aan mijn familie denk, ben ik zo bang

Om deze mensen te verliezen die mijn leven bevolken

Ik heb gezien, vrienden veranderen, op zoek naar wraak

Behandel me als een vreemde omdat ik heb gegeten

Nadat ik een publiek had gevonden, liet ik mijn dierbaren daar achter

Omdat mijn aanwezigheid schaarser is dan wat ik in mijn zakken stop

Wat heeft het voor zin om te schijnen, tonnen woede te maken, weet je?

Wat heb je eraan om lief te hebben, zonder te kunnen delen, het is waar

Dat ik kamers vul, met mijn smerige gezicht

Maar 's nachts, met mijn gezicht naar de spiegel, uiteindelijk ben ik alleen

Alleen

Ik ben zo bang om zonder jou te zijn, maar zonder jou ben ik zo alleen

Omdat de tijd scheidt, omdat we komen en we gaan

Waren alleen

Met niemand om te horen of te begrijpen

Alsof we alleen zijn

Omdat de tijd scheidt, ook al herstelt de tijd

Ik ben alleen en zonder verhaal, in mijn hoofd is alles verweven

Zonder om hulp te kunnen roepen, zonder te kunnen huilen

Er zijn zoveel dingen die me bang maken als ik me de toekomst voorstel

Op een dag leven we, op een dag sterven we, het is moeilijk om als laatste te vertrekken

Ik wil naïef zijn en geloven dat alles eeuwig is

Dat liefde voor het leven is en dat vrienden allemaal waar zijn

Om nooit, maar dan ook nooit aan die gevreesde dag te denken

Waar ik mijn moeder zal verliezen, mijn helft

Ik ben, ik ben zo bang

Keer me de rug toe

En als ik huil

Het is het soort kwalen dat niet met woorden kan worden genezen

En ik ben zo bang

ik vind geen rust

En als ik dood ga

Ik sterf alleen en neem deze last met me mee

Ik schrijf, wat ik verdraag, mijn wonden zijn verhalen

Mijn schild is een pantser dat me verplettert tegen de riffen

Dit alles maakt me gek, ik wil je graag vertellen hoe ik me voel

Het is gek hoe ik lijd en hoe deze stilte me opeet

Hey Aketh', Blacko

Ik wil je graag vertellen hoe ik spijt heb en hoe ik je onder je huid heb

Ik huil als ik alleen ben, deze trots zal me doden

Als Sniper sterft, is een deel van mij weg

Hé jongens, ook al bloed ik op dit uur

Jongens, ik moet jullie zeggen hoeveel ik van jullie hou

Jongens jullie kunnen altijd op me rekenen

Jongens, hoe zijn we hier gekomen?

Weet je, ik kom om vanuit het hart te spreken, ik ben overweldigd

Elke traan die valt heeft de kleur van vergoten bloed

Neem de tijd en draai het om, ga terug

Maar doe het helemaal opnieuw, alleen beter, want vandaag voel ik me zo

Dit gevoel kan iedereen aanspreken

We zijn allemaal bang om alleen te zijn

Wat zou Amel zijn zonder haar moeder?

Bashir zonder S.N.I.P.E.R