Comme toi - Amel Bent

Comme un bateau dérive

Sans but et sans mobile

Je marche dans la ville

Tout seul et anonyme

La ville et ses pièges

Ce sont mes privilèges

Je suis riche de ça

Mais ça s’achète pas

Et je m’en fous, je m’en fous, de tout

De ces chaînes qui pendent à nos cous

Je m’enfuis, j’oublie

Je m’offre une parenthèse, un sursis

Je marche seul

Dans les rues qui se donnent

Et la nuit me pardonne, je marche seul

En oubliant les heures

Je marche seul

Sans témoin, sans personne

Que mes pas qui résonnent, je marche seul

Acteur et voyeur

Se rencontrer, séduire

Quand la nuit fait des siennes

Promettre sans le dire

Juste les yeux qui traînent

Oh, quand la vie s’obstine

En ces heures assassines

Je suis riche de ça

Mais ça ne s’achète pas

Et je m’en fous, je m’en fous, de tout

De ces chaînes qui pendent à nos cous

Je m’enfuis, j’oublie

Je m’offre une parenthèse, un sursis

Je marche seul

Dans les rues qui se donnent

Et la nuit me pardonne, je marche seul

En oubliant les heures

Je marche seul

Sans témoin, sans personne

Que mes pas qui résonnent, je marche seul

Acteur et voyeur

Je marche seul

Quand ma vie déraisonne

Quand l’envie m’abandonne

Je marche seul

Pour me noyer d’ailleurs

Je marche seul

Zoals een schip drijft

Doelloos en zonder motief

Ik loop in de stad

Helemaal alleen en anoniem

De stad en haar valkuilen

Dit zijn mijn privileges

Ik ben hier rijk mee

Maar het kan niet worden gekocht

En het kan me niet schelen, het kan me niet schelen, om alles

Van deze kettingen die om onze nek hangen

Ik ren weg, ik vergeet

Ik geef mezelf een haakje, een uitstel

ik wandel alleen

In de straten die zichzelf geven

En de nacht vergeeft me, ik loop alleen

de uren vergeten

ik wandel alleen

Zonder getuigen, zonder iemand

Dat mijn echoënde voetstappen, ik loop alleen

Acteur en voyeur

ontmoeten, verleiden

Wanneer de nacht zich gedraagt

Beloof het zonder het te vertellen

Alleen de ogen die slepen

Oh, als het leven koppig wordt

In deze moorddadige uren

Ik ben hier rijk mee

Maar het kan niet worden gekocht

En het kan me niet schelen, het kan me niet schelen, om alles

Van deze kettingen die om onze nek hangen

Ik ren weg, ik vergeet

Ik geef mezelf een haakje, een uitstel

ik wandel alleen

In de straten die zichzelf geven

En de nacht vergeeft me, ik loop alleen

de uren vergeten

ik wandel alleen

Zonder getuigen, zonder iemand

Dat mijn echoënde voetstappen, ik loop alleen

Acteur en voyeur

ik wandel alleen

Wanneer mijn leven gek is

Wanneer verlangen mij verlaat

ik wandel alleen

Om me ergens anders te verdrinken

ik wandel alleen