Последний день лета... - ЦеРН

Последний день лета,

Последний лист по крыше.

Рыдай июль, тебя уже никто не слышит.

Дождь плевал в лицо размазанным

По тротуару лужам.

Им это не нравилось, но они молчали простужено.

Покорившись свету звёзды меркли.

Что скрывается за моим грустным отраженьем в зеркале,

Какую боль в себе таят многострадальные вены.

Ничья на карусели, ничей за каменными стенами.

Деревья в огне, на горизонте.

Эта картина в окне,

Где нету солнца.

Последний день лета, нечему радоваться,

Я слышу шёпот умирающего августа.

Тысячи прекрасных мгновений проходят мимо нас,

Никто не в силах удержать их, но не ровен час.

Когда секунда, что казалась столь обычной —

Покажется мне лучшим мгновеньем в моей жизни.

Где-то в это время примерно

В парке падали листья,

Скрипели старые качели,

Менялись лица.

Пока в моё окно дождь каплями бьётся —

Ничья на карусели ждёт кого-то, но вряд ли дождётся.

Больше трёх лет прошло, не удивляйся.

Мне уже не 22, тебе не 18.

Стало быть, пора прощаться.

Забыть с кем были мы.

Спать с нелюбимыми,

Жить, став чужими.

Так были или не были мы,

А если были, то где?

В печали или в радости,

В горе или в беде?

Мой любимый спутник,

Дрожащим голосом,

Растаял в необъятных объятьях космоса.

Необходимо потерять, чтобы научиться ценить.

Ничья на карусели — плачь.

Тебе с этим жить.

Последний день лета, нечему радоваться,

Я слышу хрип умирающего августа.

Тысячи прекрасных мгновений проходят мимо нас,

Никто не в силах удержать их, но не ровен час.

Когда секунда, что казалась столь обычной —

Покажется мне лучшим мгновеньем в моей жизни.

Laatste dag van de zomer,

Het laatste blad op het dak.

Snik juli, niemand kan je meer horen.

De regen spuugde in het gezicht gesmeerd

Plassen langs het trottoir.

Ze vonden het niet leuk, maar ze zwegen van een verkoudheid.

Toen de sterren bezweken voor het licht, vervaagden ze.

Wat is er verborgen achter mijn trieste reflectie in de spiegel,

Wat een pijn lankmoedige aderen verbergen zich in zichzelf.

Niemand op de carrousel, niemand achter de stenen muren.

Bomen in brand, aan de horizon.

Deze foto in het raam

Waar geen zon is.

Laatste dag van de zomer, niets om van te genieten

Ik hoor het gefluister van de stervende augustus.

Duizenden mooie momenten gaan aan ons voorbij

Niemand kan ze houden, maar het uur is niet eens.

Toen een seconde die zo gewoon leek

Lijkt me het mooiste moment van mijn leven.

Ergens rond deze tijd

Er vielen bladeren in het park

De oude schommel kraakte

De gezichten veranderden.

Terwijl de regen tegen mijn raam slaat -

Een trekking op de carrousel wacht op iemand, maar wachten is onwaarschijnlijk.

Er zijn meer dan drie jaar verstreken, wees niet verbaasd.

Ik ben geen 22 meer, jij bent geen 18.

Het is dus tijd om afscheid te nemen.

Vergeet met wie we waren.

Slaap met de onbeminden

Leef als vreemden.

Dus we waren of we waren niet

En als die er waren, waar dan?

In verdriet of in vreugde,

In verdriet of in moeilijkheden?

Mijn favoriete metgezel

met trillende stem,

Gesmolten in de enorme omhelzing van de ruimte.

Je moet verliezen om te leren waarderen.

Teken op de carrousel - huilen.

Je moet ermee leven.

Laatste dag van de zomer, niets om van te genieten

Ik hoor het gekreun van de stervende augustus.

Duizenden mooie momenten gaan aan ons voorbij

Niemand kan ze houden, maar het uur is niet eens.

Toen een seconde die zo gewoon leek

Lijkt me het mooiste moment van mijn leven.