Карусель - ЦеРН

Карусель, в пустынный парк вдвоём

В полупустом Икарусе от скорости закладывает уши,

Как ветер в парусе, остановись неподалёку

Сделай вид что потеряла меня, потом обрадуйся.

Я слышу чей-то смех где-то, далёким эхом

И не держи меня за руку.

Так ведь я ещё не уехал.

Мечтали жить в Новороссийске, учиться в Англии

И так хотели мечтать, но мы не ангелы.

Время назад, надолго ли?

Не знаю, но на миг лишь

Сегодня рядом с нами разлука, но третий лишний

Не знаю что нас ждёт впереди, но губы города дрожали,

А карусели скрипели, они нас провожали.

Я благодарен нам за каждое мгновение,

За каждый жест руки, и дуновение ветра

За горизонтом где-то, мы незнакомцы

Это как упала звезда, так и не став солнцем

Аривидерчи, уже до встречи

Время лечит всех, но меня не лечит

Обещаю не забыть, как мы катались на карусели

В тот день весенний, а на глазах висели слёзы.

Аривидерчи, уже до встречи

Время лечит всех, но меня не лечит

Обещай мне не забыть, как мы катались на карусели,

А на глазах висели слёзы, но было поздно…

А на глазах висели слёзы, но было поздно,

Губы обветрены, остановись так незаметно

Или от ветра дрожали плечи,

Это небо торопилось, ночь эта задули свечи,

Но мы не знали, то что разлучит нас так этот май

Вдоль тёмных арок, но одиночество в подарок

Наверно это наш с тобою рай,

Но по отдельности пусть эта карусель закружит нас до бесконечности

Пока есть время рассказать ещё одну историю

Как двоё потеряли друг друга, в городе горя,

Но это мы же, давай же сядь ближе

До встречи на лазурном берегу или в Париже

Аривидерчи, уже до встречи

Время лечит всех, но меня не лечит

Обещаю не забыть, как мы катались на карусели

В тот день весенний, а на глазах висели слёзы.

Аривидерчи, уже до встречи

Время лечит всех, но меня не лечит

Обещай мне не забыть, как мы катались на карусели,

А на глазах висели слёзы, но было поздно…

Было поздно, карусель…

Пустынный парк…

Мне кажется что это лучший мой декабрь был,

Но мы на разных берегах, и мой корабль уплыл,

А эти карусели, как символ расставания

Когда рождаются мечты не знаю, но умирают в мае

Ты на скамейке с краю, ко мне спиною

Губы дрожат, но не от холода, к ним прикоснулись губы города

Не надо повода чтоб разойтись в разные стороны,

И каждой драгоценною секундой мы обворованы

Не знаю кто крадёт наши минуты, так беспощадно

Вместо прощания, шестой этаж на лестничной площадке

Просто ничего не говори и уходи, но всё в порядке бля!

Так будет лучше, по этим лужам, не обращай внимание на стужи

Я не простужен, мне просто трудно говорить,

Лучше б я не знал вовсе, что такое Любить.

Аривидерчи, уже до встречи

Время лечит всех, но меня не лечит

Обещаю не забыть, как мы катались на карусели

В тот день весенний, а на глазах висели слёзы.

Аривидерчи, уже до встречи

Время лечит всех, но тебя не лечит бля!

Обещай мне не забыть, как мы катались на карусели,

А на глазах висели слёзы, но было поздно…

Carrousel, samen naar het verlaten park

In de halflege Ikarus zitten oren vol snelheid,

Als de wind in een zeil, stop in de buurt

Doe alsof je me kwijt bent en verheug je dan.

Ik hoor ergens iemands gelach, een verre echo

En houd mijn hand niet vast.

Nou, ik ben nog niet weg.

Gedroomd van wonen in Novorossiysk, studeren in Engeland

En dus wilden we dromen, maar we zijn geen engelen.

Tijd geleden, voor hoe lang?

Ik weet het niet, maar slechts voor een moment

Vandaag is scheiding naast ons, maar de derde is overbodig

Ik weet niet wat ons te wachten staat, maar de lippen van de stad beefden,

En de draaimolens kraakten, ze joegen ons weg.

Ik ben ons dankbaar voor elk moment,

Voor elk gebaar van de hand, en de adem van de wind

Ergens aan de horizon zijn we vreemden

Het is alsof een ster viel zonder de zon te worden

Arrividerci, tot snel

Tijd heelt iedereen, maar het geneest mij niet

Ik beloof niet te vergeten hoe we op de carrousel hebben gereden

Op die lentedag stonden de tranen in mijn ogen.

Arrividerci, tot snel

Tijd heelt iedereen, maar het geneest mij niet

Beloof me niet te vergeten hoe we op de carrousel reden,

En ik kreeg tranen in mijn ogen, maar het was te laat...

En ik kreeg tranen in mijn ogen, maar het was te laat,

Gebarsten lippen, stop zo discreet

Of van de wind die schouders schudt,

Deze lucht had haast, deze nacht werden de kaarsen uitgeblazen,

Maar we wisten niet wat ons zo zou scheiden deze mei

Langs de donkere bogen, maar eenzaamheid is een geschenk

Waarschijnlijk is dit ons paradijs met jou,

Maar laat deze carrousel ons individueel tot in het oneindige draaien

Terwijl er tijd is om nog een verhaal te vertellen

Hoe twee elkaar verloren, in de stad van verdriet,

Maar wij zijn het, laten we dichterbij gaan zitten

Tot ziens aan de Cote d'Azur of in Parijs

Arrividerci, tot snel

Tijd heelt iedereen, maar het geneest mij niet

Ik beloof niet te vergeten hoe we op de carrousel hebben gereden

Op die lentedag stonden de tranen in mijn ogen.

Arrividerci, tot snel

Tijd heelt iedereen, maar het geneest mij niet

Beloof me niet te vergeten hoe we op de carrousel reden,

En ik kreeg tranen in mijn ogen, maar het was te laat...

Het was laat, carrousel...

Woestijnpark…

Volgens mij was dit mijn beste december,

Maar we zijn aan verschillende kusten, en mijn schip is weggevaren,

En deze draaimolens, als symbool van afscheid

Ik weet niet wanneer dromen worden geboren, maar ze sterven in mei

Je zit op de rand van de bank, met je rug naar mij toe

Lippen trillen, maar niet van de kou, de lippen van de stad hebben ze aangeraakt

Er is geen reden nodig om in verschillende richtingen te verspreiden,

En elke kostbare seconde worden we beroofd

Ik weet niet wie onze minuten steelt, zo genadeloos

In plaats van afscheid te nemen, de zesde verdieping op de overloop

Zeg gewoon niets en ga weg, maar het is oké verdomme!

Zo gaat het beter, door deze plassen, let niet op de kou

Ik ben niet verkouden, het is gewoon moeilijk voor mij om te praten

Het zou beter zijn als ik helemaal niet zou weten wat liefde is.

Arrividerci, tot snel

Tijd heelt iedereen, maar het geneest mij niet

Ik beloof niet te vergeten hoe we op de carrousel hebben gereden

Op die lentedag stonden de tranen in mijn ogen.

Arrividerci, tot snel

Tijd heelt iedereen, maar jij verdomme niet!

Beloof me niet te vergeten hoe we op de carrousel reden,

En ik kreeg tranen in mijn ogen, maar het was te laat...