2050-2100 XXV - Tryo, Alain Souchon, PIERRE SOUCHON

Passe pas si lentement

Laissez le monde navrant

Aux arrières-petits-enfants

De mieux en mieux

Ouvrir un peu son cœur

Alors à tout à l’heure

À tout à l’heure, tout à l’heure

Comme on fuit le ciel, la mer, le soleil

Le désert qui nous pousse au fond de la bouteille

La Terre se vide, les océans s'éveillent

Est-ce que c’est pire après ou bien c’est pareil?

Un héritage peuplé de remords

Un peu morveux d’avoir pillé le trésor

Te laisse le vent, l’amour aussi

Le chant d’un oiseau qui fait taire la pluie

Passe pas si lentement

Laissez le monde navrant

Aux arrières-petits-enfants

De mieux en mieux

Ouvrir un peu son cœur

Alors à tout à l’heure

À tout à l’heure, tout à l’heure

A quoi ressemblera le monde, mon enfant?

Remonte son rocher inlassablement

Redessine le monde sur son toboggan

Comme on rêve d’espace, de galaxie

On habite les étoiles peut-être à l’abri

Une page blanche dessinée nickel

De la haut la Terre, la Terre est belle

Passe pas si lentement

Laissez le monde navrant

Aux arrières-petits-enfants

De mieux en mieux

Ouvrir un peu son cœur

Alors à tout à l’heure

À tout à l’heure, tout à l’heure

A fuir la guerre tout autour de nous

Est-ce qu’on échappe au pire ou bien c’est pour nous?

Alors combien, réfugiés migrants

Sur les routes du monde en l’an 2100?

A fond de cale, seul, mais des milliers

Comme elle tient sur le fil la vie peut tanguer

Terre de frontières, de barbelés

Atteindre l’autre rive, et après?

Passe pas si lentement

Laissez le monde navrant

Aux arrières-petits-enfants

De mieux en mieux

Ouvrir un peu son cœur

Alors

Passe pas si lentement

Laissez le monde navrant

Aux arrières-petits-enfants

De mieux en mieux

Ouvrir un peu son cœur

Alors à tout à l’heure

À tout à l’heure, tout à l’heure

De mieux en mieux

Ouvrir un peu son cœur

Alors

Ga niet zo langzaam voorbij

Verlaat de hartverscheurende wereld

Aan de achterkleinkinderen

Beter en beter

Open je hart een beetje

Dan meteen

Altijd en altijd

Terwijl we de lucht, de zee, de zon ontvluchten

De woestijn die ons naar de bodem van de fles duwt

De aarde loopt leeg, de oceanen ontwaken

Is het daarna erger of is het hetzelfde?

Een berouwvolle erfenis

Een kleine snotaap voor het plunderen van de schatkist

Laat je de wind, ook liefde

Het lied van een vogel die de regen tot zwijgen brengt

Ga niet zo langzaam voorbij

Verlaat de hartverscheurende wereld

Aan de achterkleinkinderen

Beter en beter

Open je hart een beetje

Dan meteen

Altijd en altijd

Hoe zal de wereld eruit zien, mijn kind?

Gaat onvermoeibaar zijn rots op

Teken de wereld opnieuw op zijn dia

Zoals men droomt van de ruimte, van een melkwegstelsel

We leven in de sterren misschien onder dekking

Een blanco pagina getekend nikkel

Van boven de aarde is de aarde mooi

Ga niet zo langzaam voorbij

Verlaat de hartverscheurende wereld

Aan de achterkleinkinderen

Beter en beter

Open je hart een beetje

Dan meteen

Altijd en altijd

Op de vlucht voor de oorlog overal om ons heen

Ontsnappen we aan het ergste of is het iets voor ons?

Dus hoeveel, migrantenvluchtelingen?

Op de wegen van de wereld in het jaar 2100?

Beneden in het ruim, alleen, maar duizenden

Als het aan de draad hangt, kan het leven schommelen

Land van grenzen, prikkeldraad

De andere oever bereiken, wat nu?

Ga niet zo langzaam voorbij

Verlaat de hartverscheurende wereld

Aan de achterkleinkinderen

Beter en beter

Open je hart een beetje

Dus

Ga niet zo langzaam voorbij

Verlaat de hartverscheurende wereld

Aan de achterkleinkinderen

Beter en beter

Open je hart een beetje

Dan meteen

Altijd en altijd

Beter en beter

Open je hart een beetje

Dus