Fortunate - Trophy Eyes

My life,

These days,

Is busy friends,

And late trains.

A mattress on the floor,

In a city that’s good to me.

All this distraction from my old life,

It haunts my decisions and plagues my mind.

'Cause after all,

I’m just this kid,

Who’s aspirations,

Were never more than dreams.

But they still remain.

I’m not going anywhere.

Anywhere.

I’ve fought so hard just to stand here.

In overwhelming silence,

Silence,

I found where I belong,

I needed this.

As the smoke leaves my lungs,

From my last cigarette,

I’ll fight my last fight,

In a desperate attempt,

To prove that I’m worth it,

Worth your attention,

Portrayed my rendition,

Of a broken boy.

I’m so tired of hiding,

Behind my pen,

It only goes to paper,

What come off my chest.

But I can’t forget.

I’ve struggled to find a place that I could stay,

Because settling has never been an option for me,

I’d trade it in to never feel afraid,

But everything goes away.

I’m not going anywhere.

Anywhere.

I’ve fought so hard just to stand here.

In overwhelming silence,

Silence,

I found where I belong,

I needed this.

According to me,

I’m my own worst enemy,

I can’t keep a simple promise,

Or even swear on anything.

The bottle attached to my hand,

Proves addiction makes,

For a lesser man.

And I can’t muster up,

The motivation,

To beak away,

From this fucking pattern.

I’m not going anywhere.

Anywhere.

I’ve fought so hard just to stand here.

In overwhelming silence,

Silence,

I found where I belong,

I needed this.

Mijn leven,

Deze dagen,

Is druk bezig vrienden,

En late treinen.

Een matras op de grond,

In een stad die goed voor me is.

Al deze afleiding van mijn oude leven,

Het spookt door mijn beslissingen en plaagt mijn geest.

Want tenslotte,

Ik ben gewoon dit kind,

Wie zijn ambities,

Waren nooit meer dan dromen.

Maar ze blijven nog steeds.

Ik ga nergens heen.

Overal.

Ik heb zo hard gevochten om hier te staan.

In een overweldigende stilte,

Stilte,

Ik heb gevonden waar ik thuishoor,

Ik had dit nodig.

Terwijl de rook mijn longen verlaat,

Van mijn laatste sigaret,

Ik zal mijn laatste gevecht vechten,

In een wanhopige poging,

Om te bewijzen dat ik het waard ben,

Uw aandacht waard,

mijn vertolking geportretteerd,

Van een gebroken jongen.

Ik ben het zat om me te verstoppen,

Achter mijn pen,

Het gaat alleen naar papier,

Wat komt er uit mijn hart.

Maar ik kan het niet vergeten.

Ik heb geworsteld om een ​​plek te vinden waar ik zou kunnen blijven,

Omdat settelen voor mij nooit een optie is geweest,

Ik zou het inruilen om nooit bang te zijn,

Maar alles gaat weg.

Ik ga nergens heen.

Overal.

Ik heb zo hard gevochten om hier te staan.

In een overweldigende stilte,

Stilte,

Ik heb gevonden waar ik thuishoor,

Ik had dit nodig.

Volgens mij,

Ik ben mijn eigen ergste vijand,

Ik kan een simpele belofte niet houden,

Of zweer zelfs op wat dan ook.

De fles aan mijn hand,

Bewijst verslaving maakt,

Voor een mindere man.

En ik kan niet opbrengen,

De motivatie,

Om weg te snavelen,

Van dit verdomde patroon.

Ik ga nergens heen.

Overal.

Ik heb zo hard gevochten om hier te staan.

In een overweldigende stilte,

Stilte,

Ik heb gevonden waar ik thuishoor,

Ik had dit nodig.