Живая вода - Trilogy Soldiers

Стирая кроссы под дождём, ищу ответы на вопросы.

Мой дом — далёк огнём, пылает сердце вовсе.

Не интересно вероятность возвращения,

И мнения забытых поколений о моих идеях.

Уставшие прохожие, я символ одиночества,

Воочи наблюдаю повторения и с точностью.

До миллиметра выверен маршрут Титаника,

Без знаний багажа в последний путь идут.

Клиенты сами тут.

С улыбкой волонтёры в гору,

Под гору идут к расстрелу то и дело,

Ставя новые отметки на теле.

Система мнений формируется на наблюдении,

Главный критерий — ежедневных обновлений Вера.

Вижу вдали маяки свет, в конце тоннеля не боязно совести,

Составлен маршрут, но не дописанная повесть.

Меняя опыт снова продолжая путь уверенно,

Проверив каждую дверь, с теми кому верен я.

Придёт новый день и нам не помешает дышать,

Шаг на свет через тень, темень глубин покидая.

Будто бы выпал шанс русло обратить в спять,

Парадокс — тонут многие, когда вода живая!

Эта «живая вода» станет каждому подспорьем,

Глаза ясные, души крепостные на волю.

По раскаленным углям тропа выведет к свету,

Смена сюжета, смена одеяний планеты.

Прочь сомнения в урну, ведь переход неизбежен,

Песок меняет сосуды, хруст переломленных стержней.

Смело шагай вперёд внимая шепот у сердца,

Созидая живому отворяй всё новые дверцы

Детские грёзы, взрослые мечты зачем?

Если тысячи лет прятать их от солнца лучей.

Собственно чей, если не твой этот мир?

И он прекрасен, если будет замечен людьми.

Глубины, море и горы секреты прятать не станут,

Улыбнётся ночь звёздами в небе блистая.

И все осколки под утро станут единым пазлом:

Новая жизнь, новые мы, новая фаза!

Придёт новый день и нам не помешает дышать,

Шаг на свет через тень, темень глубин покидая.

Будто бы выпал шанс русло обратить в спять,

Парадокс — тонут многие, когда вода живая!

Под гнётом новостей, уходят на второй план главные вещи,

Набить карман всего одна цель, и та зловещая.

Ядом плещи мои поступки низкие, не смотря ни на что,

Мне рай мерещится, и он так близко.

Я сам себе строю воздушные замки, я сам их ломаю,

Из пешки в дамки непросто переметнутся по краю.

И эти рамки иллюзорной плоти при обзоре,

Мешают истину искать в однополосном споре.

Единым морем захлестнет сухую мертвую сушу.

Что-то будет построено, что-то будет разрушено.

Не важно, в краю далёком или близком,

Одинокий корабль точно найдёт свою пристань.

Дикие штормы сменятся повсеместным штилем,

Человеку предстоит проплыть не одну морскую милю.

За новым горизонтом выключенный белый свет,

Настал конец вечной цепи «вопрос-ответ»!!!

Придёт новый день и нам не помешает дышать,

Шаг на свет через тень, темень глубин покидая.

Будто бы выпал шанс русло обратить в спять,

Парадокс — тонут многие, когда вода живая!

Mijn sneakers wassen in de regen, op zoek naar antwoorden op vragen.

Mijn huis is een vuur in de verte, mijn hart staat helemaal in brand.

Ik ben niet geïnteresseerd in de kans op terugkeer,

En de meningen van vergeten generaties over mijn ideeën.

Vermoeide voorbijgangers, ik ben een symbool van eenzaamheid,

Persoonlijk observeer ik herhalingen en met nauwkeurigheid.

De route van de Titanic is tot op de millimeter geverifieerd,

Zonder kennis van bagage gaan ze op de laatste reis.

Klanten zijn hier.

Met een glimlach, vrijwilligers bergop,

Af en toe gaan ze bergafwaarts om neergeschoten te worden,

Nieuwe markeringen aanbrengen op het lichaam.

Het systeem van meningen wordt gevormd door observatie,

Het belangrijkste criterium zijn de dagelijkse updates van Vera.

Ik zie vuurtorens in de verte, aan het einde van de tunnel ben ik niet bang voor het geweten,

Er is een route uitgestippeld, maar het verhaal is nog niet af.

Veranderende ervaring weer vol vertrouwen de weg vervolgen,

Elke deur controleren, met degenen aan wie ik trouw ben.

Een nieuwe dag zal komen en het zal ons geen pijn doen om te ademen,

Stap in het licht door de schaduw en verlaat de duisternis van de diepte.

Alsof er een kans was om het kanaal om te keren,

Het is een paradox - velen verdrinken wanneer het water leeft!

Dit "levende water" zal iedereen helpen,

Ogen helder, zielen lijfeigenen naar believen.

Op hete kolen zal het pad naar het licht leiden,

Verandering van plot, verandering van kleding van de planeet.

Weg met twijfels in de urn, want de overgang is onvermijdelijk,

Zand verandert van vaten, het kraken van gebroken staven.

Stap moedig naar voren, luisterend naar het gefluister in het hart,

Levende dingen creëren, steeds meer nieuwe deuren openen

Kinderdromen, volwassendromen, waarom?

Als je ze duizenden jaren verbergt voor de zonnestralen.

Van wie eigenlijk, zo niet de jouwe, deze wereld?

En hij is mooi als hij opgemerkt wordt door mensen.

Diepten, zee en bergen zullen geen geheimen verbergen,

De nacht zal glimlachen met sterren die aan de hemel schitteren.

En alle stukjes in de ochtend worden een enkele puzzel:

Nieuw leven, nieuw wij, nieuwe fase!

Een nieuwe dag zal komen en het zal ons geen pijn doen om te ademen,

Stap in het licht door de schaduw en verlaat de duisternis van de diepte.

Alsof er een kans was om het kanaal om te keren,

Het is een paradox - velen verdrinken wanneer het water leeft!

Onder het juk van nieuws verdwijnen de belangrijkste dingen naar de achtergrond,

Er is maar één doel om je zak te vullen, en dat is onheilspellend.

Gif spatten mijn lage daden, wat er ook gebeurt,

Ik stel me de hemel voor, en het is zo dichtbij.

Ik bouw luchtkastelen voor mezelf, ik breek ze zelf,

Het is niet eenvoudig om langs de rand van een pion naar een koning te wisselen.

En deze frames van illusoir vlees wanneer bekeken,

Ze interfereren met de zoektocht naar de waarheid in een eenzijdig dispuut.

Een enkele zee zal het droge, dode land overweldigen.

Er zal iets worden gebouwd, iets zal worden vernietigd.

Het maakt niet uit, in het land ver of dichtbij,

Een eenzaam schip zal zeker zijn pier vinden.

Wilde stormen zullen worden vervangen door wijdverbreide kalmte,

De mens moet meer dan één zeemijl zwemmen.

Achter de nieuwe horizon is het witte licht uit,

Het einde van de eeuwige keten van "vraag-antwoord" is gekomen!!!

Een nieuwe dag zal komen en het zal ons geen pijn doen om te ademen,

Stap in het licht door de schaduw en verlaat de duisternis van de diepte.

Alsof er een kans was om het kanaal om te keren,

Het is een paradox - velen verdrinken wanneer het water leeft!