Открытый космос - Trilogy Soldiers

Оконная рама, за стеклом открытый космос,

Созвездия молчат, слышно только мой внутренний компас.

Пальцы, вальсируя по клавишам, вбивают строки,

Мысли далеки и просты, я где-то в их потоке.

Человек, часть и целое, черное и белое,

Поиски вечного источника в засухе бренного.

Важное и второстепенное, душа вселенной,

Продолжает расширяться дальше, во всех направлениях.

Еще один вдох, мир кружится в моем сознании,

Просыпается с первыми лучами, ранними.

Окутывая светом голубую планету,

Светило мне дает возможность найти ответы.

Все по-прежнему.

Вселенная живет и веет тайнами,

несет знания веков на расстояния дальние

Бесконечный поток идей и открытий,

мы навсегда связаны с космосом невидимой нитью

Открытый космос давно позабытая тайна,

Словно возглас, затерянный между мирами.

Ускоряя мысли, проникая в смыслы,

Человек всегда будет смотреть на небо в поиске истин.

Холодное мерцание, вверху вековой покой,

Мое бриллиантовое небо, расскажи мне кто я такой.

Ответом тишина и мне будто бы память стерли,

Но я ищу свой путь по сжатию в груди и горле.

В мире головоломок поиски светящихся нитей,

Я закрываю глаза и огибаю Юпитер.

Вижу созвездия и их дыханию внемлю,

Но ничего не найдя под уро возвращаюсь на землю.

Тайна останется тайной и станет только крепче,

Но от этого лишь больше сердце о поиске шепчет.

И не пытайся удержать, укутываясь в плаще,

Лучше ходить по тупикам, чем не пытаться вообще.

Нас не берут твои плевки из сарафанного радио,

Есть та же сказка и у нас выходит создавать ее.

Лишь после смерти космос ответит, кто был близок,

Когда наши могилы здесь покроит снегом сизым.

Открытый космос не просто развеянный вакуум,

Карта вечного поиска, бездомный оракул.

Первопричины жизни шифрами где-то вдали,

но ничего не упрятать от ощущений моих.

Я слышу шепот вселенной в минуты отчаяния,

Смотрю сквозь потолок бессонными ночами.

И обращаюсь к ней за самым мудрым советом,

мы всегда за одно, спасибо за ответ твой.

Эта связь не зрима, но питает каждого,

ты в ней микрочастица, но такая важная.

Когда вечерние сумерки обнажают огни,

Взгляни в открытую тайну, к окну подойди.

Raamkozijn, open ruimte achter het glas,

De sterrenbeelden zijn stil, alleen mijn innerlijke kompas is te horen.

Vingers, walsend op de toetsen, rij in rijen,

Gedachten zijn ver en eenvoudig, ik ben ergens in hun stroom.

Mens, deel en geheel, zwart en wit,

De zoektocht naar een eeuwige bron in de droogte van de sterveling.

Belangrijk en secundair, de ziel van het universum,

Blijft uitbreiden, in alle richtingen.

Nog één keer ademhalen, de wereld draait door mijn hoofd

Vroeg wakker met de eerste zonnestralen.

De blauwe planeet omhullen met licht

Het licht geeft mij de mogelijkheid om antwoorden te vinden.

Alles is stil.

Het universum leeft en ademt geheimen,

draagt ​​de kennis van eeuwen naar verre afstanden

Een eindeloze stroom van ideeën en ontdekkingen,

we zijn voor altijd verbonden met de kosmos door een onzichtbare draad

De ruimte is een lang vergeten mysterie

Als een kreet verloren tussen werelden.

Gedachten versnellen, doordringen in betekenissen,

De mens zal altijd naar de hemel kijken op zoek naar de waarheid.

Koud flikkerend, aan de top van de eeuwenoude vrede,

Mijn diamanten hemel, vertel me wie ik ben.

Het antwoord is stilte en het is alsof mijn geheugen is gewist,

Maar ik zoek mijn weg door de beklemming in mijn borst en keel.

In de wereld van puzzels, de zoektocht naar lichtgevende draden,

Ik sluit mijn ogen en ga om Jupiter heen.

Ik zie de sterrenbeelden en luister naar hun adem,

Maar ik vind niets onder de uro en keer terug naar de grond.

Het geheim zal een geheim blijven en zal alleen maar sterker worden,

Maar hierdoor fluistert het hart alleen maar meer over de zoektocht.

En probeer het niet in een mantel gewikkeld te houden

Het is beter om doodlopende wegen te raken dan helemaal niet te proberen.

We worden niet gegrepen door uw mond-tot-mondreclame,

Er is hetzelfde sprookje en we gaan het maken.

Pas na de dood zal de kosmos antwoorden wie dichtbij was,

Wanneer onze graven hier bedekt zullen zijn met grijze sneeuw.

Open ruimte is niet alleen een verdreven vacuüm,

Kaart van eeuwige zoektocht, dakloos orakel.

De grondoorzaken van het leven in cijfers ergens ver weg,

maar niets kan voor mijn gevoelens worden verborgen.

Ik hoor het gefluister van het universum in momenten van wanhoop,

Op slapeloze nachten door het plafond staren.

En ik wend me tot haar voor het meest wijze advies,

we zijn altijd voor één, bedankt voor je antwoord.

Deze verbinding is niet zichtbaar, maar voedt iedereen,

je bent er een microdeeltje in, maar zo belangrijk.

Wanneer de avondschemering de lichten laat zien

Kijk in het open geheim, kom naar het raam.