Rod McNeil - Tim O'Brien

I make a living from a circuit I made

Out of trial and error and gigs that I’ve played

It might be the money or the town that it’s in

But mostly it’s people make you come back again

There was one little place that I played every year

It’s outside of Pittsburgh, I know it’s still there

Just a little old Moose lodge, the crowd was okay

But you’d never get rich from the money they’d pay

It’s mostly been silent since Rod was around

But that place used to fill with a bluegrassy sound

And I’ll never forget the way he made me feel

A big man with a big heart, named Rod McNeil

You might arrive tired and dark in a gloom

Then he’d buy a big dinner and pay for your room

Pete Rowan would hug him and call him his dad

Maybe that day the lonely road wasn’t so bad

I saw this and said that I’d buy it for Tim

Didn’t I Marty, he’d say with a grin

Now I keep that toy fiddle on my window sill

To remind me of Rod and those grey Pittsburgh hills

It’s mostly been silent since Rod was around

But that place used to fill with a bluegrassy sound

And I’ll never forget the way he made me feel

A big man with a big heart, named Rod McNeil

Ik verdien mijn brood met een circuit dat ik heb gemaakt

Zonder vallen en opstaan ​​en optredens die ik heb gespeeld

Het kan het geld of de stad zijn waarin het zich bevindt

Maar meestal zijn het mensen die ervoor zorgen dat je weer terugkomt?

Er was een kleine plaats waar ik elk jaar speelde

Het is buiten Pittsburgh, ik weet dat het er nog is

Gewoon een kleine oude Moose lodge, de menigte was oké

Maar je zou nooit rijk worden van het geld dat ze zouden betalen

Het is meestal stil geweest sinds Rod in de buurt was

Maar die plaats vulde zich vroeger met een bluegrassachtig geluid

En ik zal nooit vergeten hoe hij me liet voelen

Een grote man met een groot hart, genaamd Rod McNeil

Misschien kom je moe en donker aan in een somberheid

Dan zou hij een groot diner kopen en je kamer betalen

Pete Rowan zou hem knuffelen en hem zijn vader noemen

Misschien was de eenzame weg die dag niet zo slecht

Ik zag dit en zei dat ik het voor Tim zou kopen

Is het niet Marty, zei hij met een grijns

Nu houd ik die speelgoedviool op mijn vensterbank

Om me te herinneren aan Rod en die grijze heuvels van Pittsburgh

Het is meestal stil geweest sinds Rod in de buurt was

Maar die plaats vulde zich vroeger met een bluegrassachtig geluid

En ik zal nooit vergeten hoe hij me liet voelen

Een grote man met een groot hart, genaamd Rod McNeil