Brother Wind - Tim O'Brien

Made up my mind to go Some place so far away, I headed west

Without a sad goodbye

No hugs or tears that way, it’s probably for the best

Sent cards along the way

Said I was looking for a brand new life

I never settled down

My wanderlust would always cut the ties like a knife

Sometimes the lonesome wind

Calls out just like it knows me And on a night like this

When I don’t know where to go, he shows me the way

He knows me, my brother wind

He’s lonely too and he takes me away

I always looked ahead

I was so afraid that I’d be caught behind

Followed a crooked stream

To places I’d never seen and one more highway sign

Just like some other guys

I count the hours 'til the day will end

But it’s not so I can rest

For me it’s the time that’s best for talking to my friend

Cause he knows me, my brother wind

He’s lonely too and he takes me away

Now half my life is gone

The only home I have is open road

My skin is cracked and brown

A mirror to the dessert ground and the dusty wind that blows

I never made a mark

Just scattered footsteps on the shifting sand

Whatever pushes me It’s something only he can understand

He knows me, my brother wind

He’s lonely too and he takes me away

Ik besloot om ergens zo ver weg te gaan dat ik naar het westen ging

Zonder een verdrietig afscheid

Geen knuffels of tranen op die manier, het is waarschijnlijk het beste

Onderweg kaartjes gestuurd

Zei dat ik op zoek was naar een gloednieuw leven

Ik heb me nooit gevestigd

Mijn reislust zou altijd de banden doorsnijden als een mes

Soms de eenzame wind

Roept zoals hij mij kent en op een avond als deze

Als ik niet weet waar ik heen moet, wijst hij me de weg

Hij kent me, mijn broer wind

Hij is ook eenzaam en hij neemt me mee

Ik keek altijd vooruit

Ik was zo bang dat ik achterop zou raken

Een scheve stream gevolgd

Naar plaatsen die ik nog nooit had gezien en nog een snelwegbord

Net als sommige andere jongens

Ik tel de uren tot de dag zal eindigen

Maar het is niet zo dat ik kan rusten

Voor mij is dit de beste tijd om met mijn vriend te praten

Omdat hij me kent, mijn broer wind

Hij is ook eenzaam en hij neemt me mee

Nu is de helft van mijn leven voorbij

Het enige huis dat ik heb is de open weg

Mijn huid is gebarsten en bruin

Een spiegel naar de woestijngrond en de stoffige wind die waait

Ik heb nooit een merkteken gemaakt

Gewoon verspreide voetstappen op het stuifzand

Wat me ook duwt, het is iets dat alleen hij kan begrijpen

Hij kent me, mijn broer wind

Hij is ook eenzaam en hij neemt me mee