My Bones Are Full of Holes - The Murderburgers

Another year of thinking that the air is too thick to breathe

I’m pretty sure my bones are full of holes and I’m inclined to believe

That I’ve got it down to a fine art

When it comes to feeling like shit for the most part

And that I’ve got myself to blame for the unnecessary strain that’s putting

pressure on my heart

When I got your letter I didn’t know quite what to say

I’m sorry that you ever felt so low, but I’m glad that you’re okay

You should be proud that you made it out alive

Especially after feeling so dead inside

And I thank you for showing me that I have less reasons to hide

Because the more alone I feel the more I realize that I’m not

With every friend I’m sure I’ve lost the more I realize I’ve still got

And although I still shut down sometimes and head for the westbound train

Whilst trying not to think about social workers and house fires again

I’ve now got those photos of Christine

And can try to remember something good

And continue trying to fix these holes

I’m still trying my best to fix these holes

I got off at Dalreoch station and walked down to the Leven’s edge

And thought about how I’d rather live than just survive

Then I kicked a stone at a capsized boat

And for a moment I felt strangely alive

Nog een jaar van denken dat de lucht te dik is om te ademen

Ik ben er vrij zeker van dat mijn botten vol gaten zitten en ik ben geneigd te geloven

Dat ik het tot een fijne kunst heb gemaakt

Als het erom gaat je voor het grootste deel rot te voelen

En dat ik mezelf de schuld geef van de onnodige belasting die dat met zich meebrengt

druk op mijn hart

Toen ik je brief kreeg, wist ik niet goed wat ik moest zeggen

Het spijt me dat je je ooit zo down voelde, maar ik ben blij dat alles goed met je gaat

Je mag trots zijn dat je er levend uit bent gekomen

Vooral nadat ik me zo dood vanbinnen voelde

En ik dank je dat je me hebt laten zien dat ik minder redenen heb om me te verbergen

Want hoe meer ik me alleen voel, hoe meer ik besef dat ik dat niet ben

Met elke vriend weet ik zeker dat ik meer heb verloren, hoe meer ik besef dat ik nog heb

En hoewel ik soms nog steeds afsluit en naar de trein in westelijke richting ga

Terwijl we proberen niet meer aan maatschappelijk werkers en woningbranden te denken

Ik heb nu die foto's van Christine

En kan proberen zich iets goeds te herinneren

En blijf proberen deze gaten te repareren

Ik doe nog steeds mijn best om deze gaten te repareren

Ik stapte uit bij station Dalreoch en liep naar de rand van Leven

En bedacht hoe ik liever zou leven dan alleen maar overleven

Toen schopte ik een steen tegen een gekapseisde boot

En even voelde ik me vreemd levend