Snowball In Negative - The Divine Comedy

Smoking my six-hundredth last cigarette

Out of the studio skylight

Watching the ash as it rolls down the roof

Leaving a trail of gray-white

All through its short life it gives of itself

Giving and giving and slowly diminishing

Until there isn’t a crumb of it left

It no longer is, it’s a snowball in negative

Wandering home along Marlborough Road

I realize in amazement

That I have been for how long I don’t know

Avoiding the cracks in the pavement

All through this short life we give of ourselves

Giving and giving and slowly diminishing

Leaving a mark that will gradually fade

Ash in the breeze, snowballs in negative

Mijn zeshonderdste laatste sigaret roken

Uit het dakraam van de studio

Kijken naar de as die van het dak rolt

Een spoor van grijs-wit achterlatend

Gedurende zijn korte leven geeft het zichzelf

Geven en geven en langzaam afnemen

Tot er geen kruimel meer van over is

Dat is het niet meer, het is een sneeuwbal in negatief

Dwalend naar huis langs Marlborough Road

Ik realiseer me met verbazing

Dat ik al ben, hoe lang weet ik niet

De scheuren in de stoep vermijden

Gedurende dit korte leven geven we van onszelf

Geven en geven en langzaam afnemen

Een teken achterlaten dat geleidelijk zal vervagen

As in de wind, sneeuwballen in negatief