This Is London - The Airborne Toxic Event

This is London, the place where you’re a god or a disgrace

The whole wide world at your feet to see the look upon your face

As you watch the BBC and you think, «Well, what if that was me?»

Such a promising life to waste

You told me, «Just be brave.

Remember all the gifts you gave

And how you felt like you were saved

Like you were singing from beyond the grave.»

And you said you’d wait for me until the day I could sing on key

«There's just something about your face.»

Then you’d call, I could feel your body fall down next to me

And I wanted us to be fast asleep, closer than anything to me

Like we were home again…

There was just no way to know what was real and what was show

A future unfolding before my eyes, and a past that I could not let go

And how the feeling is so deep

When you’re running down the London streets

Like there’s nowhere left to go

Among the faceless dizzy whores, the unimaginable bores

Evenings stumbling from the pub, mornings shivering on the floor

Then the careless way you say, «Yeah, we were just glad we got to play.»

When you’re empty to the core

Then you’d call, I could feel your body fall down next to me

And I wanted us to be fast asleep, closer than anything to me

Like we were home again

I’m so tired of the rain

This is London, the place where you get lost without a trace

Among the beautiful remains of this shattered human race

All the words that go unsaid, all the sacrifices of the dead

«We'll fall quietly into the past or we’ll just burn the streets instead»

In the clamoring of the crowd, you think, «I'll just stay quiet, instead.»

All the fallen dizzy angels crawling through the street

The pleas of people weary on their feet

And you’re half a world away from me

As the clouds drown the light

I wonder where you are tonight

Dit is Londen, de plaats waar je een god of een schande bent

De hele wijde wereld aan je voeten om de blik op je gezicht te zien

Terwijl je naar de BBC kijkt en je denkt: "Wat als ik dat was?"

Zo'n veelbelovend leven om te verspillen

Je zei tegen me: "Wees gewoon moedig.

Onthoud alle cadeaus die je hebt gegeven

En hoe je je voelde alsof je gered was

Alsof je vanuit het graf zong.»

En je zei dat je op me zou wachten tot de dag dat ik kon zingen op de toets

"Er is gewoon iets met je gezicht."

Dan zou je bellen, ik voelde je lichaam naast me vallen

En ik wilde dat we diep in slaap waren, dichterbij dan wat dan ook bij mij

Alsof we weer thuis waren...

Er was gewoon geen manier om te weten wat echt was en wat show was

Een toekomst die zich voor mijn ogen ontvouwt, en een verleden dat ik niet kon loslaten

En hoe het gevoel zo diep is

Als je door de straten van Londen rent

Alsof je nergens meer heen kunt

Tussen de gezichtsloze duizelige hoeren, de onvoorstelbare vervellingen

's Avonds strompelend uit de kroeg, 's ochtends rillend op de vloer

Dan de achteloze manier waarop je zegt: "Ja, we waren gewoon blij dat we mochten spelen."

Als je helemaal leeg bent

Dan zou je bellen, ik voelde je lichaam naast me vallen

En ik wilde dat we diep in slaap waren, dichterbij dan wat dan ook bij mij

Alsof we weer thuis waren

Ik ben zo moe van de regen

Dit is Londen, de plek waar je spoorloos verdwaalt

Tussen de prachtige overblijfselen van dit verbrijzelde mensenras

Alle woorden die onuitgesproken blijven, alle offers van de doden

«We zullen stilletjes in het verleden vallen of we zullen in plaats daarvan gewoon de straten afbranden»

In het geschreeuw van de menigte denk je: "In plaats daarvan blijf ik gewoon stil."

Alle gevallen duizelige engelen die door de straat kruipen

De smeekbeden van mensen die vermoeid op hun voeten staan

En je bent een halve wereld verwijderd van mij

Terwijl de wolken het licht verdrinken

Ik vraag me af waar je vanavond bent