Wishing Well - The Airborne Toxic Event

Standing on a bus stop

Feeling your head pop

Out in the night

On the kind of night

Where you want to be out

On the street, on the street

Crawling up the walls

Like a cat in heat

And the air is thin

And it blows through your skin

And you feel like something

Is about to begin

But you don’t know what

And you don’t know when

So you tear at your hair

And you scratch at your skin

You wanna run away, run away

Just get on the fucking train and leave today

And it doesn’t matter where you spend the night

You just might end up somewhere in a fight, in a fight

Or caught in your room on a concrete shelf

Fighting all alone, with yourself, with yourself

And you just wanna feel like a coin that’s been tossed

In a wishing well, a wishing well

A wishing well, a wishing well

Well, you’re tossed in the air

And you fell and you fell

Through the dark blue waters

Where you cast your spell

Like you were just a wish that could turn out well

So you stand on the corner

Where the angels sit

And you think to yourself,

«This is it, this is it,

This is all that I have

All I can stand

Is this air in my lungs

And this coin in my hand

That you tossed in the air

And I fell, and I fell

All the way to the bottom

Of the well, of the well

Like those soft little secrets

That you tell, that you tell

To yourself, when you think

No one’s listening to, well»

And the walls spin

And you’re paper-thin

From the haze of the smoke

And the mescaline

The threat of your brow

Under unmade sheets

In your ear with the noise

From the darkest streets

We ran far and wide

You screamed, you cried

You thought suicide was an alibi

But you were always a mess

You were always aloof

Yeah, it’s awful, I guess

But it’s the awful truth

It was truth from the first

To the last words that she read

And she emerged from the dark

Like a ghost in my head

She said, «I haven’t forgot

Any words that you said

I just stare at the clocks

And I cry in my sleep

And I tear up your letters

And I burn them in heaps

And I gather the ashes

In that hole in the ground

Where we fell

Staan op een bushalte

Je hoofd voelen knappen

Uit in de nacht

Op het soort nacht

Waar je uit wilt zijn

Op straat, op straat

Tegen de muren opkruipen

Als een krolse kat

En de lucht is dun

En het waait door je huid

En je hebt zin in iets

Staat op het punt te beginnen

Maar je weet niet wat

En je weet niet wanneer

Dus je scheurt aan je haar

En je krabt aan je huid

Wil je wegrennen, ren weg?

Stap gewoon in de verdomde trein en vertrek vandaag

En het maakt niet uit waar je de nacht doorbrengt

Je zou zomaar ergens in een gevecht terecht kunnen komen, in een gevecht

Of gevangen in je kamer op een betonnen plank

Helemaal alleen vechten, met jezelf, met jezelf

En je wilt je gewoon een munt voelen die is gegooid

In een wensput, een wensput

Een wensput, een wensput

Nou, je wordt in de lucht gegooid

En je viel en je viel

Door het donkerblauwe water

Waar je je spreuk uitspreekt

Alsof je slechts een wens was die goed zou kunnen uitpakken

Dus je staat op de hoek

Waar de engelen zitten

En je denkt bij jezelf,

«Dit is het, dit is het,

Dit is alles wat ik heb

Alles wat ik kan uitstaan

Is deze lucht in mijn longen?

En deze munt in mijn hand

Die je in de lucht gooide

En ik viel, en ik viel

Helemaal tot aan de onderkant

Van de put, van de put

Zoals die zachte kleine geheimen

Dat je vertelt, dat je vertelt

Aan jezelf, als je denkt

Niemand luistert naar, nou»

En de muren draaien

En je bent flinterdun

Van de nevel van de rook

En de mescaline

De dreiging van je voorhoofd

Onder onopgemaakte lakens

In je oor met het geluid

Van de donkerste straten

We renden heinde en verre

Je schreeuwde, je huilde

Je dacht dat zelfmoord een alibi was

Maar je was altijd een rotzooi

Je was altijd afstandelijk

Ja, het is verschrikkelijk, denk ik

Maar het is de vreselijke waarheid

Het was vanaf het begin de waarheid

Tot de laatste woorden die ze las

En ze kwam uit het donker

Als een spook in mijn hoofd

Ze zei: "Ik ben het niet vergeten"

Alle woorden die je zei

Ik staar gewoon naar de klokken

En ik huil in mijn slaap

En ik verscheur je brieven

En ik verbrand ze in hopen

En ik verzamel de as

In dat gat in de grond

Waar we zijn gevallen