Innocence - The Airborne Toxic Event

Well, I lost my innocence today.

I could feel her in my bones,

My bones, my bones, my bones,

My blood, my blood, my blood, my blood.

And I woke up tired, scared, and sad,

Soaked, drained, I felt so bad,

Today, today, today,

What you still, you still, you still, you still

Won’t you say, you say, you say, you say

What you feel, you feel, you feel, you feel?

Which is nothing but hollow feelings, yeah.

I can die, I just don’t care.

And forget happiness, I’m fine,

I’ll forget everything in time,

I swear I didn’t know,

You know me, how I can’t let go.

And we’re not gods, we’re just hacks.

All that life amongst the cracks,

The scars, the siege that breaks,

The ugliest scene, the worst mistakes.

And everywhere I see her face,

Such a beautiful child,

Such an awful waste.

And there’s no innocence like hers.

Just emptiness and nerves.

And this light from the window of my car.

She’ll never see it.

Oh my God.

I was so surprised.

It blew up in my face.

Lord, I lost my nerve.

Oh my God.

Oh my God.

Oh my… God.

And I tear, I tear

So hard.

And I tear, I tear

So hard.

And I’ll beg and scream, «I was wrong!»

It’s over, she’s gone.

Nou, ik verloor mijn onschuld vandaag.

Ik kon haar in mijn botten voelen,

Mijn botten, mijn botten, mijn botten,

Mijn bloed, mijn bloed, mijn bloed, mijn bloed.

En ik werd moe, bang en verdrietig wakker,

Doorweekt, uitgelekt, ik voelde me zo slecht,

Vandaag, vandaag, vandaag,

Wat je nog steeds, je nog, je nog, je nog steeds

Wil je niet zeggen, je zegt, je zegt, je zegt?

Wat je voelt, je voelt, je voelt, je voelt?

Dat is niets anders dan holle gevoelens, ja.

Ik kan doodgaan, het kan me gewoon niet schelen.

En vergeet geluk, het gaat goed,

Ik vergeet alles op tijd,

Ik zweer dat ik het niet wist,

Je kent me, hoe ik niet kan loslaten.

En we zijn geen goden, we zijn gewoon hacks.

Al dat leven tussen de scheuren,

De littekens, het beleg dat breekt,

De lelijkste scène, de ergste fouten.

En overal zie ik haar gezicht,

Zo'n mooi kind,

Zo'n vreselijke verspilling.

En er is geen onschuld zoals die van haar.

Alleen maar leegte en zenuwen.

En dit licht uit het raam van mijn auto.

Ze zal het nooit zien.

O mijn God.

Ik was zo verrast.

Het ontplofte in mijn gezicht.

Heer, ik ben mijn zenuwen kwijt.

O mijn God.

O mijn God.

O mijn God.

En ik scheur, ik scheur

Zo hard.

En ik scheur, ik scheur

Zo hard.

En ik zal smeken en schreeuwen: "Ik had het mis!"

Het is voorbij, ze is weg.