Bride & Groom - The Airborne Toxic Event

This city is haunted by the ghost of failure

I am one and you are one

We’ve spent this whole time on the run

From a lie that I told

That you closed your eyes and you chose to believe

So now you ask me for honesty

Just to take a second, breathe

I’m not good enough for you

You were never good enough to me

No one’s ever good enough to be

Or have something so naïve

When I broke my hand on your car

When you told me you were leavin'

And I begged for your forgiveness

My broken fingers bleedin'

My heavy heart repeatin', afraid

Just stay here with me

Then you took your clothes off instead

And you danced around my room

«Don't worry», you said

«'Cause the end is coming soon

And we’ll meet again someday

And we’ll toast these stunning ruins

For the bride I’ll never be»

And the groom

Now I picture you like snowflakes

Like desperate pouring rain

Like the beating of the drum

In the parade of the insane

You are the whisper in my ear

When I wake and no one’s here

There’s just the echo of your name

So now you ask me for honesty

I close my eyes, breathe

I’m the one who always is

So ready to leave

To be a distant memory

To be a ship disappearing in the sea

And I crashed upon your rocks

When I heard your voice singing

And I begged for your love

With my busted ears ringing

My hopeful heart repeating

You are more than the promise of the sea

Then you took your clothes off instead

And you danced around my room

«Don't worry», you said

«'Cause the end is coming soon

And we’ll meet again someday

And we’ll toss the cursed ruins

Of the bride I’ll never be»

And the groom

Deze stad wordt achtervolgd door de geest van mislukking

Ik ben één en jij bent één

We zijn de hele tijd op de vlucht geweest

Van een leugen die ik vertelde

Dat je je ogen sloot en ervoor koos te geloven

Dus nu vraag je me om eerlijkheid

Gewoon even ademhalen

Ik ben niet goed genoeg voor jou

Je was nooit goed genoeg voor mij

Niemand is ooit goed genoeg om te zijn

Of heb iets zo naïefs

Toen ik mijn hand brak op je auto

Toen je me vertelde dat je wegging

En ik smeekte om je vergiffenis

Mijn gebroken vingers bloeden

Mijn zware hart herhaalt, bang

Blijf gewoon hier bij mij

Toen deed je in plaats daarvan je kleren uit

En je danste door mijn kamer

«Maak je geen zorgen», zei je

«Want het einde komt eraan

En ooit zullen we elkaar weer ontmoeten

En we proosten op deze prachtige ruïnes

Voor de bruid zal ik nooit zijn»

En de bruidegom

Nu zie ik je voor me dat je van sneeuwvlokken houdt

Als wanhopige stromende regen

Zoals het slaan van de trommel

In de parade van de krankzinnigen

Jij bent de fluistering in mijn oor

Als ik wakker word en er niemand is

Er is alleen de echo van je naam

Dus nu vraag je me om eerlijkheid

Ik sluit mijn ogen, adem in

Ik ben degene die altijd is

Klaar om te vertrekken dus

Een verre herinnering zijn

Om een ​​schip te zijn dat in de zee verdwijnt

En ik crashte op je rotsen

Toen ik je stem hoorde zingen

En ik smeekte om je liefde

Met mijn kapotte oren rinkelend

Mijn hoopvolle hart herhaalt zich

Je bent meer dan de belofte van de zee

Toen deed je in plaats daarvan je kleren uit

En je danste door mijn kamer

«Maak je geen zorgen», zei je

«Want het einde komt eraan

En ooit zullen we elkaar weer ontmoeten

En we gooien de vervloekte ruïnes weg

Van de bruid die ik nooit zal zijn»

En de bruidegom