All For A Woman - The Airborne Toxic Event

All of these grateful looks, all these grateful eyes, all these furious stares,

these fretful sighs

Promising everything to everyone, «We'll be back soon, you’re my favorite one.»

«I'll keep it quiet,» «I'll hold you dear,» the whispering fills the ear

«Tell me you’ll stay, we would have such fun,» and the lie you don’t need anyone

The screams, the wails, and the calls, the headiness of the fall

Ten thousand miles from where we began, I fell asleep with a picture in hand

It was all for a woman

You say that you’re grateful for the time alone, two years away, «No,

I don’t miss home,»

Someone asks you if you ever think of her, and you smile politely and you demure

But then all at once your head starts to swim, you can feel her breath on your

skin

You find that you stare at the same spot for days, she’s above you,

below you in waves

And you’re shivering cold, like you’re just ten years old, she’s lying asleep

in your bed

You’re standing beside her, the light from inside her, filling up the darkness

in your head

It was all for a woman

And you’ve drowned in the teasing.

You’ve forgotten the reason, the muse

inspires the art

You’d give anything for her to say them once more, the words you believed at

the start

Ten thousand miles from where it began, falling asleep with her picture in hand

It was all for the look in her eye

For the promise and the lie

Of a woman

Al deze dankbare blikken, al deze dankbare ogen, al deze woedende blikken,

deze pijnlijke zuchten

Ik beloof iedereen alles: "We zijn snel terug, je bent mijn favoriet."

«Ik zal het stil houden,» «Ik zal je koesteren,» het gefluister vult het oor

«Zeg me dat je blijft, we zouden zoveel plezier hebben» en de leugen dat je niemand nodig hebt

Het geschreeuw, het gejammer en de oproepen, de bedwelming van de val

Tienduizend mijl van waar we begonnen, viel ik in slaap met een foto in de hand

Het was allemaal voor een vrouw

Je zegt dat je dankbaar bent voor de tijd alleen, twee jaar verder, «Nee,

Ik mis thuis niet»

Iemand vraagt ​​je of je ooit aan haar denkt, en je lacht beleefd en je bent ingetogen

Maar ineens begint je hoofd te zwemmen, voel je haar adem op je

huid

Je merkt dat je dagenlang naar dezelfde plek staart, ze staat boven je,

onder je in golven

En je rilt van de kou, alsof je net tien jaar oud bent, ze ligt te slapen

in jouw bed

Je staat naast haar, het licht van binnenuit, vult de duisternis

in jouw hoofd

Het was allemaal voor een vrouw

En je bent verdronken in het plagen.

Je bent de reden vergeten, de muze

inspireert de kunst

Je zou alles voor haar geven om ze nog een keer te zeggen, de woorden die je geloofde in

het begin

Tienduizend mijl van waar het begon, in slaap vallen met haar foto in de hand

Het was allemaal voor de blik in haar ogen

Voor de belofte en de leugen

Van een vrouw