Unconsciously - Sylvan

Why does it change like an endless cycle*

Where passion turns to request for an unconscious aggression

Hesitate to follow an inner compulsion

Fertilise weed to feed furious violence

Once silence eased my pain, now it tears me apart

And a melody comes back, I used to know by heart

How to judge a man whose sincere intentions are supposed to die?

Poisonous force deep in me drowning me unconsciously

Anxiety rouses apathy, paralysed by a well known crime

And emotions once called sympathy have left their bloody sign

I take a look at my hands and feel ashamed

Disgusted glance in the mirror and I cry in vain

Poisonous force deep in me drowning me unconsciously

Tears, a dried up source confessed

Blue sea of failing hopes

I know I can’t endure deceitfulness, no more

Now I hear it, deserted cries and loneliness again

Tell me how to leave this way, I can’t

Behind the mist lies a memory

A flickering fire still remains

It could not avert their agony and all the suffering I left behind

But can it still heat up the cold?

Never again

I approached too far, I know

Who can forgive me?

There’s a voice appealing once more

Melodies that I’ve heard before can’t resist those bewitching whores…

A thousand sounds in my head, they’re promising so much

Deriding values and dreams and hope and trust

And I feel in me the power to destroy, just to destroy unrestrained emotions

and joy

Miserable memories, miserable memories, miserable memories

Miserable memories, miserable memories, dawn

Poisonous force deep in me drowning me unconsciously

Poisonous force deep in me drowning me unconsciously

Waarom verandert het als een eindeloze cyclus*

Waar passie verandert in een verzoek om een ​​onbewuste agressie

Aarzel om een ​​innerlijke dwang te volgen

Bemest wiet om woedend geweld te voeden

Eens verzachtte stilte mijn pijn, nu scheurt het me uit elkaar

En een melodie komt terug, ik kende het uit mijn hoofd

Hoe beoordeel je een man wiens oprechte bedoelingen zouden moeten sterven?

Giftige kracht diep in mij die me onbewust verdrinkt

Angst wekt apathie op, verlamd door een bekende misdaad

En emoties die ooit sympathie werden genoemd, hebben hun bloedige teken achtergelaten

Ik kijk naar mijn handen en schaam me

Een walgelijke blik in de spiegel en ik huil tevergeefs

Giftige kracht diep in mij die me onbewust verdrinkt

Tranen, bekende een opgedroogde bron

Blauwe zee van falende hoop

Ik weet dat ik bedrog niet kan verdragen, niet meer

Nu hoor ik het, weer verlaten kreten en eenzaamheid

Vertel me hoe ik deze kant op moet gaan, ik kan niet

Achter de mist ligt een herinnering

Er blijft nog steeds een flikkerend vuur

Het kon hun pijn en al het lijden dat ik achterliet niet afwenden

Maar kan het de kou nog opwarmen?

Nooit meer

Ik ben te ver gekomen, ik weet het

Wie kan mij vergeven?

Er is weer een aansprekende stem

Melodieën die ik eerder heb gehoord, kunnen die betoverende hoeren niet weerstaan...

Duizend geluiden in mijn hoofd, ze beloven zoveel

Waarden en dromen en hoop en vertrouwen belachelijk maken

En ik voel in mij de kracht om te vernietigen, gewoon om ongeremde emoties te vernietigen

en vreugde

Ellendige herinneringen, ellendige herinneringen, ellendige herinneringen

Ellendige herinneringen, ellendige herinneringen, dageraad

Giftige kracht diep in mij die me onbewust verdrinkt

Giftige kracht diep in mij die me onbewust verdrinkt