Pane of Truth - Sylvan

Lying in my bed of tears, haunted by the eye of sorrow

Overloaded sceneries — living side by side

Voices from this mouth of screams tempted me with thousand faces

Waiting in this room of fears hope to fall asleep

Once in times so long ago when I heard the breeze of laughter

Innocence so warm and neat like sunbeams through the pane of glass and

Now that all those years gone by — fading light replaced by sorrow

Wonder if this light was just a dream …

Starring through the open hole, paralyzed and full of anger

All the people that I see since the world has changed

Visions of distorted lust — travesty of human nature

While this window silently suffocates my screams …

Pieces cut out elementary — Paranoia fades out gently

… fade out, you lied — fade out and die …

Looking at the flattened walls — thought I saw a trace of something

Lying in my room of dark, windowless but safe

Once in times so long ago when I heard the breeze of laughter

Innocence so warm and neat like sunbeams through the pane of glass and

Now that all those years gone by — fading light replaced by darkness

Wonder if this light was just a dream …

Liggend in mijn tranenbed, achtervolgd door het oog van verdriet

Overbelaste landschappen — naast elkaar leven

Stemmen uit deze mond van geschreeuw verleidden me met duizend gezichten

Wachten in deze kamer van angsten hopen in slaap te vallen

Eens in tijden zo lang geleden toen ik de bries van het lachen hoorde

Onschuld zo warm en netjes als zonnestralen door de ruit en

Nu al die jaren voorbij zijn — vervagend licht vervangen door verdriet

Vraag me af of dit licht slechts een droom was...

Starend door het open gat, verlamd en vol woede

Alle mensen die ik zie sinds de wereld is veranderd

Visioenen van vervormde lust - bespotting van de menselijke natuur

Terwijl dit raam stilletjes mijn geschreeuw verstikt...

Stukken uitgesneden elementair — Paranoia vervaagt zachtjes

... vervaag, je loog - vervaag en sterf ...

Kijkend naar de afgeplatte muren — ik dacht dat ik een spoor van iets zag

Liggend in mijn donkere kamer, zonder ramen maar veilig

Eens in tijden zo lang geleden toen ik de bries van het lachen hoorde

Onschuld zo warm en netjes als zonnestralen door de ruit en

Nu al die jaren voorbij zijn - vervagend licht vervangen door duisternis

Vraag me af of dit licht slechts een droom was...