Posthumous Silence - Sylvan

In the quietness of his silent walls

Frail und sunken drops her pages down

While the sorrow like a moral guilt falls due

He released her, but she’ll mourn for sure

In the deepness of his apathetic dream

How to notice — also his world turned

As the places that once told her life do wane

Darkened spaces — only dust remains …

Lost and forgotten at the dawn of the night

Naked of people and naked of light

We failed to notice to show her we tried

To keep her from falling, to safe this sole child …

In de stilte van zijn stille muren

Frail und sunken laat haar pagina's naar beneden vallen

Terwijl het verdriet als een morele schuld komt te vervallen

Hij heeft haar vrijgelaten, maar ze zal zeker rouwen

In de diepte van zijn apathische droom

Hoe merk je het op — ook zijn wereld veranderde

Nu de plaatsen die ooit haar leven vertelden, verdwijnen

Verduisterde ruimtes — er blijft alleen stof over...

Verloren en vergeten bij het aanbreken van de nacht

Naakt van mensen en naakt van licht

Het is ons niet opgevallen om haar te laten zien dat we het hebben geprobeerd

Om te voorkomen dat ze valt, om dit enige kind te beschermen...