Chapter 5: Farewell to Old Friends - Sylvan

Feels just like yesterday when I entered that place

Rather by accident than really by fate

The old man — immediately his eyes watched my soul

When I sat in front of him he made me recall …

Why did the sky send all this rain, hollow out the headstone?

How could it dare to drown the bravery!

Why did it wash our ground away and erode what we’ve grown?

While just a trace of rust remains …

Autumn rain poured down, flushed the grit away

Black hole in the ground — metal rayed out pain

Drops of forlorn times camouflaged my tears

In slow motion I watched them fall on me

I went on a journey to distant galaxies

The reason for my travel were black holes that I’d meet

I could barely make out the earth I left behind

Some would call it coward but I have called it wise … desperatly wise …

Way above the dark clouds — here I could avoid the rain

And it was beyond doubt it would suffocate my pain

In my iron rocket, searching for a golden sun

I could not conceive that I was actually on the run … not an easy one …

The old man then cut my dream as he started to talk

Of old times and tyranny, of bombs and of war

He spoke of a different world and his eyes were so wise

That moment, so valuable, made me realise…

Learn to let go — don’t endure it in vain

Know that a rainbow follows close upon rain …

Far away we travel, but it’s here where we can find it inside

Farewell to old friends but a welcome to life!

Learn to let go and find — don’t endure it in vain

Know that a rainbow can never arise without rain …

Far we expect the sun — but right here it will hide

Farewell to old friends but a welcome to life … that’s a reason to survive!

I faced the fall — a ransom thought, I tumbled down, condemned it all

I cursed the world and blamed myself, I cried it out … and I cried it out …

The higher we fly up, the deeper we fall in the end …

I miss your grace, miss your sight … I miss the friend and your guide

The way ahead, your trace behind … I wipe off the tears, move on to find

After the rain and down the road … Out of your pain flowers will grow

During the night while you wait for the sun

Look up to the sky for a new day will come

Though it grieved me, it hurt me, still sometimes I cry …

Though not easy I finally agreed to say good-bye

Learn to let go and find — don’t endure it in vain

Know that a rainbow can never arise without rain …

Far we expect the sun — but right here it will hide

Farewell to old friends but a welcome to life …

that’s a reason to survive!

Het voelt net als gisteren toen ik die plek binnenkwam

Liever per ongeluk dan echt door het lot

De oude man — onmiddellijk keken zijn ogen naar mijn ziel

Toen ik voor hem zat, deed hij me eraan denken...

Waarom heeft de lucht al deze regen gestuurd, de grafsteen uitgehold?

Hoe kon het de moed durven verdrinken!

Waarom heeft het onze grond weggespoeld en uitgehold wat we hebben verbouwd?

Terwijl er slechts een spoor van roest overblijft ...

Herfstregen stroomde naar beneden, spoelde het gruis weg

Zwart gat in de grond - metaal straalde pijn uit

Druppels van verlaten tijden camoufleerden mijn tranen

In slow motion zag ik ze op me vallen

Ik ging op reis naar verre sterrenstelsels

De reden voor mijn reis waren zwarte gaten die ik zou ontmoeten

Ik kon nauwelijks de aarde onderscheiden die ik achterliet

Sommigen zouden het een lafaard noemen, maar ik heb het wijs genoemd ... wanhopig wijs ...

Ver boven de donkere wolken — hier zou ik de regen kunnen vermijden

En het was buiten twijfel dat het mijn pijn zou verstikken

In mijn ijzeren raket, op zoek naar een gouden zon

Ik kon me niet voorstellen dat ik echt op de vlucht was … niet gemakkelijk …

De oude man onderbrak mijn droom toen hij begon te praten

Van oude tijden en tirannie, van bommen en van oorlog

Hij sprak over een andere wereld en zijn ogen waren zo wijs

Dat moment, zo waardevol, deed me beseffen...

Leer loslaten - verdraag het niet tevergeefs

Weet dat een regenboog op regen volgt...

Ver weg reizen we, maar het is hier waar we het van binnen kunnen vinden

Afscheid van oude vrienden, maar een welkom in het leven!

Leer los te laten en te vinden - verdraag het niet tevergeefs

Weet dat een regenboog nooit kan ontstaan ​​zonder regen...

We verwachten de zon ver, maar hier zal hij zich verbergen

Afscheid van oude vrienden maar een welkom in het leven ... dat is een reden om te overleven!

Ik zag de val onder ogen - een losgeldgedachte, ik viel naar beneden, veroordeelde het allemaal

Ik vervloekte de wereld en gaf mezelf de schuld, ik riep het uit ... en ik riep het uit ...

Hoe hoger we vliegen, hoe dieper we uiteindelijk vallen...

Ik mis je gratie, mis je zicht ... Ik mis de vriend en je gids

De weg vooruit, je spoor achter ... Ik veeg de tranen weg, ga verder om te vinden

Na de regen en onderweg ... Uit je pijn zullen bloemen groeien

's Nachts terwijl je wacht op de zon

Kijk omhoog naar de lucht want er komt een nieuwe dag

Hoewel het me verdriet deed, deed het me pijn, maar soms huil ik...

Hoewel het niet gemakkelijk was, stemde ik er uiteindelijk mee in om afscheid te nemen

Leer los te laten en te vinden - verdraag het niet tevergeefs

Weet dat een regenboog nooit kan ontstaan ​​zonder regen...

We verwachten de zon ver, maar hier zal hij zich verbergen

Afscheid van oude vrienden, maar een welkom in het leven...

dat is een reden om te overleven!