A Fairytale Ending - Sylvan

He roamed the wood of Neldoreth

His name was Beren — at dusk he saw Luthien

Like a shining star her gleam enchanted his heart, so he fell in love

In his mind only Luthien Thinuviel, daughter of breaking dawn

Beren and Luthien — a love damned by fate

The father of Luthien was the king of the elbs

Great was his anger, Thingol his name

As he saw Beren to an evil decision he came

Beren’s face turned to white

As Thingol said what he wanted:

«A single gem of the crown of Morgoth —

just bring me the Silmaril!»

So he agreed, travelling down to Angband for love

Hard was his journey through lands of hate

Luthien joined him to light him the way

By his side she stood, hard was their journey

Through lands of hate, full of fear and pain

Hopeless in Angband they finally arrived

After all they reached their goal

Dusty stairs and darkened lights

Leading down to Morgoth’s might

Deadly hate which killed theri hope

Their only shield was their love

Reached the gate of Morgoth’s hall

The hellish point of no return

Shining so brightly

They saw the Silmaril

Shining so brightly

So clear like a bird a song hurting all evil

Only Luthien’s voice defeated his might

Morgoth began to sleep

Luthien took the Silmaril

She fulfilled Beren’s quest

Started to retreat before Morgoth awioke

Quick now was their escape

to leave these lands of hate

to reach the end of their tale

Fulfilling their fate

See them…

As time went by still memories haunt their minds

See them…

But all heroes sacrifice

See them…

As time went by still memories haunt their minds

See them…

though marked by life death might reunify

Hij zwierf door het bos van Neldoreth

Zijn naam was Beren - in de schemering zag hij Luthien

Als een stralende ster betoverde haar glans zijn hart, dus werd hij verliefd

In zijn gedachten alleen Luthien Thinuviel, dochter van het aanbreken van de dag

Beren en Luthien — een liefde verdoemd door het lot

De vader van Luthien was de koning van de elzen

Groot was zijn woede, Thingol zijn naam

Toen hij zag dat Beren een slechte beslissing nam, kwam hij

Berens gezicht werd wit

Zoals Thingol zei wat hij wilde:

«Een enkel juweel van de kroon van Morgoth —

breng me gewoon de Silmaril!»

Dus hij stemde toe en reisde naar Angband voor liefde

Zwaar was zijn reis door landen van haat

Luthien voegde zich bij hem om hem de weg te verlichten

Aan zijn zijde stond ze, moeilijk was hun reis

Door landen van haat, vol angst en pijn

Hopeloos in Angband zijn ze eindelijk aangekomen

Ze hebben tenslotte hun doel bereikt

Stoffige trappen en verduisterde lichten

Leidt naar de macht van Morgoth

Dodelijke haat die hun hoop doodde

Hun enige schild was hun liefde

De poort van de hal van Morgoth bereikt

Het helse punt van geen terugkeer

Schijnt zo fel

Ze zagen de Silmaril

Schijnt zo fel

Zo duidelijk als een vogel een lied dat alle kwaad kwetst

Alleen de stem van Luthien versloeg zijn macht

Morgoth begon te slapen

Luthien nam de Silmaril

Ze vervulde de zoektocht van Beren

Begon zich terug te trekken voordat Morgoth awioke

Snel nu was hun ontsnapping

om deze landen van haat te verlaten

om het einde van hun verhaal te bereiken

Hun lot vervullen

Zie ze…

Naarmate de tijd verstreek, spookten er nog steeds herinneringen door hun hoofd

Zie ze…

Maar alle helden offeren op

Zie ze…

Naarmate de tijd verstreek, spookten er nog steeds herinneringen door hun hoofd

Zie ze…

hoewel gemarkeerd door het leven, kan de dood zich herenigen