Птицы - Сурганова и Оркестр

Что вас гонит из города в город, кто зовёт вас в небесную даль?

Певчие птицы зёрна с ладоней с детства, увы, не приучены брать.

Вьюга за окнами, дождь — не преграда, есть в крыльях сила, опять не уснуть.

Вас не влечёт ни хвала, ни награда, певчие птицы, что гонит вас в путь?

В чердачной пыли заброшенных замков уютней, чем в золоте клеточных спиц.

И если пространства, то не меньше, чем небо, и если свободы, то не на двоих.

Что вас гонит из города в город: восторженность яркой, но всё же толпы,

Народы, наряды, обычаи, говор, непостоянство и просто коты?

Так улетайте ж в ночное созвучие окон зашторенных и фонарей,

В роскошь безлюдных и вымытых улиц, в строгость каналов и площадей.

Певчие птицы, так радостно-больно мне наблюдать ваш свободный полёт.

Но этот полёт так похож на скитание…

От «верю» к «не верю», от «верю» к «не верю» и наоборот.

Что вас гонит, что…

Wat drijft jou van stad naar stad, wie roept jou naar de hemelse verte?

Zangvogels van graan uit de palmen van kinds af aan zijn helaas niet gewend om te nemen.

Een sneeuwstorm buiten de ramen, regen is geen obstakel, er zit kracht in de vleugels, weer kun je niet in slaap vallen.

Word je niet aangetrokken door lof of beloning, zangvogels, wat drijft je op je weg?

Het is comfortabeler in het zolderstof van verlaten kastelen dan in het goud van breinaalden met cellen.

En als ruimte, dan niet minder dan de lucht, en als vrijheid, dan niet voor twee.

Wat je van stad naar stad drijft: het enthousiasme van een opgewekte, maar toch

Volkeren, outfits, gebruiken, dialect, onstandvastigheid en gewoon katten?

Dus vlieg weg in de nachtelijke klank van gordijnvensters en lantaarns,

In de luxe van verlaten en gewassen straten, in de strengheid van grachten en pleinen.

Zangvogels, het is zo vreugdevol en pijnlijk voor mij om jullie vrije vlucht te zien.

Maar deze vlucht lijkt zo op dwalen...

Van "ik geloof" naar "ik geloof niet", van "ik geloof" naar "ik geloof niet" en vice versa.

Wat drijft jou, wat...