Перрон - Сурганова и Оркестр

Мы прощались на перроне…

Желтым облаком мимозы

Под дождем в окне вагона

Уплывали мои грёзы.

Если здесь уже не нужен,

Значит там твоя дорога,

Где проложены маршруты

Всепрощающего Бога.

Аплодирует осина –

То листвой играет ветер.

Жизнь по-прежнему красива,

И в траве резвятся дети.

С каждым годом все длиннее

Жизнь отбрасывает тени.

У союзников в отряде

Очевиднее потери…

Душу выверну наружу,

Сколько надо жить изгоем

Чтобы с паром отутюжить

Сердце, полное тобою?

Как затвор, щеколда лязгнет!

Кровь застынет под одеждой…

Сердце стонет, сердце клянчит:

Откупорьте мою нежность.

Кто же знает, как там будет,

Первым кто из нас отбудет?

Чей сапог поставит в стремя

Запыхавшееся время?

Раньше нам под одеялом

Дня и ночи было мало!

А теперь тебя, родную,

Я поверх земли целую…

We namen afscheid op het perron...

Mimosa gele wolk

In de regen in de autoruit

Mijn dromen dreven weg.

Als je het hier niet meer nodig hebt

Dus daar is jouw manier

Waar zijn de routes

God vergeven.

Aspen applaudisseert -

De wind speelt met de bladeren.

Het leven is nog steeds mooi

En kinderen dartelen in het gras.

Elk jaar wordt het langer

Het leven werpt schaduwen.

Bondgenoten in de ploeg

Duidelijk verlies...

Ik zal mijn ziel eruit draaien

Hoe lang moet je leven als een uitgestotene?

Strijken met stoom

Hart vol van jou?

Als een luik zal de grendel klinken!

Het bloed zal bevriezen onder de kleding ...

Het hart kermt, het hart smeekt:

Ontkurk mijn tederheid.

Wie weet hoe het zal zijn

Wie van ons gaat als eerste weg?

Wiens laars in de stijgbeugel past?

Buiten adem tijd?

Vroeger lagen we onder de dekens

Dag en nacht waren niet genoeg!

En nu jij, schat,

Ik kus de grond...