Доброволец - Сурганова и Оркестр

Руки в брюки, пальцы в кольца в непогоду добровольцем

Спешу направиться.

Нету снега, нету солнца дождь, да дней последних донце,

Но мне это нравится.

Припев:

А из старого авто звуки скерцо и клаксон,

Вытанцовывают с моим сердцем в унисон.

Дождь мешается с Невою, и быстрей несет река,

Так бывает, когда долго плачут облака.

Спаса мокрые узоры чистых голубых кровей,

Да нищих пробуждают взоры, возбуждают королей.

Припев:

А по старому авто все также дождь стучит,

То зарядит под танго, то под фокстрот переиначит.

А Казань по два крыла подальше от затей,

Поближе к божьей матери собрала людей,

А я по перспективе мимо граций и коней,

Иду себе, бреду по городу дождей.

Вот и старое авто все также сушит якоря,

Реки, что по Невскому текут в открытые моря.

На соборы, купола льет как из ведра,

Полируя каждый штрих творения Петра.

Припев:

А из старого авто звуки скерцо и клаксон,

Вытанцовывают с моим сердцем в унисон.

А из старого авто звуки скерцо и клаксон,

Вытанцовывают с моим сердцем в унисон.

И лады не строит моя промокшая гитара,

Он знай себе круги рисует уже выше ординара.

Да Бог, он когда меня родил, он угодил, он угадал,

Питером меня вскормил, в Питере меня создал.

Припев:

И вот без потоков свыше, без шороха по крышам,

Жизнь моя не бьется, не звучит, не пишет песен.

Руки в брюки, пальцы в кольца в непогоду добровольцем

Спешу направиться.

Нету снега, нету солнца дождь, да дней последних донце,

Но мне это нравится.

Мне это нравится.

Handen in broek, vingers in ringen bij slecht weer als vrijwilliger

Ik haast me om te gaan.

Er is geen sneeuw, geen zon, regen, maar de laatste dagen van de bodem,

Maar ik vind het leuk.

Refrein:

En uit de oude auto de geluiden van een scherzo en een claxon,

Ze dansen eenstemmig met mijn hart.

De regen verstoort de Neva, en de rivier stroomt sneller,

Dit is wat er gebeurt als de wolken lang huilen.

Verlosser natte patronen van puur blauw bloed,

Laat de ogen de bedelaars wakker maken, koningen opwinden.

Refrein:

En de regen klopt nog steeds op de oude auto,

Ofwel laadt hij onder de tango op, dan verandert hij hem onder de foxtrot.

En Kazan is twee vleugels verwijderd van ondernemingen,

Dichter bij de moeder van God verzamelden mensen,

En ik, in perspectief, voorbij de genaden en paarden,

Ik ga naar mezelf, ik dwaal door de stad van de regen.

Dus de oude auto is ook ankers aan het drogen,

De rivieren die langs de Nevsky in de open zee stromen.

Op kathedralen gieten koepels als uit een emmer,

Elke slag van Peter's creatie polijsten.

Refrein:

En uit de oude auto de geluiden van een scherzo en een claxon,

Ze dansen eenstemmig met mijn hart.

En uit de oude auto de geluiden van een scherzo en een claxon,

Ze dansen eenstemmig met mijn hart.

En mijn natte gitaar bouwt geen frets,

Hij tekent voor zichzelf al cirkels boven het gewone.

Ja, God, toen hij mij baarde, behaagde hij, vermoedde hij,

Peter heeft me opgevoed, heeft me gemaakt in St. Petersburg.

Refrein:

En nu, zonder stromen van boven, zonder geritsel op de daken,

Mijn leven klopt niet, klinkt niet, schrijft geen liedjes.

Handen in broek, vingers in ringen bij slecht weer als vrijwilliger

Ik haast me om te gaan.

Er is geen sneeuw, geen zon, regen, maar de laatste dagen van de bodem,

Maar ik vind het leuk.

Ik vind het leuk.