Micheline - Sun Kil Moon

Micheline used to come to our house and knock on our door.

My dad would answer and say, «What do you want, girl?"and she’d say, «Can I take a bath with Mark?»

My dad would say, «My son ain’t here,"send her home and shut the door and we’d

all laugh.

And Micheline would walk down the street glowing and smiling like she just got

Paul McCartney’s autograph.

Her brain worked a little slower than the others;

she wore thick-rimmed glasses.

She took a different bus to school than the other kids and was in different

kind of classes.

When she got older a neighborhood thug moved in with her and started taking her

welfare payments.

He took her down to the bank, helped her withdraw her savings that was put away

for her and he went off with it.

The cops caught up with him, he did a little time and cut to many years later:

He’s doing life in a Florida penitentiary with his father, both of them for

murder.

Micheline, Micheline.

Micheline, Micheline.

Micheline, Micheline, Micheline.

She wanted love like anyone else.

Micheline, Micheline, Micheline,

She had dreams like anyone else.

My friend Brett, my friend Brett, my friend Brett, my friend Brett,

he liked to play the guitar.

But he had an awkward way of playing barre chords with two fingers spreading

his index and middle fingers really far apart.

One day in band practice he dropped like a deer was shot and was flipping

around like a fish.

He had an aneurysm triggered by a nerve in his hand from the strain he was

putting on it.

I went to see him in Ohio;

he had a horseshoe shaped scar on his scalp and he

talked real slow.

We played pool like we did in our teens and his head was shaved and he still

wore bell-bottomed jeans.

In '99 I was on tour in Sweden when I called home

To tell my mom I got a part in a movie when she said «Mark, there’s something

that you need to know.»

«Brett died the other day, you really should send a letter to his mom and dad.»

And I got on my train in Malmo and looked out at the snow feeling somewhere

between happy and sad.

My friend Brett, my friend Brett.

My friend Brett, my friend Brett.

My friend Brett, my friend Brett, my friend Brett.

He had a wife and a son.

My friend Brett, my friend Brett, my friend Brett.

He just liked to play guitar and he never hurt anyone.

My grandma, my grandma, my grandma, my grandma, my grandma, my grandma.

Before she passed away we’d go and visit her at my aunt’s house when I was

small.

I couldn’t bear the shape she was in so at the top of the driveway I’d sit in

the car.

One day I was just fucking around when I put it in reverse and I was

free-falling.

I remember the car moving backwards;

my heart was beating and I blacked out.

Another car was coming down the street and I totalled them both and I got

knocked out.

My grandma, my grandma, my grandma, my grandma, my grandma, my grandma.

First time I met her, she lived in L.A.;

I think it was Huntington Park.

I made friends with a kid named Marceau and another kid named Cyrus Hunt.

We’d go downtown and get ice cream and feed french fries to the pigeons and

talk to the handicapped vets from Vietnam.

It was the first time I saw a hummingbird, or a palm tree, or a lizard.

Or saw an ocean, or heard David Bowie’s «Young Americans"and I saw the movie «Benji"in the theatre.

My grandma, my grandma.

My grandma, my grandma.

My grandma, my grandma,

my grandma.

I heard she had a pretty hard life.

But after her first husband passed away she met a man from California and he

treated her really nice.

My grandma, my grandma.

My grandma, my grandma.

My grandma, my grandma,

my grandma.

My grandma was diagnosed at 62.

Her kids stepped up to the plate for her and were there the whole way through.

Micheline kwam altijd naar ons huis en klopte op onze deur.

Mijn vader antwoordde dan en zei: "Wat wil je, meisje?" en dan zei ze: "Mag ik een bad nemen met Mark?"

Mijn vader zou zeggen: "Mijn zoon is er niet," stuur haar naar huis en sloot de deur en we zouden

allemaal lachen.

En Micheline liep glimmend en glimlachend door de straat alsof ze net had

De handtekening van Paul McCartney.

Haar hersenen werkten iets langzamer dan de andere;

ze droeg een bril met een dikke rand.

Ze nam een ​​andere bus naar school dan de andere kinderen en zat in een andere

soort lessen.

Toen ze ouder werd, trok een schurk uit de buurt bij haar in en begon haar mee te nemen

bijstandsuitkeringen.

Hij nam haar mee naar de bank, hielp haar haar spaargeld op te nemen dat was opgeborgen

voor haar en hij ging ermee weg.

De politie haalde hem in, hij deed er een beetje tijd voor en sneed tot vele jaren later:

Hij zit samen met zijn vader in een gevangenis in Florida, allebei voor...

moord.

Micheline, Micheline.

Micheline, Micheline.

Micheline, Micheline, Micheline.

Ze wilde liefde zoals iedereen.

Micheline, Micheline, Micheline,

Ze had dromen zoals iedereen.

Mijn vriend Brett, mijn vriend Brett, mijn vriend Brett, mijn vriend Brett,

hij speelde graag gitaar.

Maar hij had een onhandige manier om barré-akkoorden te spelen met twee gespreide vingers

zijn wijs- en middelvinger echt ver uit elkaar.

Op een dag viel hij tijdens de bandtraining neer alsof een hert werd neergeschoten en hij flipte

rond als een vis.

Hij had een aneurysma veroorzaakt door een zenuw in zijn hand van de spanning die hij was

erop zetten.

Ik ging naar hem toe in Ohio;

hij had een hoefijzervormig litteken op zijn hoofdhuid en hij...

praatte heel langzaam.

We speelden pool zoals we deden in onze tienerjaren en zijn hoofd was geschoren en hij nog steeds

droeg een spijkerbroek met wijde pijpen.

In '99 was ik op tournee in Zweden toen ik naar huis belde

Om mijn moeder te vertellen dat ik een rol in een film kreeg toen ze zei: "Mark, er is iets

die u moet weten.»

"Brett is onlangs overleden, je moet echt een brief naar zijn vader en moeder sturen."

En ik stapte op mijn trein in Malmö en keek ergens naar het sneeuwgevoel

tussen blij en verdrietig.

Mijn vriend Brett, mijn vriend Brett.

Mijn vriend Brett, mijn vriend Brett.

Mijn vriend Brett, mijn vriend Brett, mijn vriend Brett.

Hij had een vrouw en een zoon.

Mijn vriend Brett, mijn vriend Brett, mijn vriend Brett.

Hij speelde gewoon graag gitaar en deed nooit iemand pijn.

Mijn oma, mijn oma, mijn oma, mijn oma, mijn oma, mijn oma.

Voordat ze stierf, gingen we haar bezoeken in het huis van mijn tante toen ik was

klein.

Ik kon de vorm waarin ze zich bevond niet verdragen, dus bovenaan de oprit ging ik zitten

de auto.

Op een dag was ik gewoon aan het rondneuzen toen ik hem in zijn achteruit zette en ik was...

vrije val.

Ik herinner me dat de auto achteruit reed;

mijn hart klopte en ik kreeg een black-out.

Er kwam een ​​andere auto door de straat en ik telde ze allebei op en ik kreeg

uitgeteld.

Mijn oma, mijn oma, mijn oma, mijn oma, mijn oma, mijn oma.

De eerste keer dat ik haar ontmoette, woonde ze in L.A.;

Ik denk dat het Huntington Park was.

Ik maakte vrienden met een kind genaamd Marceau en een ander kind genaamd Cyrus Hunt.

We zouden naar het centrum gaan en een ijsje halen en frietjes voeren aan de duiven en

praat met de gehandicapte dierenartsen uit Vietnam.

Het was de eerste keer dat ik een kolibrie zag, of een palmboom of een hagedis.

Of zag een oceaan, of hoorde David Bowie's "Young Americans" en ik zag de film "Benji" in het theater.

Mijn oma, mijn oma.

Mijn oma, mijn oma.

Mijn oma, mijn oma,

mijn oma.

Ik hoorde dat ze een behoorlijk zwaar leven had.

Maar nadat haar eerste echtgenoot was overleden, ontmoette ze een man uit Californië en hij...

behandelde haar heel aardig.

Mijn oma, mijn oma.

Mijn oma, mijn oma.

Mijn oma, mijn oma,

mijn oma.

Mijn oma kreeg de diagnose op 62-jarige leeftijd.

Haar kinderen stapten voor haar op het bord en waren daar de hele weg.