Couch Potato - Sun Kil Moon

Potatoes, potatoes, whiny goddamn couch potatoes

Potatoes, potatoes, whiny goddamn couch potatoes

And you’re hijacked by everything that pops up on your phone.

and you’re angry

about it for an hour until the news diverts your attention by throwing you

another bone.

And yeah, you’re justified in being angry the kids are being

pulled from their parents at the border, but when Obama had illegal immigrants

thrown out of the country left and right, y’all thought he was adorable.

Made you feel so good to love the smiling light-skin black man,

but like I said, illegals were being thrown out of the country under him.

I wrote a song once for an immigrant, years ago, who broke the law.

He had three kids.

Three kids and he was sent back to Mexico where his wife

and kids didn’t even get a phone call.

Under Obama, guys were getting sent back

to their birth places.

Y’all I sang that song for you, and you requested it at

my shows!

That song, if you all remember, was called Gustavo

Don’t give much thought to Gustavo

I don’t give much thought to Gustavo

I don’t give much thought-

You thought that song was funny.

You thought the song was sweet.

That it was cute, you didn’t think about those kids gettin' pulled from their

daddies much, did you?

But now your hearts hurt from the kids being pulled from

their mommies and daddies, aren’t you?

What’s been happening for years is just

now the news, just finally spin it in a way that alarms you.

This whole agenda

promotin' the orangutan who came from the zoo who’s gonna be the president

again, mark my words, thanks to the news and social media, and thanks to couch

potatoes called you.

They ain’t even human beings to the people who are on the

news.

Just (?) signs then, you’re just all just a bunch of junkies,

sniffin' their booze.

Sniffing whatever the anchor man decides to sell you

Sniffers, sniffers, bunch of goddamn booze sniffers

Sniffers, sniffers, bunch of goddamn booze sniffers

Sniffers, sniffers, bunch of goddamn-

I’m telling you people, if you keep pecking away at your phones,

Donald Duck gonna be in office eight years, cause of prophecy.

(350?).

Donald gonna be there, two full terms, that’s for sure.

So with the San

Francisco homeless, and so the (?) pimps and hoes.

I don’t mind the pimps and

hoes, and the bums pissin' in the alleys and nobody else did until San

Francisco sold its ass to Silicon Valley.

Now the rich want to be catered to,

they want perfection, they don’t want poverty in their streets.

But the poor gonna stick around, and in time, all the techies gonna retreat.

They never gave a fuck about the Golden Gate Bridge or the beautiful terrain

or by Cafe Trieste where they hate Ashberry, or the Jefferson Airplane.

They’ll be packing up and leavin' on the Google train.

Maybe move to

Jellystone Park, if we’re lucky, and they can cry to Yogi Bear about all the

pain.

Don’t get me wrong, do not think that I don’t care.

I’ve employed more

illegal immigrants than the average joe on his lunch break in Union Square.

I’ve given lots of pesos to kids in the streets of Guajaca, Mexico.

I bought their chapolinis every morning from their wooden bowls.

Me myself, I got an idea of how this president came to office.

People

believin' the predictions of Don Lemon as if he were Nostradamus.

People started givin' platforms to Paula Deen and Paris Hilton.

People started to believe in headlines that are as believableas bigfoot

sightings, and Rumpelstiltskin

This morning, I had a dream that I was with Caroline at a cafe.

Somewhere in

California, it felt like somewhere in Belinas, lots of daylight comin' through

the windows.

There was a band playing at the corner.

We met the drummer,

he kinda looked like Jack Kilmer.

He told us that his brother plays a

percussive instrument with strings, like guitar strings, they played most did

not sustain, but went pling pling.

he told us he was gonna drive some place

neary to pick up some drumsticks and he asked if we wanted to come along.

Caroline said «I'll stick around at the cafe», but I said I was up for the

ride if it wouldn’t take too long.

And we were drivin', I asked «where's your brother live?»

and he said Long Park.

And I said «Actually,

I’ve been there.

Does your brother play in the house band with the Long Park

wine factory?»

He said «Yes», and I said «Well, I think I’ve seen him play,

a long-haired guy?».

He said «that's him» and kept on driving and driving,

further and furter, and I asked him where he was going.

he said «To San Francisco.

You said you needed a ride, right?»

I said «No, man,

I thought we were going to your rehearsal space to get some drum sticks, right?

«He said «No, I’m heading to San Francisco, I thought you said that’s where

you live».

I said «I do, but hold on, stop the car, tell me we are,

you Jack Kilmer-faced kid».

He pulled over and I called Caroline and told her

where I was.

He dropped me off on the side of the side of the road somewhere in

Northern California, I waited for Caroline to pick me up.

And I woke up from

the dream, and I walked down to Aquatic Park

And from the pier, I looked out into the fog.

Soakin' up the air,

I could barely see Tiberun.

Fisherman were fishing on the East side of the

pier.

Every day it’s my pleasure to walk out here.

Three seals poke their heads

up from the water.

These beautiful things are why I moved here.

A man was

giving sailboat lessons to a younger man.

From there, I walked to Levi’s store

and bought a warmer jacket.

Nathan overslept and I went, and knocked on his

hotel door.

Past the City Lights bookstore and the North Beach Hotel.

I waited for him down in the lobby.

Watched a young girl ask the lady at the

front desk if she knew how to get to Yosemite.

And Nathan and I went and ate

sandwiches at Malinari’s.

We went to City Lights and I talked to one of the

employees.

I bought the book about the boxer from Modesto, Fat City.

I bought the book called Antisocial Media about how Facebook undermines

democracy.

Told the staff I was gonna post a photo of the book on my social

medxia pages and one of them said «that's funny.»

Then Nathan and I went to

Trieste, I got an iced tea, he got a coffee.

I said to the guy «I see you’re starting the day with the music of Air Supply.»

And we walked back

up the Point to the mural of Paul Kenton.

Passed City Lights again and in the

storefront was a huge selection of Bukowsky.

And we walked up through China

Town through Jack Kerouac Alley.

Bought some cucumbers and some blueberries.

Everything was harmonious and merry.

We walked past Le Hung Lao and I thought

of the chap (?) dumplings that are always delicious and savory.

Everything

reminded me of what it was about the city that first spoke to me.

And as we approached High Street Studio.

We tend to want the homeless as

they’ve always been, minding their own.

I sang about everything leading up to

waking up and walking to Aquatic Park.

All that must have been sparked by

articles my friend had sent me.

Sensational headlines and attention-grabbing

posts like «Medical convention was relocated from San Francisco to LA cause

doctors are scared».

«Last year at same convention, somebody’s purse was stolen»

.

«I'm from a third-world country, and San Francisco is worse».

«Norway valley,

shocked and disgusted by the homeless».

«Middle-age tech guys angry cause they

saw feces on the street corner once».

I don’t know what it is that they see or

feel.

I told him, man, there are places for people who can’t hack the city.

They are called «sotos» «(?)» or «(?)» or «Hercules».

All I know is this

morning, I saw the seagulls flying above me, and from there the day moved along

peacefully.

And here in the studio, I’m singing tunefully to the music of Jim

and Di and me, joyfully.

We took a break, went out for dinner.

The waitress

asked the guy at the table how he was doin'.

Said «The world’s all messed up,

but me, I’m doin' fine.»

Aardappelen, aardappelen, zeurderige bankaardappelen

Aardappelen, aardappelen, zeurderige bankaardappelen

En je wordt gekaapt door alles wat op je telefoon verschijnt.

en je bent boos

een uur lang over totdat het nieuws je aandacht afleidt door je naar

een ander bot.

En ja, je bent terecht boos dat de kinderen zijn

aan de grens bij hun ouders weggehaald, maar toen Obama illegale immigranten had

links en rechts het land uit gegooid, jullie vonden hem schattig.

Voelde je zo goed om van de lachende, lichte zwarte man te houden,

maar zoals ik al zei, onder hem werden illegalen het land uit gegooid.

Ik heb ooit een liedje geschreven voor een immigrant, jaren geleden, die de wet overtrad.

Hij had drie kinderen.

Drie kinderen en hij werd teruggestuurd naar Mexico, waar zijn vrouw

en kinderen kregen niet eens een telefoontje.

Onder Obama werden jongens teruggestuurd

naar hun geboorteplaats.

Ik heb dat liedje voor je gezongen en je hebt het aangevraagd op

mijn shows!

Dat liedje heette, als jullie je allemaal herinneren, Gustavo

Schenk niet veel aandacht aan Gustavo

Ik denk niet veel aan Gustavo

Ik denk niet veel na-

Je dacht dat dat liedje grappig was.

Je dacht dat het lied lief was.

Dat het schattig was, je hebt er niet aan gedacht dat die kinderen uit hun...

papa's veel, heb je?

Maar nu doen je harten pijn van de kinderen die worden weggetrokken

hun mama's en papa's, jij ook?

Wat er al jaren gebeurt, is gewoon:

nu het nieuws, draai het eindelijk op een manier die je schrik aanjaagt.

Deze hele agenda

het promoten van de orang-oetan die uit de dierentuin kwam, die de president wordt

nogmaals, let op mijn woorden, dankzij het nieuws en sociale media, en dankzij de bank

aardappelen hebben je gebeld.

Het zijn niet eens mensen voor de mensen die op de

nieuws.

Gewoon (?) tekenen dan, jullie zijn gewoon een stelletje junks,

hun drank snuiven.

Snuiven wat de ankerman je ook besluit te verkopen

Sniffers, sniffers, stelletje verdomde dranksniffers

Sniffers, sniffers, stelletje verdomde dranksniffers

Sniffers, sniffers, stelletje verdomme-

Ik zeg jullie mensen, als jullie steeds maar op jullie telefoons blijven pikken,

Donald Duck zal acht jaar in functie zijn, vanwege profetie.

(350?).

Donald zal er zijn, twee volledige termijnen, dat is zeker.

Dus met de San

Francisco dakloos, en dus de (?) pooiers en hoeren.

Ik vind de pooiers niet erg en

hoes, en de zwervers pissin' in de steegjes en niemand anders deed tot San

Francisco verkocht zijn kont aan Silicon Valley.

Nu willen de rijken bediend worden,

ze willen perfectie, ze willen geen armoede in hun straten.

Maar de armen blijven rondhangen, en na verloop van tijd zullen alle techneuten zich terugtrekken.

Ze gaven nooit een fuck om de Golden Gate Bridge of het prachtige terrein

of bij Cafe Trieste waar ze Ashberry haten, of het Jefferson-vliegtuig.

Ze pakken in en vertrekken met de Google-trein.

Misschien verhuizen naar

Jellystone Park, als we geluk hebben, en ze kunnen huilen tegen Yogi Bear over alle

pijn.

Begrijp me niet verkeerd, denk niet dat het me niet kan schelen.

Ik heb meer in dienst

illegale immigranten dan de gemiddelde Joe tijdens zijn lunchpauze op Union Square.

Ik heb veel peso's gegeven aan kinderen in de straten van Guajaca, Mexico.

Ik kocht hun chapolini's elke ochtend uit hun houten kommen.

Ikzelf, ik heb een idee hoe deze president aan zijn ambt is gekomen.

Mensen

de voorspellingen van Don Lemon geloven alsof hij Nostradamus was.

Mensen begonnen platforms te geven aan Paula Deen en Paris Hilton.

Mensen begonnen te geloven in koppen die net zo geloofwaardig zijn als bigfoot

waarnemingen, en Repelsteeltje

Vanmorgen droomde ik dat ik met Caroline in een café was.

Ergens in

Californië, het voelde alsof er ergens in Belinas veel daglicht doorkwam

de ramen.

Op de hoek speelde een band.

We hebben de drummer ontmoet,

hij leek een beetje op Jack Kilmer.

Hij vertelde ons dat zijn broer een

percussief instrument met snaren, zoals gitaarsnaren, speelden ze het meest

niet volhouden, maar ging pling pling.

hij vertelde ons dat hij ergens heen zou rijden

bijna om wat drumsticks op te halen en hij vroeg of we mee wilden.

Caroline zei: "Ik blijf wel in het café", maar ik zei dat ik zin had in de

rijden als het niet te lang duurt.

En we waren aan het rijden, ik vroeg "waar woont je broer?"

en hij zei Long Park.

En ik zei: "Eigenlijk,

Ik ben daar geweest.

Speelt je broer in de huisband met de Long Park?

wijnfabriek?»

Hij zei «Ja», en ik zei: «Nou, ik denk dat ik hem heb zien spelen,

een langharige man?».

Hij zei «dat is hem» en bleef rijden en rijden,

steeds verder en ik vroeg hem waar hij heen ging.

hij zei «tegen San Francisco.

Je zei dat je een lift nodig had, toch?»

Ik zei «Nee, man,

Ik dacht dat we naar je oefenruimte zouden gaan om wat drumstokken te halen, toch?

«Hij zei: «Nee, ik ga naar San Francisco, ik dacht dat je zei dat

je leeft".

Ik zei: "Ja, maar wacht even, stop de auto, zeg me dat we dat zijn,

jij Jack Kilmer-faced jongen».

Hij stopte en ik belde Caroline en vertelde haar:

waar ik was.

Hij zette me af aan de kant van de weg ergens in

Noord-Californië, ik wachtte tot Caroline me zou ophalen.

En ik werd wakker van

de droom, en ik liep naar Aquatic Park

En vanaf de pier keek ik de mist in.

Geniet van de lucht,

Ik kon Tiberun nauwelijks zien.

Vissers waren aan het vissen aan de oostkant van de

pier.

Elke dag is het mijn plezier om hier naar buiten te lopen.

Drie zeehonden steken hun kop

uit het water omhoog.

Deze mooie dingen zijn de reden waarom ik hierheen ben verhuisd.

Een man was

het geven van zeilbootlessen aan een jongere man.

Van daaruit liep ik naar de winkel van Levi

en kocht een warmere jas.

Nathan verslapte en ik ging, en klopte op zijn

hoteldeur.

Voorbij de City Lights-boekhandel en het North Beach Hotel.

Ik wachtte op hem beneden in de lobby.

Zag een jong meisje vragen aan de dame bij de

receptie als ze wist hoe ze bij Yosemite moest komen.

En Nathan en ik gingen eten

broodjes bij Malinari's.

We gingen naar City Lights en ik sprak met een van de

medewerkers.

Ik heb het boek over de bokser gekocht in Modesto, Fat City.

Ik heb het boek Antisocial Media gekocht over hoe Facebook ondermijnt

democratie.

Ik vertelde het personeel dat ik een foto van het boek op mijn sociale media zou plaatsen

medxia-pagina's en een van hen zei "dat is grappig."

Toen gingen Nathan en ik naar

Triëst, ik heb een ijsthee, hij een koffie.

Ik zei tegen de man: "Ik zie dat je de dag begint met de muziek van Air Supply."

En we liepen terug

de Point naar de muurschildering van Paul Kenton.

Weer voorbij City Lights en in de

storefront was een enorme selectie van Bukowsky.

En we liepen door China

Stad via Jack Kerouac Alley.

Ik heb wat komkommers en wat bosbessen gekocht.

Alles was harmonieus en vrolijk.

We liepen langs Le Hung Lao en ik dacht

van de knoedels (?) die altijd heerlijk en hartig zijn.

Alles

herinnerde me aan wat het was over de stad die me voor het eerst aansprak.

En toen we High Street Studio naderden.

We hebben de neiging om daklozen zo

dat zijn ze altijd geweest, met hun eigen bemoeienissen.

Ik zong over alles in de aanloop naar

wakker worden en lopen naar Aquatic Park.

Dat alles moet zijn aangewakkerd door

artikelen die mijn vriend me had gestuurd.

Sensationele koppen en aandachttrekkend

berichten als «De medische conventie is verplaatst van San Francisco naar LA oorzaak

artsen zijn bang».

«Vorig jaar werd op dezelfde conventie iemands portemonnee gestolen»

.

"Ik kom uit een derdewereldland en San Francisco is erger".

«Noorwegen vallei,

geschokt en verontwaardigd door de daklozen».

"Technische jongens van middelbare leeftijd boos omdat ze"

heb een keer uitwerpselen op de hoek van de straat gezien».

Ik weet niet wat het is dat ze zien of

voelen.

Ik zei hem, man, er zijn plaatsen voor mensen die de stad niet kunnen hacken.

Ze worden «sotos» «(?)» of «(?)» of «Hercules» genoemd.

Alles wat ik weet is dit

's ochtends zag ik de meeuwen boven me vliegen, en vanaf daar ging de dag verder

vreedzaam.

En hier in de studio zing ik melodieus op de muziek van Jim

en Di en ik, vreugdevol.

We namen een pauze, gingen uit eten.

De serveerster

vroeg de man aan tafel hoe het met hem ging.

Zei: "De wereld is helemaal in de war,

maar met mij gaat het goed.»