Chapter 87 of He - Sun Kil Moon

At Oceana Apartments, a breeze arises, blowing in from the Pacific.

The balcony doors are open, and the salt sweat scent of the sea is on his skin,

and on his lips, and in the air that he breathes.

His senses are more acute

since he stopped smoking.

Chesterfield, his brand of choice, provided the

finance for The Stolen Jools, and he and Babe generated some income by

advertising Old Gold cigarettes, although he could never smoke Old Gold himself.

Either way, the tobacco companies made their money back from him a thousand

times over, and now his is an old man smelling the world anew

Lois, his daughter, calls him on the telephone.

He enjoys hearing from her,

and loves spending time with his grandchildren.

He could, perhaps,

have tried fro more children of his own, but he chose not to.

His daughter is

to be his sole such blessing

Ida says that she always knows when Lois is on the other end of the telephone.

He does not even have to speak her name.

Ida can hear it in his voice,

and see it in the expression on his face

Before I die, Ida sometimes says, I wish I could witness that expression on

your face just once when I call.

If your tone is anything to go by,

your face won’t look like it does when you hear from Lois

He always hushes her.

If he is an a bad mood, he tells her that she sounds like

Anita Garvin

Or Vera, although he only thinks this and never utters it aloud

He will die soon.

He knows this on some animal level.

He does not mind dying.

He is not afraid.

He will miss his daughter, and he will miss Ida,

but he is now discarding days like small bills until all are spent,

disposing of the hours by writing letters and waiting for strangers to call.

He is excited by new deliveries of stationary with the Oceana letterhead.

In another life, he might have been content to run a stationary store,

with ascending grades of material from the cheapest to the finest,

and even the poorest stored carefully to preserve it from damp stains.

He retains a small stock of expensive cotton paper, which he uses sparingly.

He admires the randomness of the watermark it bears, so that no two sheets are

alike

He has always been ambivalent about unpredictability, about disorder.

He tried to impose order upon his life, and failed.

He resisted the imposition

of order upon his art, and succeeded.

In both spheres of his existence,

he ultimately embraced chaos

These are the subjects about which he thinks, when he is alone at the Oceana

Apartments

He is not sad about the imminence of mortality.

He feels that the purposeful

part of his existence ended many years ago, and the best part of it concluded

with Babe’s death.

He has never been a particularly religious man.

He and Babe had this in common.

Reincarnation appeals to him, but only if he

can retain some memory of the mistakes that he has made in this life and

therefore only if he can retain some memory of Babe

He does not trust in reincarnation alone to reunite him with Babe.

He does not trust in reincarnation alone to reunite him with Babe.

He does not trust in reincarnation alone to reunite him with Babe.

He does not trust in reincarnation alone to reunite him with Babe.

Fate, perhaps, but not reincarnation, because it was fate that brought them

together, these lives entwined like lovers' limbs

Bij Oceana Apartments steekt een briesje op uit de Stille Oceaan.

De balkondeuren staan ​​open en de zoute zweetgeur van de zee is op zijn huid,

en op zijn lippen, en in de lucht die hij inademt.

Zijn zintuigen zijn scherper

sinds hij stopte met roken.

Chesterfield, zijn favoriete merk, leverde de

financiering voor The Stolen Jools, en hij en Babe genereerden wat inkomsten door:

reclame voor Old Gold-sigaretten, hoewel hij zelf nooit Old Gold zou kunnen roken.

Hoe dan ook, de tabaksfabrikanten verdienden hun geld duizend keer van hem terug

keer voorbij, en nu is hij een oude man die de wereld opnieuw ruikt

Lois, zijn dochter, belt hem aan de telefoon.

Hij vindt het leuk om van haar te horen,

en brengt graag tijd door met zijn kleinkinderen.

Hij zou misschien

hebben geprobeerd meer eigen kinderen te krijgen, maar hij koos ervoor om dat niet te doen.

Zijn dochter is

om zijn enige dergelijke zegen te zijn

Ida zegt dat ze altijd weet wanneer Lois aan de andere kant van de lijn is.

Hij hoeft haar naam niet eens uit te spreken.

Ida kan het aan zijn stem horen,

en zie het aan de uitdrukking op zijn gezicht

Voordat ik sterf, zegt Ida soms: ik wou dat ik die uitdrukking kon zien op

je gezicht maar één keer als ik bel.

Als je toon iets is om op af te gaan,

je gezicht zal er niet zo uitzien als je hoort van Lois

Hij brengt haar altijd tot zwijgen.

Als hij een slecht humeur heeft, vertelt hij haar dat ze klinkt als...

Anita Garvin

Of Vera, hoewel hij dit alleen denkt en het nooit hardop uitspreekt

Hij zal spoedig sterven.

Hij weet dit op een dierlijk niveau.

Hij vindt het niet erg om dood te gaan.

Hij is niet bang.

Hij zal zijn dochter missen, en hij zal Ida missen,

maar hij gooit nu dagen weg als kleine rekeningen totdat alles is opgebruikt,

de uren weggooien door brieven te schrijven en te wachten tot vreemden bellen.

Hij is enthousiast over nieuwe leveringen van briefpapier met het Oceana-briefhoofd.

In een ander leven was hij misschien tevreden geweest met het runnen van een stationaire winkel,

met oplopende materiaalkwaliteiten van de goedkoopste tot de beste,

en zelfs de armste worden zorgvuldig bewaard om het te beschermen tegen vochtige vlekken.

Hij houdt een kleine voorraad duur katoenpapier aan, waar hij spaarzaam mee omgaat.

Hij bewondert de willekeur van het watermerk dat het draagt, zodat er geen twee bladen zijn

gelijk

Hij is altijd ambivalent geweest over onvoorspelbaarheid, over wanorde.

Hij probeerde orde op te leggen in zijn leven, maar dat mislukte.

Hij verzette zich tegen de oplegging

van orde op zijn kunst, en slaagde.

In beide sferen van zijn bestaan,

hij omarmde uiteindelijk chaos

Dit zijn de onderwerpen waar hij aan denkt, als hij alleen is op de Oceana

Appartementen

Hij is niet bedroefd over de naderende sterfelijkheid.

Hij vindt dat de doelgerichte

een deel van zijn bestaan ​​eindigde vele jaren geleden, en het beste deel ervan eindigde

met de dood van Babe.

Hij is nooit een bijzonder religieuze man geweest.

Hij en Babe hadden dit gemeen.

Reïncarnatie spreekt hem aan, maar alleen als hij

kan zich de fouten herinneren die hij in dit leven heeft gemaakt en

daarom alleen als hij een herinnering aan Babe kan behouden

Hij vertrouwt niet alleen op reïncarnatie om hem met Babe te herenigen.

Hij vertrouwt niet alleen op reïncarnatie om hem met Babe te herenigen.

Hij vertrouwt niet alleen op reïncarnatie om hem met Babe te herenigen.

Hij vertrouwt niet alleen op reïncarnatie om hem met Babe te herenigen.

Het lot misschien, maar geen reïncarnatie, want het was het lot dat hen bracht

samen, deze levens verstrengeld als ledematen van geliefden