ACT II: Talent - Stephen Sondheim

When I was a tyke,

I said, «What I like

Is art.

I know I’m a boy,

But what I enjoy

Is art.»

Looking at paintings, going to plays,

Music and books informing my days,

Filling my mind,

Flooding my heart

With art!

I had this dream of becoming an artist--

A painter, a poet, who knows?

I had a nice little talent for drawing

And a natural feeling for prose.

I even began to compose.

So many talents,

Wasn’t I blest!

All of them good,

A few of them better,

None of them best,

Just enough talent to know

That I hadn’t the talent.

So I put my dream

And my self-esteem

To rest.

That must have been difficult.

Yes.

But it didn’t matter.

I merely had to find

out what I was meant to be.

I couldn’t decide,

Then one day I spied

Palm Beach.

A speck on the map,

No more than a gap:

Palm Beach!

Jungle and seashore, muddy and raw,

But in a flash I suddenly saw

What it would take,

What I could make

Palm Beach!

I had this dream of a city of artists,

Versailles by the Florida sea.

A sort of world congregation of artists,

All encouraged to set themselves free.

I knew what I wanted to be!

I’d be their host and supporter,

The patron saint

Of the things that they write

And compose and paint.

I would wander among them with

lavish praise

As they carve their statues,

Construct their plays,

Design their buildings,

Recite their rhymes,

Making modern art

Fit for modern times--!

So many talents,

Gathered en masse!

Painters and poets,

Artists and dreamers,

Watered like grass.

And if the talent I have

Is for nurturing talent,

Then succeed or fail,

I will see they sail

First-class.

And my father can go stick it up his ass.

Toen ik een tyke was,

Ik zei: "Wat ik leuk vind"

Is kunst.

Ik weet dat ik een jongen ben,

Maar waar ik van geniet

Is kunst.»

Naar schilderijen kijken, naar toneelstukken gaan,

Muziek en boeken die mijn dagen informeren,

Mijn geest vullen,

Mijn hart overstromen

Met kunst!

Ik had de droom om artiest te worden...

Een schilder, een dichter, wie weet?

Ik had een leuk talentje voor tekenen

En een natuurlijk gevoel voor proza.

Ik begon zelfs te componeren.

Zoveel talenten,

Was ik niet gezegend!

Allemaal goed,

Een paar van hen zijn beter,

Geen van de beste,

Net genoeg talent om te weten

Dat ik het talent niet had.

Dus ik heb mijn droom

En mijn gevoel van eigenwaarde

Uitrusten.

Dat moet moeilijk zijn geweest.

Ja.

Maar het deed er niet toe.

Ik hoefde alleen maar te vinden

uit wat ik moest zijn.

Ik kon niet beslissen,

Toen op een dag spioneerde ik

Palmboom strand.

Een stipje op de kaart,

Niet meer dan een gat:

Palmboom strand!

Jungle en kust, modderig en rauw,

Maar in een flits zag ik ineens

Wat het zou kosten,

Wat ik zou kunnen maken

Palmboom strand!

Ik droomde van een stad van kunstenaars,

Versailles aan de zee van Florida.

Een soort wereldcongregatie van kunstenaars,

Allemaal aangemoedigd om zichzelf te bevrijden.

Ik wist wat ik wilde worden!

Ik zou hun gastheer en supporter zijn,

de patroonheilige

Van de dingen die ze schrijven

En componeren en schilderen.

Ik zou tussen hen dwalen met

uitbundige lof

Terwijl ze hun standbeelden kerven,

Construeer hun toneelstukken,

Ontwerp hun gebouwen,

Reciteer hun rijmpjes,

Moderne kunst maken

Geschikt voor moderne tijden--!

Zoveel talenten,

Massaal bijeen!

Schilders en dichters,

Kunstenaars en dromers,

Bewaterd als gras.

En als het talent dat ik heb

Is voor het koesteren van talent,

Dan slagen of falen,

Ik zal ze zien zeilen

Eerste klas.

En mijn vader kan hem in zijn reet steken.