Clay - Stand Atlantic

Oh I, I’m vibrant as an ashtray

Still better than I have been

Falling over my skin

To keep the dust from settling

Oh well, I can feed into the fire

No fury, no desire

Bending with the wind

That I keep to fuel the apathy

I’m restless to the point where I’m stuck

Stop saving your words

And hit where it hurts

I hear you speak and I’m biting my tongue

I’m feeling absent again 'cause I live in my head

I take for a taste

To throw it away, to throw it away

Hit me where it hurts

Sometimes I roll back into old ways

Where I stir and misbehave

Holding onto my skin

To keep the rust from crawling in

Some nights I sleep in crowded hallways

At least that’s what it feels like, ignoring all the voices

It’s sweet, but they don’t need it fake

Stop saving your words

And hit where it hurts

I hear you speak and I’m biting my tongue

I’m feeling absent again 'cause I live in my head

I take for a taste

To throw it away, to throw it away

Hit me where it hurts

Mould me like clay

To a shape that’s not the same

Nothing more to say

(Nothing more to say)

Stop saving your words

And hit where it hurts

I hear you speak and I’m biting my tongue

I’m feeling absent again 'cause I live in my head

I take for a taste

To throw it away, to throw it away

Hit me where it hurts

Oh ik, ik ben zo levendig als een asbak

Nog steeds beter dan ik was

Valt over mijn huid

Om te voorkomen dat het stof neerdaalt

Ach, ik kan wel in het vuur

Geen woede, geen verlangen

Buigen met de wind

Dat ik de apathie blijf aanwakkeren

Ik ben rusteloos tot het punt waarop ik vastzit

Stop met het opslaan van je woorden

En raak waar het pijn doet

Ik hoor je praten en ik bijt op mijn tong

Ik voel me weer afwezig omdat ik in mijn hoofd woon

Ik neem een ​​voorproefje

Om het weg te gooien, om het weg te gooien

Raak me waar het pijn doet

Soms val ik terug op oude manieren

Waar ik me roer en me misdraag

Vasthouden aan mijn huid

Om te voorkomen dat de roest naar binnen kruipt

Sommige nachten slaap ik in drukke gangen

Zo voelt het tenminste, alle stemmen negeren

Het is lief, maar ze hebben het niet nep nodig

Stop met het opslaan van je woorden

En raak waar het pijn doet

Ik hoor je praten en ik bijt op mijn tong

Ik voel me weer afwezig omdat ik in mijn hoofd woon

Ik neem een ​​voorproefje

Om het weg te gooien, om het weg te gooien

Raak me waar het pijn doet

Vorm me als klei

Naar een vorm die niet hetzelfde is

Niets meer te zeggen

(Niets meer te zeggen)

Stop met het opslaan van je woorden

En raak waar het pijn doet

Ik hoor je praten en ik bijt op mijn tong

Ik voel me weer afwezig omdat ik in mijn hoofd woon

Ik neem een ​​voorproefje

Om het weg te gooien, om het weg te gooien

Raak me waar het pijn doet