Fairground - Sofia Talvik

Going down the same road again

That I walked a thousand times before

Oh, you keep leading me as though it’s new

But I can’t do this anymore

I thought that things would change eventually

That I would find a purpose to this life

That this fairground would be filled with lights for me

And that I could be alright

Falling down the same holes again

That I thought I covered up last night

Oh, it seems I’m digging them when I’m asleep

Something about it just ain’t right

Flying over all the obstacles

That are piling up in front of me

This fairground could be filled with lights for me

But I’m blind and cannot see

Are you lighting them for me

Someone said that the cracks in you

Are there to let the light shine in

I wonder if they’re enough to lighten this life

If I’m not shining from within

And even though they’re becoming more and more

I feel just as broken as before

If this fairground is a fiction of my mind

I’m not sure there is a cure

Will you find me a cure

Going down the same road again

That I walked a thousand times before

Oh you keep leading me as though it’s new

But I can’t do this anymore

I thought that things would change eventually

That I would find a purpose to this life

That this fairground would be filled with lights for me

And that I could be alright

Weer dezelfde weg inslaan

Dat ik duizend keer eerder heb gelopen

Oh, je blijft me leiden alsof het nieuw is

Maar ik kan dit niet meer

Ik dacht dat de dingen uiteindelijk zouden veranderen

Dat ik een doel zou vinden in dit leven

Dat dit kermisterrein voor mij gevuld zou zijn met lichtjes

En dat het goed met me zou kunnen gaan

Weer in dezelfde gaten vallen

Dat ik dacht dat ik gisteravond had bedekt

Oh, het lijkt alsof ik ze aan het graven ben als ik slaap

Er klopt gewoon iets niet

Over alle obstakels vliegen

Die zich voor mijn neus opstapelen

Dit kermisterrein zou voor mij gevuld kunnen worden met licht

Maar ik ben blind en kan niet zien

Steek je ze voor mij aan

Iemand zei dat de barsten in jou

Zijn er om het licht naar binnen te laten schijnen?

Ik vraag me af of ze genoeg zijn om dit leven te verlichten

Als ik niet van binnenuit straal

En ook al worden ze steeds meer

Ik voel me net zo gebroken als voorheen

Als dit kermisterrein een fictie van mijn geest is

Ik weet niet zeker of er een remedie is

Vind je een remedie voor mij?

Weer dezelfde weg inslaan

Dat ik duizend keer eerder heb gelopen

Oh je blijft me leiden alsof het nieuw is

Maar ik kan dit niet meer

Ik dacht dat de dingen uiteindelijk zouden veranderen

Dat ik een doel zou vinden in dit leven

Dat dit kermisterrein voor mij gevuld zou zijn met lichtjes

En dat het goed met me zou kunnen gaan