Те дни - SLIMUS, Птаха

Ну, что как сам, братан?

Бухаете?

Привет парням, я, а я то всё по городам.

Если честно — просто за**ался man, мне бы щас к девятнашке, в курилку к вам.

Чтобы накидаться, да, в г*вно, чтобы накуриться, да, пойти в кино.

Дойти до Простого, попросить воды, потом до ударника, упасть до наркоты.

Познакомиться с девчатами со двора, пообщаться на лавке до утра.

Или дойти до метро купить попить, и так до утра по райончику бродить…

Как было хорошо, ещё тогда, когда ругали нас соседи, мол мы шпана.

Всё это помню, будто как вчера, стройки, войнушки, турбо суета…

Потом уже всё стало ярче, как сегодня, их было больше, брат, нас было двое.

Стояли до конца, хотя и было стрёмно, спина к спине, смех, с разбитой бровью.

Не забываю обещаний, никогда, остаюсь собою я, как и всегда.

Всегда быть проще, меньше пафоса всегда, респект братухе, Серёга, от меня.

Припев:

Я не забуду никогда те дни, я не забуду никогда те дни,

Я не забуду никогда те дни, ладно мне пора бежать, братан, прости!

Я не забуду никогда те дни, я не забуду никогда те дни,

Я не забуду никогда те дни, ладно мне пора бежать, братан, прости!

Близких друзей никогда не бывает много, как ты там 569-ая школа?

Я проезжаю мимо и смотрю в твои окна, глубина памяти заставляет вспомнить

что-то.

Как я бегу между уроками по коридорам, я пробежался бы сейчас, но не вернешь

годы.

Время беззаботное, я был другим тогда, краска отлетает со стен, стирая слова.

Разные вектора, старт одинаковый, цвета яркие и отсутствие страха.

Пробовать новое, пока это радует, на небе радуга, а на ветках капли.

Вроде как опасность не пахнет, когда она рядом, не все чуют ее запах,

Кто-то узнал рано вкус легких бабок, он всегда сладкий и ломает слабых.

Появились дела, первые долги, не всегда стрелки можно перевести,

Сейчас эти пятиэтажки должны снести, и вместе с ними уйдет часть чьей-то жизни.

Я хорошо помню почти в каждой из них имена тех, из тех кто что-то мутил,

Здравствуйте, извините, можно войти, мы тут зашли проверить не дома ли ваш сын.

Мать, да ты не ссы, слышь тебя не тронем, давно не появлялся?

А, ну, ладно,

понял,

А телевизор из японии — вынь провода, мы так попользуемся, пока Ваня в бегах.

Если сам позвонит, ему же будет лучше, так-то он прикручен, так что дело случая.

Зима, Юго-Запад, Битцевский лесопарк, 12 ножевых, не совместимых с жизнью никак.

Я понял тогда, что закончилось детство, ведь у каждого действия могут быть

последствия.

Могут быть последствия…

Припев:

Я не забуду никогда те дни, я не забуду никогда те дни,

Я не забуду никогда те дни, ладно мне пора бежать, братан, прости!

Я не забуду никогда те дни, я не забуду никогда те дни,

Я не забуду никогда те дни, ладно мне пора бежать, братан, прости!

Nou, hoe gaat het met je, broer?

Ben je aan het drinken?

Hallo jongens, ik en ik zijn overal in de steden.

Om eerlijk te zijn, de man begon het gewoon te verkloten, ik zou nu graag naar negen gaan, in de rookkamer met jou.

Overgeven, ja, poepen, high worden, ja, naar de bioscoop gaan.

Ga naar Simple, vraag om water, dan naar de drummer, val voor drugs.

Ontmoet de meiden van het erf, klets tot de ochtend op de bank.

Of loop naar de metro om een ​​drankje te kopen, en dwaal zo door de wijk tot de ochtend...

Wat was het goed, zelfs toen de buren ons uitschelden, zeggen ze dat we punks zijn.

Ik herinner me dit alles als de dag van gisteren, bouwplaatsen, oorlogsspelletjes, turbo-ophef...

Toen werd alles helderder, zoals vandaag, het waren er meer, broeder, we waren met twee.

We stonden tot het einde, hoewel het stom was, rug aan rug, lachend, met een gebroken wenkbrauw.

Ik vergeet beloften niet, nooit, ik blijf mezelf, zoals altijd.

Wees altijd eenvoudiger, altijd minder pathos, respect voor mijn broer, Seryoga, van mij.

Refrein:

Ik zal die dagen nooit vergeten, ik zal die dagen nooit vergeten

Ik zal die dagen nooit vergeten, oké, het is tijd voor mij om te rennen, bro, het spijt me!

Ik zal die dagen nooit vergeten, ik zal die dagen nooit vergeten

Ik zal die dagen nooit vergeten, oké, het is tijd voor mij om te rennen, bro, het spijt me!

Er zijn nooit veel goede vrienden, hoe gaat het op de 569e school?

Ik rijd voorbij en kijk in je ramen, de diepte van het geheugen doet me herinneren

iets.

Hoe ik tussen de lessen door door de gangen ren, ik zou nu rennen, maar je komt niet terug

jaar.

De tijd is zorgeloos, ik was toen anders, de verf vliegt van de muren, de woorden uitwissen.

Verschillende vectoren, dezelfde start, felle kleuren en geen angst.

Probeer nieuwe dingen, terwijl het wil, er is een regenboog in de lucht en druppels op de takken.

Het lijkt alsof gevaar niet ruikt als het in de buurt is, niet iedereen ruikt het,

Iemand leerde al vroeg de smaak van lichte grootmoeders, het is altijd zoet en breekt de zwakken.

Er zijn gevallen verschenen, de eerste schulden, het is niet altijd mogelijk om de pijlen te vertalen,

Nu moeten deze vijf verdiepingen tellende gebouwen worden gesloopt, en een deel van iemands leven zal ermee gepaard gaan.

Ik herinner me goed in bijna elk van hen de namen van degenen die iets opriepen,

Hallo, sorry, u kunt binnenkomen, we kwamen hier om te controleren of uw zoon thuis is.

Moeder, pis je niet, hoor je, we zullen je niet aanraken, al lang niet meer verschenen?

Ah, nou, oke

begrepen,

En de tv uit Japan - haal de draden eruit, we gebruiken hem terwijl Vanya op de vlucht is.

Als hij zichzelf belt, is het beter voor hem, zo is hij genaaid, dus het is een kwestie van toeval.

Winter, Zuid-West, Bitsevsky bospark, 12 messen, op geen enkele manier onverenigbaar met het leven.

Ik realiseerde me toen dat de kindertijd voorbij was, omdat elke actie kan hebben

Effecten.

Er kunnen consequenties zijn...

Refrein:

Ik zal die dagen nooit vergeten, ik zal die dagen nooit vergeten

Ik zal die dagen nooit vergeten, oké, het is tijd voor mij om te rennen, bro, het spijt me!

Ik zal die dagen nooit vergeten, ik zal die dagen nooit vergeten

Ik zal die dagen nooit vergeten, oké, het is tijd voor mij om te rennen, bro, het spijt me!