Дымом в облака - Бьянка, Птаха

Припев:

Я не буду о тебе никогда мечтать.

Не позволю снам моим жечь с тобой душу мне.

Отпущу дымом в облака тебя я, прощай.

Я не знаю, кто ты.

Нет тебя во мне.

Белыми кедами, ветрами в уши мне,

Сквозь парад площадей таскает поэзию лихо.

Во дворах Якиманки вести вдруг о тебе,

Отражаясь в весне и улыбках на лицах.

Я скучаю порой по тем дням, когда мечтали вдвоем

О полетах на скайдрифте.

Я заходил тихо в дом, ты пряталась в лифт.

Я быстрее засыпал, чтобы в тебе раствориться.

Мне говорили: «Бросай», но я не хотел

Я потерял на года, помню в тот день разум чистый.

Я проснулся один, завидуя тем,

Кто легко так могли с тобой всю ночь веселиться.

Но прошло время «Икс», мы опять были вместе.

Ты была моей музой, даровала мне песни.

Но теперь, я хочу попрощаться с тобой,

Я не дую, братан.

Забирай ее всю.

Припев:

Я не буду о тебе никогда мечать.

Не позволю снам моим жечь с тобой душу мне.

Отпущу дымом в облака тебя я, прощай.

Я не знаю, кто ты.

Нет тебя во мне.

А я опущу глаза, мне трудно тебе сказать:

«Ну, как ты посмел меня так просто ему отдать?

Да, дура я.

Ты прости.

Изменяла из ревности.

А у меня впереди, ее, одна неизвестность и…»

Черные глаза, серая дорога

Поверну назад, погрущу немного.

Мне теперь реветь — никакого толка.

Ты же не простишь, отпускаю с Богом.

Припев:

Я не буду о тебе никогда мечать.

Не позволю снам моим жечь с тобой душу мне.

Отпущу дымом в облака тебя я, прощай.

Я не знаю, кто ты.

Нет тебя во мне.

Я не буду о тебе никогда мечать.

Забирай её всю.

Я не буду о тебе никогда мечать.

Не позволю снам моим жечь с тобой душу мне.

Отпущу дымом в облака тебя я, прощай.

Я не знаю, кто ты.

Нет тебя во мне.

Я не буду о тебе никогда мечать.

Не позволю снам моим жечь с тобой душу мне.

Отпущу дымом в облака тебя я, прощай.

Я не знаю, кто ты.

Нет тебя во мне.

Refrein:

Ik zal nooit van je dromen.

Ik laat mijn dromen mijn ziel niet met jou verbranden.

Ik laat je met rook de wolken in, tot ziens.

Ik weet niet wie je bent.

Je bent niet in mij.

Met witte gympen, wind in mijn oren,

Poëzie sleept zich voortvarend door de parade van pleinen.

Op de werven van Yakimanka plotseling nieuws over jou,

Weerspiegeld in de lente en glimlachen op gezichten.

Ik mis soms die dagen dat we samen droomden

Over skydrift-vluchten.

Ik ging stilletjes het huis binnen, jij verstopte je in de lift.

Ik viel sneller in slaap om in jou op te lossen.

Ze zeiden tegen me: "Stop", maar ik wilde niet

Ik verloor jarenlang, ik herinner me die dag dat mijn geest helder was.

Ik werd alleen wakker, jaloers op die

Die gemakkelijk de hele nacht plezier met je kan hebben.

Maar de X keer ging voorbij, we waren weer samen.

Je was mijn muze, gaf me liedjes.

Maar nu wil ik afscheid van je nemen

Ik blaas niet, maat.

Alles nemen.

Refrein:

Ik zal nooit over je dromen.

Ik laat mijn dromen mijn ziel niet met jou verbranden.

Ik laat je met rook de wolken in, tot ziens.

Ik weet niet wie je bent.

Je bent niet in mij.

En ik sla mijn ogen neer, het is moeilijk voor mij om je te vertellen:

'Nou, hoe durf je me zo gemakkelijk aan hem weg te geven?

Ja, ik ben dom.

Sorry.

Ik heb vals gespeeld uit jaloezie.

En ik heb vooruit, haar, een onbekende en ... "

Zwarte ogen, grijze weg

Ik keer terug, duik een beetje.

Ik huil nu - het heeft geen zin.

Je vergeeft het niet, ik laat het gaan met God.

Refrein:

Ik zal nooit over je dromen.

Ik laat mijn dromen mijn ziel niet met jou verbranden.

Ik laat je met rook de wolken in, tot ziens.

Ik weet niet wie je bent.

Je bent niet in mij.

Ik zal nooit over je dromen.

Alles nemen.

Ik zal nooit over je dromen.

Ik laat mijn dromen mijn ziel niet met jou verbranden.

Ik laat je met rook de wolken in, tot ziens.

Ik weet niet wie je bent.

Je bent niet in mij.

Ik zal nooit over je dromen.

Ik laat mijn dromen mijn ziel niet met jou verbranden.

Ik laat je met rook de wolken in, tot ziens.

Ik weet niet wie je bent.

Je bent niet in mij.