Первое слово - Птаха

Ты там слушаешь меня, удали все треки.

Ты хотела воспитать во мне человека.

А я вышел спорно — рвет меня на части:

С одной стороны семья, а с другой напасти.

Я купил машину, мама;

кепки, кеды, шмотки.

Я почти не пью, только соки часто с водкой.

Да, шучу я — честно.

С Машкой все в порядке.

Бегаю теперь с утра я, делаю зарядку.

Ника как?

Отлично.

Бабушка здорова.

Тюлень столько ест, стала толстой, как корова.

У отца я не был — не хочу флешбеков.

То, как помню — помню, живущим человеком.

Осень, мама, в радость.

Осень — моя свега.

Это то, чем я дышу — в моем мире света.

В моем скудном мире, в стремлении к чему-то.

Прихожу домой я рано, часто рано утром.

Я стал сильным, честно — каменное сердце.

Того меня нету, но куда, скажи, тут деться?

Да, я помню, мама — боль уходит после.

Но, ее тут столько, что ломает просто.

Припев:

Ты согрей мне, мама, душу хулигана.

Ты прости меня за то, что я в отца — упрямый.

Так бывает, мама — мое слово ранит.

Но я, буду рядом, если тяжело вдруг станет.

Ты согрей мне, мама, душу хулигана.

Ты прости меня за то, что я в отца — упрямый.

Так бывает, мама — мое

ранит.

Но я, буду рядом, если тяжело вдруг станет.

Ты пойми меня, родная, за твои все слезы.

Я такой какой я есть, в родниковой прозе.

Стал уже совсем другим, людей ненавистник.

То, что на душе — буран, я солью на листик.

Ты прости, моя душа — на цепях разврата.

Знаешь, мама, все давно, это — моя карма.

Помнишь, я тогда сказал, что вернусь обратно.

Выпущу альбом.

Ты сказала: «Сына, ладно».

Мамочка-мамуля, сколько грязи видел.

Столько снюхал, сына.

Сколько сына выпил.

Сигареты, бабы… Ты права, — я в папу.

Ты моя — родная!

Ты прости меня, за правду.

Я боюсь ночами, что тебя не станет.

Ты так далеко.

Дело, видно в расстоянии.

Редкие звонки, буковки в моем Контакте.

Милая мамусик, появляйся чаще в Скайпе.

Я скучаю, честно.

Ты же — моя мама.

Я дурной, походу.

Да, дурной, как был наш папа.

Только он не верит, а верю — сильно.

В меня верит небо и мне дарит свои силы.

Ты поставишь свечку за мое здоровье.

Спросишь у бабули, как живем мы в доме двое.

Скажешь: «Песен мало, почему не слышно?»

Я пишу их ночью — ночью очень тихо.

Помнишь, как давно ты хотела, чтобы:

Мною ты гордилась, и платила за учебу?

Я же не ходил, лазил часто по заброшкам,

А ты плакала потом, тихо у окошка.

В общем — все в порядке.

Я живой-здоровый.

Есть друзья, как братья.

Идем одной дорогой

Я все помню, мама — все твои старания.

Теперь прошу простить за те, что я принес страдания.

Припев:

Ты согрей мне, мама, душу хулигана.

Ты прости меня за то, что я в отца — упрямый.

Так бывает, мама — мое слово ранит.

Но я, буду рядом, если тяжело вдруг станет.

Ты согрей мне, мама, душу хулигана.

Ты прости меня за то, что я в отца — упрямый.

Так бывает, мама — мое слово ранит.

Но я, буду рядом, если тяжело вдруг станет.

Je luistert daar naar me, verwijder alle nummers.

Je wilde een persoon in mij opvoeden.

En ik kwam er aantoonbaar uit - het scheurt me uit elkaar:

Aan de ene kant de familie en aan de andere kant het ongeluk.

Ik heb een auto gekocht, mam;

petten, sneakers, kleding.

Ik drink nauwelijks, alleen sapjes vaak met wodka.

Ja, ik maak een grapje - eerlijk gezegd.

Alles is in orde met Masha.

Nu loop ik 's ochtends, doe ik oefeningen.

Hoe gaat het met Nick?

Prima.

Oma is gezond.

De zeehond eet zoveel, hij is zo vet als een koe geworden.

Ik heb mijn vader niet bezocht - ik wil geen flashbacks.

Zoals ik het me herinner - ik herinner het me, een levend persoon.

Herfst, mama, in vreugde.

De herfst is mijn frisheid.

Dit is wat ik adem - in mijn wereld van licht.

In mijn schamele wereld, op zoek naar iets.

Ik kom vroeg thuis, vaak vroeg in de ochtend.

Ik werd eerlijk gezegd sterk - een hart van steen.

Ik besta niet, maar waar, vertel me, kan ik hier naartoe?

Ja, ik herinner het me, mam - de pijn verdwijnt daarna.

Maar het zijn er zoveel dat het gewoon kapot gaat.

Refrein:

Je verwarmt me, moeder, de ziel van een pestkop.

Vergeef me dat ik een koppige vader ben.

Het gebeurt, mam - mijn woord doet pijn.

Maar ik zal er zijn als het ineens moeilijk wordt.

Je verwarmt me, moeder, de ziel van een pestkop.

Vergeef me dat ik een koppige vader ben.

Het gebeurt, mijn moeder is van mij

doet pijn.

Maar ik zal er zijn als het ineens moeilijk wordt.

Je begrijpt me, schat, voor al je tranen.

Ik ben wat ik ben, in lenteproza.

Hij is helemaal anders geworden, een mensenhater.

Wat in mijn ziel is, is een sneeuwstorm, ik zal het op een blad zouten.

Vergeef me, mijn ziel is geketend aan verdorvenheid.

Weet je, mam, alles is lang geleden, dit is mijn karma.

Bedenk dat ik toen zei dat ik terug zou komen.

Ik zal een album uitbrengen.

Je zei: "Zoon, oké."

Mama-mama, hoeveel vuil heb ik gezien.

Zoveel gesnoven, zoon.

Hoeveel heeft mijn zoon gedronken?

Sigaretten, vrouwen... Je hebt gelijk - ik ben gek op papa.

Jij bent mijn schat!

Vergeef me voor de waarheid.

Ik ben bang dat je 's nachts niet zult zijn.

Je bent zo ver weg.

Het punt is zichtbaar in de verte.

Zeldzame telefoontjes, brieven in mijn Contact.

Lieve mama, verschijn vaker op Skype.

Ik mis je, eerlijk gezegd.

Jij bent mijn moeder.

Ik ben dom, laten we gaan.

Ja, slecht, zoals onze vader was.

Alleen hij gelooft niet, maar ik geloof sterk.

De hemel gelooft in mij en geeft mij zijn kracht.

Je zult een kaars aansteken voor mijn gezondheid.

Je vraagt ​​oma hoe we in huis wonen.

Je zult zeggen: "Er zijn maar weinig liedjes, waarom hoor je het niet?"

Ik schrijf ze 's nachts - het is erg stil 's nachts.

Weet je nog hoe lang geleden je wilde:

Was je trots op me en betaald voor je studie?

Ik ging niet, ik beklom vaak verlaten plaatsen,

En toen huilde je, stilletjes bij het raam.

Over het algemeen is alles in orde.

Ik ben levend en wel.

Er zijn vrienden als broers.

We gaan één kant op

Ik herinner me alles, mam, al je inspanningen.

Nu vraag ik je om degenen te vergeven die ik lijden heb gebracht.

Refrein:

Je verwarmt me, moeder, de ziel van een pestkop.

Vergeef me dat ik een koppige vader ben.

Het gebeurt, mam - mijn woord doet pijn.

Maar ik zal er zijn als het ineens moeilijk wordt.

Je verwarmt me, moeder, de ziel van een pestkop.

Vergeef me dat ik een koppige vader ben.

Het gebeurt, mam - mijn woord doet pijn.

Maar ik zal er zijn als het ineens moeilijk wordt.