Додескаден - Sixtynine, Вис Виталис

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Начало второго, задернуты шторы,

Моё отражение в мониторе,

Компьютер, наушники, чай на столике,

Сейчас меня не осалить — я в домике.

Вы продолжайте.

Я не играю.

Я просто веду в никуда свои трамвай.

Пою не умея, пишу не зная,

И все мои рельсы ведут по краю.

Но ты меня слышишь, и это странно.

Мы просто с разных сторон мембраны.

Различные судьбы, различные планы.

Мы просто с разных сторон мембраны.

Ночь дышит и вьётся метелью белою.

Зачем, для кого я все это делаю?

Трамвайный стук полотна пустого.

Останься со мною последнее слово.

Додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Фильм японского кинорежиссера Акиры Куросавы «Додескаден»,

Был снят в 1970 году по новелле писателя Акутагавы Рюноскэ «Под стук

Невидимых колёс».

Собственно говоря, само название фильма и является

Японской имитацией звука колёс, стучащих на стыках о рельсы.

Главный герой фильма, сумасшедший молодой человек, воображает себя

Водителем невидимого маленького поезда — по-японски «трамвая" — на котором

Как бы и ездит повсюду.

Надо сказать, что герои фильма занимаются делами,

Которые с полным правом можно назвать важными и серьёзными, — это

Мелкооптовая торговля, медленное умирание с голоду, воровство, деторождение

И так далее.

И вот, проводя параллель между жизнью этих людей и действиями

«трамвайного сумасшедшего», который озвучивает свои перемещения криками

«додеска-дэн!

додеска-дэн!», имитируя стук существующих только в его сознании

Колес маленького поезда, Куросава как бы стремится показать, что каждый

Из социально адекватных героев тоже, в сущности, едет в своем собственном

Маленьком иллюзорном «трамвае»… «Додескаден"стал первой финансовой

Неудачей режиссера, и в сочетании с прочими проблемами это привело его

К попытке самоубийства…

Вот и ты нажимаешь на кнопку «play»,

И не отозваться я не посмею.

И всё, чем я живу и болею

Спрессовано в запись в кассетном трее.

О, как я хотел бы забыть все слова,

Чтоб стала пустою моя голова,

Вернуться, быть маленьким и простым,

Смотреть, как колеса стучат на стыках.

Таким рваным ритмом стучится пульс

Всех моих песен — моих конвульсий.

Я болен — болен любовью к жизни,

Любовью к музыке и к отчизне.

Ночь дышит и вьется метелью белою.

И я уже был и счастливым, и смелым.

Стареет тело.

Умри, Акела, ты промахнулся.

Додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Додескаден, додескаден.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Het begin van de tweede, de gordijnen zijn gesloten,

Mijn weerspiegeling in de monitor

Computer, koptelefoon, thee op tafel,

Nu kun je me niet vastpinnen - ik ben in het huis.

Ga jij maar verder.

Ik speel niet.

Ik rijd gewoon met mijn trams naar nergens.

Ik zing zonder te weten hoe, ik schrijf zonder te weten,

En al mijn rails leiden naar de rand.

Maar je hoort me, en het is vreemd.

We zijn gewoon van verschillende kanten van het membraan.

Ander lot, verschillende plannen.

We zijn gewoon van verschillende kanten van het membraan.

De nacht ademt en kronkelt als een witte sneeuwstorm.

Waarom, voor wie doe ik dit allemaal?

Het tramgekletter van het doek is leeg.

Blijf bij mij het laatste woord.

Dodescaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Japanse filmregisseur Akira Kurosawa's film "Dodescaden"

Het werd gefilmd in 1970 gebaseerd op het korte verhaal van de schrijver Akutagawa Ryunosuke "Under the Knock

Onzichtbare wielen.

In feite is de titel van de film:

Japanse imitatie van het geluid van ratelende wielen tegen de rails.

De hoofdpersoon van de film, een gekke jongeman, verbeeldt zichzelf

De machinist van een onzichtbaar treintje - in het Japans "tram" - waarop

Alsof hij overal naartoe reist.

Ik moet zeggen dat de helden van de film zaken doen,

Wat met recht belangrijk en serieus genoemd mag worden zijn

Kleinschalige groothandel, langzame honger, diefstal, voortplanting

Enzovoort.

En dus, een parallel trekken tussen de levens van deze mensen en de acties

"tramgek" die zijn bewegingen uitspreekt met geschreeuw

“Dodesk-dan!

dodesk-dan!", het kloppen van het bestaande alleen in zijn geest nabootsen

De wielen van een treintje, Kurosawa, streeft er als het ware naar om te laten zien dat iedereen

Van de sociaal adequate helden rijdt hij in wezen ook in zijn eigen

Een kleine illusoire "tram" ... "Dodescaden" werd de eerste financiële

Het falen van de regisseur, en in combinatie met andere problemen, bracht hem ertoe

Op een zelfmoordpoging...

Dus je drukt op de "play"-knop,

En ik durf niet te reageren.

En alles waar ik leef en waar ik last van heb

Gecomprimeerd tot een cassetterecorder.

Oh, wat zou ik graag alle woorden vergeten

Om mijn hoofd leeg te maken

Kom terug, wees klein en simpel

Kijk hoe de wielen op de gewrichten kloppen.

Zo'n rafelig ritme klopt de pols

Al mijn liedjes zijn mijn stuiptrekkingen.

Ik ben ziek - ziek van de liefde voor het leven,

Liefde voor muziek en voor het vaderland.

De nacht ademt en kronkelt als een witte sneeuwstorm.

En ik was al zowel blij als dapper.

Het lichaam veroudert.

Sterf, Akela, je hebt gemist.

Dodescaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.

Dodekaden, dodekaden.