Vestida De Nit - Sílvia Pérez Cruz

Pinto les notes d’una havanera

Blava com l’aigua d’un mar antic

Blanca d’escuma, dolça com l’aire

Gris de gavines, daurada d’imatges

Vestida de nit

Miro el paisatge, cerco paraules

Que omplin els versos sense neguit

Els pins m’abracen, sento com callen

El vent s’emporta tot l’horitzó

Si pogués fer-me escata

I amargar-me a la platja

Per sentir sons i tardes del passat

D’aquell món d’enyoranças

Amor i calma, perfumat de lluna, foc i rom

Si pogués enfilar-me a l’onada més alta

I guarnir de palmeres el record

Escampant amb canyella totes les cales

I amb petxines fer-lis un bressol

Els vells em parlen plens de tendresa

D’hores viscudes amb emoció

Joves encara, forts i valents

Prínceps de xarxa, herois de tempesta

Amics del bon temps

Els ulls inventen noves històries

Vaixells que tornen d’un lloc de sol

Porten tonades enamorades

Dones i Pàtria, veles i flors

Si pogués fer-me escata

I amargar-me a la platja

Per sentir sons i tardes del passat

D’aquell món d’enyoranças

Amor i calma, perfumat de lluna, foc i rom

Si pogués enfilar-me a l’onada més alta

I guarnir de palmeres el record

Escampant amb canyella totes les cales

I amb petxines fer-lis un bressol

Fer-lis un bressol

Ik schilder de tonen van een habanera

Blauw als het water van een oude zee

Schuimwit, zoet als lucht

Zeemeeuw grijs, goudkleurig met afbeeldingen

Gekleed voor de nacht

Ik kijk naar het landschap, ik zoek naar woorden

Laat ze de verzen vullen zonder zorgen

De dennen omhelzen me, ik voel me stil

De wind waait over de horizon

Kon ik maar schalen

En bitter worden op het strand

Om geluiden en middagen uit het verleden te horen

Van die wereld van verlangen

Liefde en kalmte, geparfumeerd met maan, vuur en rum

Kon ik maar de hoogste golf beklimmen

En versier de herinnering met palmbomen

Bestrooi alle baaien met kaneel

En met schelpen maak je ze een wieg

De oude mannen spreken me vol tederheid aan

Uren geleefd met emotie

Nog jong, sterk en dapper

Netwerkprinsen, stormhelden

Vrienden van het goede weer

De ogen bedenken nieuwe verhalen

Schepen komen terug van een zonnige plek

Ze dragen deuntjes in liefde

Vrouwen en vaderland, kaarsen en bloemen

Kon ik maar schalen

En bitter worden op het strand

Om geluiden en middagen uit het verleden te horen

Van die wereld van verlangen

Liefde en kalmte, geparfumeerd met maan, vuur en rum

Kon ik maar de hoogste golf beklimmen

En versier de herinnering met palmbomen

Bestrooi alle baaien met kaneel

En met schelpen maak je ze een wieg

Maak er een ledikant van