Quand la guerre sera finie - Serge Reggiani

a va faire trente ans que mon lieutenant

M’a dit «tenez bon, soldat, nous vaincrons «Et depuis trente ans tout seul sur mon le Je tiens tte l’ennemi qui m’oublie

Trente ans briquer, bien m’appliquer

Sur cette arme qui n’a jamais servi

Trente ans manger du thon en conserve

Sans avoir mauvais esprit, on s’ennuie

Moi qui sais par cњur Paname

De Montmartre Notre-Dame

J’ai parfois du vague l’me

A la tombe de la nuit

J’arriverai en premire classe

La petite gare Montparnasse

Sera l fidle en place

Quand la guerre sera finie

A peine arriv, j’irai respirer

Le parfum des halles o j’ai mon travail

J’irai dfiler tout seul l’Etoile

Moi le soldat inconnu, revenu

Moi qui sais par cњur Paname

De Montmartre Notre-Dame

J’ai parfois du vague l’me

Sous la tente o je vieillis

Je courrai vers mon quinzime

Retrouver prs de la Seine

Mon petit «Htel Moderne»

Quand la guerre sera finie

a va faire trente ans que mon lieutenant

M’a dit «tenez bon, soldat, nous vaincrons «Je sais bien que c’est parfois bon d’attendre

Mais je n’ai rien d’autre faire, drle de guerre

Moi qui n’ai pas vu de femme

Depuis que j’ai pris les armes

J’ai parfois du vague l’me

Quand je pense Nathalie

C’est peu dire qu’elle est belle

Sur la photo que j’ai d’elle

Je suis sare qu’elle est fidle

Mais la guerre n’est pas finie.

Het is dertig jaar geleden dat mijn luitenant

Zei tegen me "Houd vol, soldaat, we zullen overwinnen" En dertig jaar lang helemaal alleen op mijn poot sta ik hoofd van de vijand die mij vergeet

Dertig jaar metselen, mezelf goed toepassen

Op dit wapen dat nooit is gebruikt

Dertig jaar oud die tonijn in blik eet

Zonder een slechte geest te hebben, vervelen we ons

Ik die Panama uit mijn hoofd ken

Van Montmartre Notre-Dame

Ik vaag soms de me

bij het vallen van de avond

Ik kom eerste klas

Het kleine station van Montparnasse

Zal trouw zijn op zijn plaats

Als de oorlog voorbij is

Nauwelijks aangekomen, ik ga ademen

De geur van de zalen waar ik mijn werk heb

Ik ga alleen de ster paraderen

Ik de onbekende soldaat, terug

Ik die Panama uit mijn hoofd ken

Van Montmartre Notre-Dame

Ik vaag soms de me

Onder de tent waar ik oud word

Ik ren naar mijn vijftiende

Zoek in de buurt van de Seine

Mijn kleine "moderne hotel"

Als de oorlog voorbij is

Het is dertig jaar geleden dat mijn luitenant

Zei me "wacht even, soldaat, we zullen winnen" Ik weet dat het soms goed is om te wachten

Maar ik heb niets anders te doen, grappige oorlog

ik die geen vrouw heb gezien

Sinds ik de wapens opnam

Ik vaag soms de me

Als ik aan Natalie denk

Het is een understatement om te zeggen dat ze mooi is

Op de foto die ik van haar heb

Ik weet zeker dat ze trouw is

Maar de oorlog is nog niet voorbij.