Prélude - Sarah / Sarah (Réenregistrement Polydor) - Serge Reggiani

PRÉLUDE:

Si vous la rencontrez bizarrement parée

Traînant dans le ruisseau un talon déchaussé

Et la tête et l’oeil bas comme un pigeon blessé

Monsieur, ne crachez pas de juron ni d’ordure

Au visage fardé de cette pauvre impure

Que déesse famine a par un soir d’hiver

Contraint à relever ses jupons en plein air

Cette bohème-là, c’est mon bien, ma richesse

Ma perle, mon bijou, ma reine, ma duchesse…

La femme qui est dans mon lit

N’a plus 20 ans depuis longtemps

Les yeux cernés

Par les années

Par les amours

Au jour le jour

La bouche usée

Par les baisers

Trop souvent, mais

Trop mal donnés

Le teint blafard

Malgré le fard

Plus pâle qu’une

Tâche de lune

La femme qui est dans mon lit

N’a plus 20 ans depuis longtemps

Les seins si lourds

De trop d’amour

Ne portent pas

Le nom d’appas

Le corps lassé

Trop caressé

Trop souvent, mais

Trop mal aimé

Le dos vouté

Semble porter

Des souvenirs

Qu’elle a dû fuir

La femme qui est dans mon lit

N’a plus 20 ans depuis longtemps

Ne riez pas

N’y touchez pas

Gardez vos larmes

Et vos sarcasmes

Lorsque la nuit

Nous réunit

Son corps, ses mains

S’offrent aux miens

Et c’est son cœur

Couvert de pleurs

Et de blessures

Qui me rassure

VOORLOPIG:

Als je haar vreemd gekleed tegenkomt

Op blote voeten door de beek slepen

En hoofd en ogen laag als een gewonde duif

Meneer spuug niet vloeken of rotzooi

Met het beschilderde gezicht van deze arme onzuivere

Die hongersnoodgodin heeft op een winteravond

Gedwongen om haar onderrokken in de open lucht op te trekken

Deze bohemien is mijn eigendom, mijn rijkdom

Mijn parel, mijn juweel, mijn koningin, mijn hertogin...

De vrouw die in mijn bed ligt

Lange tijd geen 20

Diepliggende ogen

Door de jaren heen

Door de liefdes

Dag voor dag

Versleten mond

Bij de kussen

Te vaak, maar

Te slecht gegeven

De bleke teint

Ondanks de blos

bleker dan een

Maanvlek

De vrouw die in mijn bed ligt

Lange tijd geen 20

Borsten zo zwaar

Te veel liefde

niet dragen

De naam van charmes

Het vermoeide lichaam

te gestreeld

Te vaak, maar

Te onbemind

gebogen rug

lijkt te dragen

Souvenirs

Dat ze moest vluchten

De vrouw die in mijn bed ligt

Lange tijd geen 20

Lach niet

raak het niet aan

spaar je tranen

En je sarcasme

wanneer de nacht

brengt ons samen

Zijn lichaam, zijn handen

Bieden zich aan aan de mijne

En het is zijn hart

Bedekt met tranen

en wonden

Wie stelt me ​​gerust