Le monsieur qui passe - Serge Reggiani

Je voudrais être ce monsieur qui passe

Ce monsieur qui passe sans se presser

Il a le charme des princes de race

Qu’on a mis au monde tout habillés

Costume en lin, chemise en soie

Cravate à pois, chaussures en daim

Ce monsieur-là connaît bien son solfège

Il joue comme un Chopin des Nocturnes en arpège

Coupe au rasoir, ongles soignés

Montre en sautoir, parfum discret

Ce monsieur-là a la taille rêvée

Pour marcher dans la foule sans lever le nez

Et je voudrais être ce monsieur qui passe

Ce monsieur qui passe et ne me voit pas

Avoir ce regard où je ne vois trace

Du regret de qui, de l’ennui de quoi

Qu’il me fait envie, que je voudrais être

Ce monsieur qui passe et qui n’est pas moi

Moi dont je suis las, dans qui je m’empêtre

Que je n’aime pas

Je voudrais être ce monsieur qui passe

Il a le sourire des gens satisfaits

Et dans sa tête d’où rien ne dépasse

Tout est à sa place, tout est rangé

Voiture de sport, ski à Morzine

Yacht aux Açores, le grand standing

Je quitte tout, je veux vivre sa vie

Et puis j’offre la mienne à n’importe quel prix

Museau fripé, nez en avant

Sourcils fâchés, les yeux tombants

Mes folies douces et mes peines de cœur

Allez, je brade tout, le pire et le meilleur

Que je voudrais être ce monsieur qui passe

Ce monsieur qui passe et qui ne sait rien

Rien de mes espoirs, rien de mes angoisses

Rien de mes révoltes serrées dans mes poings

Je veux une vie où tout soit limpide

Où ne traînent pas tant des chiens perdus

Tant d'étés fanés, tant de chambres vides

Tant d’amours déçues

Ça y est!

c’est moi lui, je passe à sa place

Ma peau se défroisse, je deviens charmant

Qu’est-ce que c’est vaste, enfin j’ai de l’espace

Sa tête, ô miracle, me va comme un gant

J’garde ma Jaguar, j’mange chez Régine

J’commande à boire, je me sens «in»

J’ai plus d’idées, enfin je suis tranquille

Les idées, cher Edgar, c’est pour les imbéciles

Je rentre chez moi, enfin, chez lui

J’entends une voix: «Bonsoir chéri !»

Non, pas sa femme !

Non, pas sa femme à lui !

Non, pas sa femme, pas sa femme à lui !

Je ne veux plus être ce monsieur qui passe

Et grand bien lui fasse d'être aussi beau

Je lui rends sa femme, ses tableaux de chasse

Je reprends mes billes, rendez-moi ma peau

Monsieur qui passez au regard tranquille

Comme je vous plains de n'être pas moi

Gardez votre cœur plein d’automobiles

Je garde le mien, je rentre chez moi.

Ik zou graag die passerende heer willen zijn

Deze meneer die passeert zonder zich te haasten

Hij heeft de charme van prinsen van het ras

Dat we volledig gekleed zijn bevallen

Linnen pak, zijden overhemd

Stropdas met stippen, suède schoenen

Deze meneer kent zijn muziektheorie goed

Hij speelt als een Chopin uit de Nocturnes in arpeggio

Met scheermes geknipt, nette nagels

Kettinghorloge, discrete geur

Deze meneer heeft de perfecte maat

Door de menigte lopen zonder op te kijken

En ik wil die passerende heer zijn

Die meneer die langsloopt en me niet ziet

Heb die blik waar ik niet kan zien

Wiens spijt, wat ergernis?

Dat hij me laat verlangen, dat ik zou willen zijn

Deze meneer die voorbij komt en die ik niet ben

Ik van wie ik moe ben, in wie ik verstrikt ben

Dat vind ik niet leuk

Ik zou graag die passerende heer willen zijn

Hij heeft de glimlach van tevreden mensen

En in zijn hoofd waar niets uitsteekt

Alles staat op zijn plaats, alles is netjes

Sportwagen, skiën in Morzine

Jacht op de Azoren, de luxe

Ik laat alles achter, ik wil zijn leven leiden

En dan bied ik de mijne aan tegen elke prijs

Gerimpelde snuit, neus naar voren

Boze wenkbrauwen, hangende ogen

Mijn zoete dwaasheden en mijn hartzeer

Kom op, ik verkoop alles, het slechtste en het beste

Dat ik die passerende heer zou willen zijn

Deze meneer die voorbij komt en niets weet

Geen van mijn hoop, geen van mijn zorgen

Geen van mijn opstanden in mijn vuisten gebald

Ik wil een leven waarin alles glashelder is

Waar hangen niet zoveel zwerfhonden rond

Zoveel vervaagde zomers, zoveel lege kamers

Zoveel teleurgestelde liefdes

Dat is het!

ik ben het hem, ik passeer in zijn plaats

Mijn huid wordt gladder, ik word charmant

Wat is enorm, eindelijk heb ik ruimte

Zijn hoofd, oh wonder, past me als een handschoen

Ik houd mijn Jaguar, ik eet bij Régine

Ik bestel een drankje, ik voel me "in"

Ik heb geen ideeën meer, eindelijk ben ik kalm

Ideeën, beste Edgar, zijn voor dwazen

Ik ga naar huis, eindelijk, naar huis

Ik hoor een stem: "Goedenavond schat!"

Nee, niet zijn vrouw!

Nee, niet zijn vrouw!

Nee, niet zijn vrouw, niet zijn vrouw!

Ik wil die voorbijgaande heer niet meer zijn

En doe hem goed om zo mooi te zijn

Ik geef hem zijn vrouw terug, zijn jachtplanken

Ik neem mijn knikkers terug, geef me mijn huid terug

Gentleman die overgaat tot stille blik

Wat heb ik medelijden met je dat je mij niet bent

Houd je hart vol auto's

Ik houd de mijne, ik ga naar huis.