Времена - Septem Voices

Откружившись упасть, до подножий земли не уснуть

Оглянувшись забыть времена, что ушли, но чуть-чуть

Не успели взглянуть и за мною шаги, что ушли по тропе

Вниз и вдаль ты шагни, не посмотришь наверх, так плыви по реке

Я любовь, я весна, я зима разящих снегом

Я бессмертная строка, что идет за жизнью следом

Для рассвета платье лета, для падений платье осень

Я святая как вода, что тебя в колени бросит

Откружившись упасть, до подножий земли не успеть

Нам придется теперь времена пропустить и допеть

С перезвоном ручья и под шепот падений на землю листвы

Вот и все, жизнь ничья, я устала от песен, от слов, помоги…

Я любовь, я весна, я зима разящих снегом

Я бессмертная строка, что идет за жизнью следом

Для рассвета платье лета, для падений платье осень

Я святая как вода, что тебя в колени бросит

Als je je hebt omgedraaid om te vallen, kun je niet in slaap vallen tot aan de voet van de aarde

Terugkijkend om de tijden te vergeten die voorbij zijn, maar een beetje

Ze hadden geen tijd om naar de treden achter me te kijken die langs het pad vertrokken

Naar beneden en in de verte die je stapt, kijk niet omhoog, dus zwem langs de rivier

Ik ben liefde, ik ben de lente, ik ben de sneeuwbrekende winter

Ik ben de onsterfelijke lijn die het leven volgt

Voor de ochtendjurk van de zomer, voor de herfstjurk van de herfst

Ik ben heilig als water dat je op je knieën zal gooien

Na omgedraaid te zijn om te vallen, is er geen tijd om de voet van de aarde te bereiken

We zullen nu tijden moeten overslaan en zingen afmaken

Met het geluid van een beek en onder het gefluister van bladeren die op de grond vallen

Dat is alles, niemands leven, ik ben moe van liedjes, woorden, hulp...

Ik ben liefde, ik ben de lente, ik ben de sneeuwbrekende winter

Ik ben de onsterfelijke lijn die het leven volgt

Voor de ochtendjurk van de zomer, voor de herfstjurk van de herfst

Ik ben heilig als water dat je op je knieën zal gooien