Сны любви - Septem Voices

Что не видит и не слышит… и немое

Не подкрасться в темноте… не дает покоя

День за днем все над землею… нет, не солнце

Оставайся где стоишь… все равно вернется

Снов не забыли, мечтали, просили, но ты не бог

Ветер услышит, ты думай потише, когда готов

Мысли дрожали, но легче не стали

На суд и на совесть времен

Вены пытались, держались, ломались

Когда ты был мной ослеплен

И где они, эти сны о любви

Что лишь ночью живут и уходят на утро

Под шепот зари, оставляя белые пятна

Тут и взбесится плоть и вскипит даже кровь

Лишь почувствовав, что вновь и вновь

Будут сны о любви возвращаться обратно

Снов не забыли, но утро убили

Бессмысленным шепотом слов

Ветер услышал, спустился пониже

С собой наши души унес

Будут смеяться, те души годятся

На то, что лишь небо коптить

Закат до зари доживет сотни раз,

Но в небе им вместе не быть

И где они, эти сны о любви

Что лишь ночью живут и уходят на утро

Под шепот зари, оставляя белые пятна

Тут и взбесится плоть и вскипит даже кровь

Лишь почувствовав, что вновь и вновь

Будут сны о любви возвращаться обратно

Wat niet ziet en niet hoort ... en dempen

Sluip niet in het donker... geeft geen rust

Dag na dag is alles boven de aarde ... nee, niet de zon

Blijf waar je bent... kom toch terug

Dromen werden niet vergeten, ze droomden, ze vroegen, maar je bent geen god

De wind zal je stiller horen denken als je er klaar voor bent

Gedachten trilden, maar werden niet gemakkelijker

Naar het oordeel en het geweten van de tijd

Aderen geprobeerd, vastgehouden, gebroken

Toen je verblind werd door mij

En waar zijn ze, deze dromen van liefde

Dat ze alleen 's nachts leven en' s morgens vertrekken

Onder het gefluister van de dageraad, witte vlekken achterlatend

Hier zal het vlees gek worden en zelfs het bloed zal koken

Dat voel ik gewoon steeds weer

Er zullen dromen van liefde terugkomen

Dromen werden niet vergeten, maar de ochtend werd gedood

Een zinloos gefluister van woorden

De wind hoorde, ging lager

Hij nam onze ziel met zich mee

Ze zullen lachen, die zielen zijn goed

Aan het feit dat alleen de lucht wordt gerookt

Zonsondergang tot zonsopgang zal honderden keren leven,

Maar ze kunnen niet samen in de lucht zijn

En waar zijn ze, deze dromen van liefde

Dat ze alleen 's nachts leven en' s morgens vertrekken

Onder het gefluister van de dageraad, witte vlekken achterlatend

Hier zal het vlees gek worden en zelfs het bloed zal koken

Dat voel ik gewoon steeds weer

Er zullen dromen van liefde terugkomen