Serpent Silence - Schammasch

Solitary

Are all things which are complete

Craving for completeness

Other than the words in stone

While far above all things god awaits

The ultimate alone

O solitude, how many have mistaken

Thy name for sorrow’s, or for death’s, or fear’s

Only thy children lie at night and waken

How shouldst thou speak

And say that no man hears?

I shall speak in tongues of serpent silence

O soul of tears

For never hath fallen as dew thy word

Nor is thy shape showed

Nor as wisdom’s heard

Supreme in slf-contentment

Sole spirit

Gyring in its own llipse

Singing songs of serpent silence

While snakes devour time and tail

As act of great defiance

They speak words I used to speak

When I was in silence

They hear voices I used to hear when I was deaf

They see worlds I used to see when I was blinded

Silence speaks for itself, with stones

Creating wounds that shall not heal

No anguish left to feel

Learning to forget wherefore

No use of speaking anymore

For the world turns without sound

Though nothing is stranger to men than silence

Even as a star became the soul

Of silence most profound

Singing songs of serpent silence

Even as a star became the soul

Of silence most profound

It was absolute

No voice, no song might pierce or penetrate

That enviable universal state

The sun and moon beheld, stood still

Forging numinous instant under will

As we were sailing out of equilibrium

On a spiritual ocean without end

Into the eyes of a thousand storms

The wheel of desperation

That never stops turning

We will never reach heaven

So I teared god apart within me

And we may never see the sun again

But staring into the abyss with pride

Praising silence as the last remaining joy

Still waters run deep

Eenzaam

Zijn alle dingen die compleet zijn?

Verlangen naar volledigheid

Behalve de woorden in steen

Terwijl ver boven alle dingen God wacht

De ultieme alleen

O eenzaamheid, hoevelen hebben zich vergist

Uw naam voor verdriet, of voor dood of angst

Alleen uw kinderen liggen 's nachts en worden wakker

Hoe moet je spreken?

En zeggen dat niemand het hoort?

Ik zal spreken in tongen van slangenstilte

O ziel van tranen

Want nooit is uw woord gevallen als dauw

Evenmin wordt uw vorm getoond

Noch zoals de wijsheid gehoord heeft

Opperste in zelfgenoegzaamheid

enige geest

Draaien in zijn eigen llipse

Liedjes zingen van slangenstilte

Terwijl slangen tijd en staart verslinden

Als daad van grote opstandigheid

Ze spreken woorden die ik vroeger sprak

Toen ik stil was

Ze horen stemmen die ik hoorde toen ik doof was

Ze zien werelden die ik zag toen ik verblind was

Stilte spreekt voor zich, met stenen

Wonden creëren die niet zullen genezen

Geen pijn meer te voelen

Leren vergeten waarom

Spreken is niet meer nodig

Want de wereld draait zonder geluid

Hoewel niets vreemder is voor mannen dan stilte

Zelfs toen een ster de ziel werd

Van stilte meest diepgaande

Liedjes zingen van slangenstilte

Zelfs toen een ster de ziel werd

Van stilte meest diepgaande

Het was absoluut

Geen stem, geen nummer kan doordringen of doordringen

Die benijdenswaardige universele staat

De zon en de maan zagen, stonden stil

Numinous instant onder testament smeden

Toen we uit evenwicht zeilden

Op een spirituele oceaan zonder einde

In de ogen van duizend stormen

Het wiel van wanhoop

Dat stopt nooit met draaien

We zullen de hemel nooit bereiken

Dus ik scheurde god in mij uiteen

En we zullen misschien nooit meer de zon zien

Maar met trots in de afgrond staren

Stilte prijzen als de laatst overgebleven vreugde

Stille wateren hebben diepe gronden