Awakening from the Dream of Life - Schammasch

Through death it is that we

Awaken from the dream of life

And may death be purpose and

Solution of all woeful strife

Through death we’re reborn

We’re empowered to see

Through death it will be

That our hearts will be free

Reborn as the sons of a new dawn

A star of freedom is rising

Above our heads

And voices

Slowly extinguish

Allowing the sacred

Chamber to speak

To speak the silent truth

As death is only the change of form

The spiritual eye is opened

To the clear light of the void

A secret unheard, a wisdom unseen

Rowned by voices of madness

Clouded by those without eyes to see

The depths of the ocean of all

Nor essence of spirit apart

From blindness of mind

Ending the state of contradiction

We walk in silence

Praising the gift from his right hand

We breathe in silence

Accepting the strength of surrender

We pray in silence

Receiving the truth from his left hand

We die in silence

Si quis vult me sequi

Deneget semetipsun:

Et toliat crucem suam

Et sequitur me

We have awakened from the

Chamber of lightless sleep

From states of division in disguise

Fueled by time and word

We are awake, we are awake

And the final curtain falls

We are awake, wide awake as

We’re entering his holy halls

What we seek, what we desire

What we believe, what we are

What we become shall be

Solely His light

I carry the voice of death

Deep within my open heart and

Deep within my shining spirit

Redifining what I am

Redifining what we are

A truth that may become forgotten

But can never be erased by time

Nor word or form

We speak the voice of death

We speak the love of death

We speak the truth of death

Obscured by darkest art

We carry the strength of death

We carry the sign of death

We carry the light of death

Deep within our shining hearts

The pulsing hypnotic rhythm

The waves of echo that draw you further

Into the void of contemplation

Layer upon layer of catastrophe and initiation

A lament for a dying world

There is a suffocating beauty to the atmosphere

And summoning within which feels like standing on the

Edge of jagged high cliffs with no care for the ground

Beneath my feet, to close our eyes to the outside world

And focus on the teaching in our blood

Walking through the flames that tear at the very

Essence of vision, a meditation on madness and pure faith

I feel the tears flow through my veins but they are not of

Sadness but of eternal suffering and the pain of creation

Door de dood is het dat we

Ontwaak uit de droom van het leven

En moge de dood het doel zijn en

Oplossing van alle treurige strijd

Door de dood worden we herboren

We zijn gemachtigd om te zien

Door de dood zal het zijn

Dat ons hart vrij zal zijn

Herboren als de zonen van een nieuwe dageraad

Een vrijheidsster gaat rijzen

Boven onze hoofden

en stemmen

langzaam doven

Het heilige toestaan

Kamer om te spreken

Om de stille waarheid te spreken

Omdat de dood alleen de verandering van vorm is

Het spirituele oog is geopend

Naar het heldere licht van de leegte

Een ongehoord geheim, een ongeziene wijsheid

Geroemd door stemmen van waanzin

Bewolkt door mensen zonder ogen om te zien

De diepten van de oceaan van alles

Noch de essentie van de geest apart

Van blindheid van geest

De staat van tegenstrijdigheid beëindigen

We lopen in stilte

Het geschenk van zijn rechterhand prijzen

We ademen stilte in

De kracht van overgave accepteren

We bidden in stilte

De waarheid ontvangen van zijn linkerhand

We sterven in stilte

Si quis vult me ​​sequi

Deneget semetipszon:

Et toliat crucem suam

Volg mij

We zijn ontwaakt uit de

Kamer van lichtloze slaap

Van staten van verdeeldheid in vermomming

Gevoed door tijd en woord

We zijn wakker, we zijn wakker

En het laatste doek valt

We zijn wakker, klaarwakker als

We gaan zijn heilige zalen binnen

Wat we zoeken, wat we wensen

Wat we geloven, wat we zijn

Wat we worden zal zijn

Alleen Zijn licht

Ik draag de stem van de dood

Diep in mijn open hart en

Diep in mijn stralende geest

Opnieuw definiëren wat ik ben

Opnieuw definiëren wat we zijn

Een waarheid die vergeten kan worden

Maar kan nooit worden gewist door de tijd

Noch woord of vorm

We spreken de stem van de dood

We spreken de liefde van de dood

We spreken de waarheid van de dood

Verduisterd door de donkerste kunst

We dragen de kracht van de dood

We dragen het teken van de dood

We dragen het licht van de dood

Diep in ons stralende hart

Het pulserende hypnotische ritme

De echogolven die je verder trekken

In de leegte van contemplatie

Laag op laag van catastrofe en initiatie

Een klaagzang voor een stervende wereld

Er is een verstikkende schoonheid aan de sfeer

En oproepen waarin het voelt alsof je op de staat

Rand van grillige hoge kliffen zonder zorg voor de grond

Onder mijn voeten, om onze ogen te sluiten voor de buitenwereld

En focus op het onderwijs in ons bloed

Lopend door de vlammen die helemaal scheuren

Essentie van visie, een meditatie over waanzin en puur geloof

Ik voel de tranen door mijn aderen stromen, maar ze zijn niet van

Verdriet maar van eeuwig lijden en de pijn van de schepping