Jhwh - Schammasch

Tired of opening my eyes again to a paradise of grey mist and blind

consciousness, tired of trudging along the steep track of earthly voyage and of

staggering like a drunkard through life’s dark catacombs, I slowly raised my

morose eyes towards the concave firmament, and dared penetrate the mysteries of

heaven

Not finding what I sought I raised my dismayed gaze higher, until I caught

sight of a throne fashioned of human excrement and gold upon which,

with starving pride, body swathed in a shroud made of bfouled hospital sheets,

sat he who calls himself th creator

He held in his hand a corpse’s decaying torso and bore it in turn from eyes to

nose, from nose to mouth, which he began to devour in most terrible ways

His feet were immersed in a vast pool of boiling blood, to whose surface two or

three cautious heads would suddenly rise like tapeworms from a full chamberpot,

and immediately slip back again quick as arrows;

a well-applied hit on the

forehead was the familiar reward for breach of rules, caused by the need to

breathe in another element — for after all, these men would still breathe air.

They swam between two waters in a loathsome liquid, giving their best not to

drown

And then the creator, having nothing left in his grasp, would with the first

two claws of his foot seize another victim by the neck as in a vice,

and raise him from the reddish substance into the air, there to be dealt with

like the others.

First of all he would devour head, legs, and arms,

and lastly the trunk, until nothing was left

And so on and throughout the other hours of his eternity.

Sometimes he would

exclaim: «I have created you, so I have the right to do with you what I will.

You have done nothing against me, that I do not deny.

And for my pleasure,

I make you suffer.»

The Almighty appeared before me adorned with his instruments of torture,

in all the glorious aureole of his horror;

I turned away my eyes and looked at

the horizon

He is all

Verbum dei manet in æternum

He is of fire

In ignem aeternum

For him we will fall

Nihil contemnit esuriens

For our fragile desire

Nutrimentum spiritus

He is creation

Omne trinum perfectum

He is our will to live

Quia pulvis es

He is annihilation

Corpus vile

For him, our lives we give

Et in pulverem reverteris

He is the golden mountain

Mons sinai

The light in our hearts

A deo lux nostra

He is the holy fountain

Aquis submersus

The sword that ever parts

Contraria contrariis

He is salvation

O fallacem hominum spem

Into his hands, I commend thee

In manus tuas

He is envenomation

Sola fide

My destination to be free

Deo parere libertas est

Into his hands, I commend my spirit

My love for him

Omnia ad dei gloriam

Into his hands, I commend my spirit

For he has redeemed me

My love for him

Omnia ad dei gloriam

Into my hands I commend his spirit

His love for me

Deus est mortuus

Into my hands, I commed his spirit

For I have redeemed him

His love for me

Deus est mortuus

Omnia ad dei gloriam

Credo, quia absurdum

Coincidentia oppositorum

Altum silentium

Worship what you’ve burned

Burn what you’ve worshipped

Moe van het opnieuw openen van mijn ogen voor een paradijs van grijze mist en blinden

bewustzijn, moe van het sjokken langs het steile pad van de aardse reis en van

wankelend als een dronkaard door de donkere catacomben van het leven, hief ik langzaam mijn

sombere ogen naar het holle firmament, en durfden de mysteries van

hemel

Omdat ik niet vond wat ik zocht, hief ik mijn verbijsterde blik hoger, totdat ik betrapte

aanblik van een troon gemaakt van menselijke uitwerpselen en goud waarop,

met uitgehongerde trots, lichaam gehuld in een lijkwade gemaakt van vuile ziekenhuislakens,

zat hij die zichzelf de schepper noemt

Hij hield in zijn hand de rottende torso van een lijk en droeg die beurtelings van ogen tot

neus, van neus tot mond, die hij op de meest verschrikkelijke manieren begon te verslinden

Zijn voeten waren ondergedompeld in een enorme plas kokend bloed, aan de oppervlakte waarvan twee of

drie voorzichtige koppen zouden plotseling oprijzen als lintwormen uit een volle kamerpot,

en glijd onmiddellijk weer pijlsnel terug;

een goed toegepaste hit op de

voorhoofd was de bekende beloning voor het overtreden van regels, veroorzaakt door de noodzaak om

adem nog een element in - want deze mannen zouden tenslotte nog steeds lucht inademen.

Ze zwommen tussen twee wateren in een walgelijke vloeistof en deden hun best om dat niet te doen

verdrinken

En dan zou de schepper, die niets meer in zijn greep heeft, met de eerste...

twee klauwen van zijn voet grijpen een ander slachtoffer bij de nek als in een bankschroef,

en til hem op uit de roodachtige substantie in de lucht, daar om af te handelen

zoals de anderen.

Allereerst zou hij hoofd, benen en armen verslinden,

en als laatste de kofferbak, totdat er niets meer over was

En zo verder en gedurende de andere uren van zijn eeuwigheid.

Soms zou hij

uitroepen: «Ik heb je geschapen, dus ik heb het recht om met je te doen wat ik wil.

Je hebt niets tegen mij gedaan, dat ontken ik niet.

En voor mijn plezier,

Ik laat je lijden.»

De Almachtige verscheen voor mij, versierd met zijn martelwerktuigen,

in al het glorieuze aureool van zijn verschrikking;

Ik wendde mijn ogen af ​​en keek naar

de horizon

Hij is alles

Verbum dei manet in ternum

Hij is van vuur

In ignem aeternum

Voor hem zullen we vallen

Nihil contemnit esuriens

Voor ons fragiele verlangen

Nutrimentum spiritus

Hij is de schepping

Omne trinum perfectum

Hij is onze wil om te leven

Quia pulvis es

Hij is vernietiging

Corpus verachtelijk

Voor hem, onze levens die we geven

Et in pulverem reverteris

Hij is de gouden berg

Bergen Sinaï

Het licht in ons hart

Een deo lux nostra

Hij is de heilige fontein

Aquis submersus

Het zwaard dat ooit scheidt

Contraria contrariis

Hij is redding

O fallacem hominum spem

In zijn handen beveel ik u aan

In manus tuas

Hij is envenomation

Sola fide

Mijn bestemming om vrij te zijn

Deo parere libertas est

In zijn handen beveel ik mijn geest

Mijn liefde voor hem

Omnia ad dei gloriam

In zijn handen beveel ik mijn geest

Want hij heeft me verlost

Mijn liefde voor hem

Omnia ad dei gloriam

In mijn handen beveel ik zijn geest aan

Zijn liefde voor mij

Deus est mortuus

In mijn handen heb ik zijn geest gebracht

Want ik heb hem verlost

Zijn liefde voor mij

Deus est mortuus

Omnia ad dei gloriam

Credo, quia absurdum

Coincidentia oppositorum

Altum silentium

Aanbid wat je hebt verbrand

Verbrand wat je hebt aanbeden